Αποτελεσματικότητα της Έκπλυσης των Αλάτων και Απαιτήσεις σε Νερό

Με τον όρο αποτελεσματικότητα έκπλυσης νοείται η ποσότητα των διαλυτών αλάτων που εκπλύνεται ανά μονάδα όγκου του εφαρμοζόμενου νερού. Ο παράγων <<χρόνος>> έχει ιδιαίτερη σπουδαιότητα ως προς την έκπλυση. Όταν αυτή θα πρέπει να πραγματοποιηθεί σε μικρό χρονικό διάστημα ή κάτω από συνθήκες υψηλού ρυθμού εξάτμισης, τότε ο χρόνος έχει ιδιαίτερη σημασία. Οι παράγοντες που καθορίζουν την αποτελεσματικότητα έκπλυσης είναι οι εξής: α) αρχική αλατότητα του εδάφους β) ποσότητα του νερού που εφαρμόζεται κατά την έκπλυση, γ) περιεκτικότητα του εδαφοδιαλύματος σε άλατα, δ) υδροδυναμική διασπορά, ε) χωρική παραλλακτικότητα και στ) το σύστημα στράγγισης

Στη μονοδιάστατη έκπλυση η αποτελεσματικότητα της μεταφοράς των αλάτων αυξάνει, καθώς η περιεκτικότητα του εδαφοδιαλύματος μειώνεται κατά τη διάρκεια της έκπλυσης. Η μεταφορά των αλάτων επηρεάζεται ωσαύτως από το εύρος της κατανομής των πόρων του εδάφους και είναι ιδιαίτερα χαμηλή στα βαθιά οργωμένα εδάφη και στα υγρά και πλούσια σε άργιλο, διότι το νερό έκπλυσης διηθείται μεταξύ των μεγάλων σβόλων, οι οποίοι πρέπει να είναι υγροί για να χαλαρώσουν. Η ξήρανση και η άροση μειώνουν το πρόβλημα αυτό. Όμως, το μέγεθος των πόρων παραλλάσσει σημαντικά για να προκληθεί υδροδυναμική διασπορά, ειδικότερα κατά την έκπλυση σε λεκάνες. Η υδροδυναμική διασπορά μειώνεται υπό την επίδραση της ακόρεστης ροής, γεγονός που καταλήγει σε αποτελεσματικότερη μεταφορά των αλάτων.

C/Co= K/(D/Ds) (1)

όπου