Πρακτικές φύτευσης ή σποράς

Τα άλατα μεταφέρονται διαλελυμένα μέσα στο νερό και συσσωρεύονται κατά τη συμπύκνωση τους στα σημεία όπου εξατμίζεται το νερό. Στη περίπτωση που η άρδευση γίνεται με αυλάκια, τα άλατα συσσωρεύονται στις κορυφές των σαμαριών. Προκύπτει ο τρόπος κατανομής της αλατότητας, όταν το νερό εφαρμόζεται με τη μέθοδο των αυλακιών. Ο τρόπος συσσώρευσης των αλάτων εξαρτάται από το σχήμα της σποροκλίνης (π.χ. ύπαρξη αυλακιών, επίπεδη επιφάνεια κ.λπ.), καθώς επίσης και από τη μέθοδο άρδευσης. Ο τρόπος συσσώρευσης των αλάτων στο έδαφος υπό την επίδραση διαφόρων μεθόδων άρδευσης (αυλάκια, λεκάνη, τεχνητή βροχή, σταγόνες). Στην περίπτωση των αυλακιών οι σπόροι μπορούν να βλαστάνουν επιτυχώς ή τα φυτά αναπτύσσονται αποτελεσματικά μόνον όταν τοποθετούνται σε θέσεις στις οποίες η συσσώρευση τνω αλάτων είναι ελάχιστη. Φαίνεται πως οι θέσεις αυτές είναι στην πλάγια δεξιά και αριστερή πλευρά του σαμαριού. Για την εφαρμογή της μεθόδου άρδευσης με αυλάκια, προκειμένου να αποφευχθούν οι δυσμενείς επιπτώσεις της αλατότητας σε βάρος των φυτών, θα πρέπει το έδαφος να έχει καλή περατότητα. Τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί κανένα σύστημα άρδευσης των καλλιεργειών δεν μπορεί να συμβάλει στη μείωση της συγκέντρωσης της αλατότητας, εάν η κατατομή του εδάφους έχει μειωμένη περατότητα. Ο βαθμός κίνησης του νερού στο έδαφος εξαρτάται από την περατότητα, η οποία είναι συνάρτηση της ποσότητας των ελεύθερων διαλυτών αλάτων και κυρίως του επιπέδου του εναλλακτικού Na+, δηλαδή του βαθμού αλκαλίωσης (ESP). Τα αλατούχα εδάφη έχουν ικανοποιητική περατότητα. Και τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι τα ελεύθερα διαλυτά άλατα βελτιώνουν τη συσσωμάτωση, το πορώδες και κατ' επέκταση την περατότητα, Αντίθετα, όταν μειώνονται τα ελεύθερα διαλυτά άλατα, αυξάνει η αναλογία του Na, οπότε επηρεάζεται δυσμενώς η περατότητα του εδάφους λόγω της διασποράς των συσσωματωμάτων και συσσώρευσης τεμαχιδίων της αργίλου στους πόρους του εδάφους.