Εχθρός καπνού Πυραούστα
Το μήκος του σώματος της πεταλούδας είναι γύρω στα 15mm ενώ το άνοιγμα φτερών κυμαίνεται μεταξύ 20 - 35mm. Τα μπροστινά φτερά έχουν χρώμα αχυροκίτρινο με κυματοειδείς ταινίες σκοτεινότερου χρώματος στο θηλυκό, ενώ στο αρσενικό τα φτερά είναι χρώματος σκούρου κίτρινου με ταινίες κυματοειδείς πιο φαρδιές από του θηλυκού και σκοτεινότερου χρώματος. Επίσης το αρσενικό είναι ελαφρώς μικρότερο του θηλυκού και το σώμα του είναι λεπτότερο ενώ το ένα άκρο του προεξέχει χαρακτηριστικά από τα φτερά όταν αυτά είναι διπλωμένα. Η προνύμφη έχει μήκος σώματος 25- 30 χιλιοστά. Έχει χρώμα υπόλευκο στα πρώτα της στάδια και το κεφάλι της είναι έντονο σκούρο, επίπεδο και ποτέ στρογγυλοποιημένο. Αργότερα η προνύμφη αποκτά ρόδινο χρωματισμό και κατά μήκος του σώματος της φέρει ανοιχτοκόκκινες γραμμές ενώ σε κάθε δακτύλιο 6 μικρά καστανά φυμάτια. Επίσης η προνύμφη είναι χαρακτηριστικό ότι δεν συμπαθεί το φώς.
Το έντομο ξεχειμωνιάζει ως προνύμφη στο χαμηλότερο μέρος του μίσχου. Διαχειμάζει με τη μορφή αναπτυγμένης προνύμφης μέσα στα στελέχη των προσβεβλημένων φυτών. Έχει 1- 3 γενεές ανά έτος στην Ευρώπη. Στην περιοχή της Μεσογείου έχει 3 γενεές, ενώ στα βόρεια κράτη έχει μόνο μία. Την άνοιξη αρχίζει μέσα στο μίσχο η ανάπτυξη των χρυσαλίδων και τα πρώτα έντομα αρχίζουν να πετούν στα μέσα του Μαΐου. Οι πεταλούδες γεννούν τα αυγά τους συνήθως στη βάση του θυσάνου. Κάθε θηλυκό γεννάει γύρω στα 550 αυγά σε ομάδες των 15 - 35 αυγών. Καθοριστικός παράγοντας της ωοτοκίας και της εκκολαπτικότητας των αυγών είναι η ύπαρξη υψηλής υγρασίας περίπου 96% και θερμοκρασία 29oC. Χαρακτηριστικό είναι ότι για να ωοτοκεί κανονικά το θηλυκό πρέπει να πίνει καθημερινά νερό.
Οι προνύμφες τρέφονται στα φύλλα κάνοντας σειρές χαρακτηριστικών μικρών οπών. Στη συνέχεια μπαίνουν στο εσωτερικό του βλαστού και τρέφονται από το περιεχόμενο του. Επίσης κατευθύνονται στο σπάδικα του οποίου αυλακώνουν το εσωτερικό και το καταστρέφουν. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τα στελέχη, οι ταξιανθίες και οι σπάδικες να σπάζουν και τα προσβεβλημένα τμήματα αποτελούν υπόστρωμα οπού εκεί αναπτύσσονται δευτερογενείς μυκητολογικές προσβολές .
Η καλλιέργεια με μια επακόλουθη αμειψισπορά μειώνει τον κίνδυνο μόλυνσης και τον αριθμό των εντόμων στο χωράφι. Επίσης συνίσταται καταστροφή των στελεχών της προηγούμενης καλλιέργειας ώστε να θανατωθούν οι προνύμφες που διαχειμάζουν στο εσωτερικό τους. Αμέσως μετά την συγκομιδή με στελεχοκόπτη θρυμματίζουμε πολύ καλά τα φυτικά υπολείμματα. Όσον αφορά την χημική καταπολέμηση του εντόμου θα πρέπει οι επεμβάσεις να γίνονται μετά από παρακολουθήσεις πτήσεως του εντόμου, με φερομονικές παγίδες. Σε περίπτωση που δεν χρησιμοποιηθούν παγίδες, επεμβαίνουμε μόνο όταν το ποσοστό προσβολής (προνύμφες και αυγά), ξεπερνάει το 5%. Συνίσταται ψεκασμοί με τα εξής εντομοκτόνα: deltamethrine, carbaryl, diazinon το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κοκκώδη μορφή, με ειδικές συσκευές ώστε οι κόκκοι να πέφτουν στις συστροφές των φύλλων. Συνήθως αρκεί μια εφαρμογή όταν παρατηρείται το μέγιστο της πτήσεως του εντόμου. Αν παρατηρηθεί και πάλι σποραδικό πέταγμα, συνίσταται η δεύτερη εφαρμογή 2-3 βδομάδες αργότερα.
