Ασθένεια ζαχαρότευτλου Βερτισσιλίωση
Η ασθένεια έχει επισημανθεί στην Ολλανδία, στις Η.Π.Α. και στο Βέλγιο. Η βερτισσιλίωση είναι εξαπλωμένη στην εύκρατη ζώνη όπου προσβάλλει πάρα πολλά φυτά καλλιεργούμενα και μη. Στα ζαχαρότευτλα δεν προκαλεί ζημιές μεγάλου οικονομικού συμφέροντος. Τα εξωτερικά φύλλα του ρόδακα μαραίνονται και ξηραίνονται. Μερικές φορές μπορεί να παρατηρηθεί παραμόρφωση και καχεξία των φύλλων της καρδιάς. Συχνά τα συμπτώματα εμφανίζονται στο μισό φύλλο (έλασμα και μίσχο). Στα τεύτλα σποροπαραγωγής μπορεί να ξεραθούν σημαντικά τμήματα του φυτού. Σε εγκάρσια τομή της ρίζας φαίνεται κάποιος αριθμός μεταχρωματισμένων αγγειακών δεσμίδων.
Η ασθένεια αυτή οφείλεται σε ένα μύκητα τον Verticillium albo-atrum που αναπτύσσεται στα αγγεία, προκαλώντας την απόφραξή τους. Πρόκειται για αδρομύκωση. Η προσβολή μόνο ορισμένων αγγείων είναι η αιτία που τα συμπτώματα δεν είναι γενικευμένα, αλλά εμφανίζονται σε ορισμένα φύλλα. Η μόλυνση του τεύτλου γίνεται από το έδαφος όπου διατηρείται ο μύκητας. Κακή δομή και συνθήκες ασφυξίας στο έδαφος ευνοούν την εκδήλωση ζημιών.
Για την καταπολέμηση βερτισιλλίωσης συστήνεται η καλλιέργεια ανθεκτικών ποικιλιών. Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες διαφέρουν σημαντικά όσον αφορά την ευπάθεια τους στην βερτισιλλίωση. Η καλλιέργεια πολύ ευπαθών ποικιλιών πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγεται στις περιπτώσεις αγρών με ιστορικό βερτισιλλίωσης. Ένας δεύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι η εφαρμογή αμειψισποράς. Το μόλυσμα μπορεί να ελαττωθεί σημαντικά σε σχετικά μικρό διάστημα 4-6 χρόνια, αλλά εν τούτοις και πάλι ο μεγάλος αριθμός ξενιστών καθιστούν πολύ δύσκολη την εξεύρεση ανθεκτικών ειδών για την αμειψισπορά.
