Τοξικότητες

α) Τοξικότητα χλωριούχων

Περιφερειακή νέκρωση του ελάσματος των παλαιότερων φύλλων που προχωρεί μεταξύ των νευρώσεων και τελικά ολόκληρο το έλασμα μπορεί να καταστραφεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μετάβαση από το νεκρό στο υγιές μέρος του ελάσματος είναι απότομη. Παρατηρείται σε αμπελώνες που ποτίζονται με αλατούχο νερό ή βρίσκονται κοντά στη θάλασσα.

β) Τοξικότητα ζιζανιοκτόνων

Η άμπελος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στα ζιζανιοκτόνα που περιέχουν 2,4-διχλωρόφαινοξυοξικό οξύ). Παρατηρείται έντονη παραμόρφωση του ελάσματος, μικροφυλλία, κάμψη των κληματίδων, πλάτυνση, δημιουργία διπλών κόμβων των κληματίδων, καρπόδεση.

γ) Τοξικότητα φθορίου

Παρατηρείται νέκρωση των πλευρών και κορυφής του ελάσματος των φύλλων. Οι νεκρωμένοι ιστοί έχουν χρώμα ανοικτό κιτρινοκαστανό μέχρι υπέρυθρο – καστανό. Η ζημιά οφείλεται στη δράση φθοριούχων ενώσεων που ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα σε περιοχές πλησίον βιομηχανιών μεταλλουργίας, κεραμικών, υαλουργίας, αλουμινίου και φωσφορικών λιπασμάτων.