Μύρτιλο φυτό
Περιεχόμενα
Γενικά στοιχεία μύρτιλου
Το μύρτιλλο είναι ένα φυτό που περιλαμβάνει πολλά είδη με μεγάλη γεωγραφική εξάπλωση. Στην Ευρώπη υπάρχουν πολλά αυτοφυή είδη μύρτιλλου, με πιο γνωστά το Vaccinium myrtillus και το Vaccinium uliginosum, τα οποία απαντώνται με τη μορφή χαμηλού θάμνου μέσα στα δάση. Στη Βόρεια Αμερική το πιο γνωστό είδος χαμηλού θαμνώδους μύρτιλλου είναι το Vaccinium angustifolium που βρίσκεται μέσα στα δάση σε άγρια μορφή. Στην Αμερική, επίσης, υπάρχει και ένα είδος μύρτιλλου που έχει υψηλή ανάπτυξη κορμού, είναι το Vaccinium corymbosum var. Ashei το οποίο έχει επικρατήσει να ονομάζεται μπλούμπερρυ (Blueberry). Το είδος αυτό είναι το μύρτιλλο που κυρίως καλλιεργείται σε ολόκληρο τον κόσμο. Το μύρτιλλο καλλιεργείται για τους καρπούς του που καταναλώνονται ως νωποί αλλά και ως καταψυγμένοι ή και μεταποιημένοι. Η γενική τάση που υπάρχει σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι να αυξάνονται συνεχώς οι καλλιεργούμενες εκτάσεις με το μπλούμπερρυ, δηλαδή το μύρτιλλο υψηλής ανάπτυξης (Vaccinium corymbosum). Επίσης παρατηρείται συνεχής αύξηση της καταναλώσεως των προϊόντων του μύρτιλλου αυτού. Στην αύξηση αυτή, μεγάλο ρόλο παίζουν τα νέα προϊόντα με βάση το μύρτιλλο τα οποία η μεταποιητική βιομηχανία παρουσιάζει συνεχώς στην κατανάλωση και τα οποία κυκλοφορούν στις διεθνείς αγορές. Πολύ σημαντικοί παράγοντες της ανάπτυξης της κατανάλωσης των προϊόντων του μύρτιλλου αποτελούν επίσης οι πολύτιμες θεραπευτικές του ιδιότητες, οι οποίες τα τελευταία χρόνια έγιναν ευρέως γνωστές μέσα από διάφορες επιστημονικές μελέτες. Σήμερα το 85% της παγκόσμιας παραγωγής του μύρτιλλου (μπλούμπερρυ) παράγεται στη Β. Αμερική από τις ΗΠΑ και τον Καναδά ενώ η Ευρώπη είναι ελλειμματική στο μύρτιλλο, αν και η κατανάλωσή του διαρκώς αυξάνεται. Η χώρα μας με το εξαιρετικό εδαφοκλιματικό της περιβάλλον και τη μεγάλη της ηλιοφάνεια μπορεί να αναπτύξει τη νέα αυτή καλλιέργεια και να αποτελέσει μία από τις σημαντικότερες χώρες παραγωγής του μπλούμπερρυ στην Ευρώπη.[1]
Βοτανικά χαρακτηριστικά μύρτιλου
Το Μύρτιλο (Vaccinium corymbosum) ή πιο σωστά μπλέ μούρο ή μπλούμπερι (Blueberry) είναι ένας θάμνος ή δέντρο, ανάλογα με τον τρόπο καλλιέργειας, που φτάνει σε ύψος το 1,5-2 μ. και ξεχωρίζει ανάμεσα στα μικρόκαρπα φρούτα που συχνά αποκαλούμε φρούτα του δάσους. Καρποφορεί από τον δεύτερο-τρίτο χρόνο ζωής του, αλλά μπαίνει σε πλήρη παραγωγή μετά τον πέμπτο χρόνο, μένοντας παραγωγικό για διάστημα 20-30 ετών. Το μύρτιλο ανθίζει από Απρίλιο έως Ιούνιο και σχηματίζει ρόζ ή κόκκινα μικρά άνθη, που μοιάζουν με καμπανούλες. Οι γευστικοί και αρωματικοί καρποί του αποκτούν μπλε-μαύρο ή μοβ χρώμα κατά την ωρίμανση (Μάιο-Σεπτέμβριο) ανάλογα με την ποικιλία και το υψόμετρο, και είναι ιδιαίτερα πλούσιοι σε αντιοξειδωτικές ουσίες, βιταμίνες και ανόργανα άλατα. Μπορούν δε να καταναλωθούν νωποί (διατηρούνται και στην κατάψυξη για μεγάλο χρονικό διάστημα) ή να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή μαρμελάδας, γλυκών και αλκοολούχων ποτών, όπως λικέρ. Το μύρτιλο ευδοκιμεί σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας καθώς περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό ποικιλιών που προσαρμόζονται σε πλήθος συνθηκών και είναι κατάλληλες τόσο για ορεινές όσο και για πεδινές περιοχές, εξαιτίας της διαφορετικής ανάγκης τους σε ψύχος. Η καλλιέργεια του δεν είναι δύσκολη άλλωστε, η πλούσια γεύση και η μεγάλη θρεπτική αξία των στρογγυλών μπλέ καρπών του αποζημιώνουν όσους αποφασίσουν να το φυτέψουν.[2]
Κλιματικές συνθήκες μύρτιλου
Το μύρτιλο ή μπλέ μούρο ή μπλούμπερι προτιμά περιοχές με μεγάλη ηλιοφάνεια, αλλά μπορεί να ανεχθεί και την μερική σκίαση. Το μύρτιλο φύεται σε μια μεγάλη ποικιλία κλίματος. Το φυτό αυτό είναι ανθεκτικό πολύ στο ψύχος, μπορεί να επιζήσει σε θερμοκρασίες -280C ή και χαμηλότερες ακόμη. Το κλίμα της Ελλάδας είναι κατάλληλο για την καλλιέργεια του μπλούμπερι. Προσοχή χρειάζεται μόνο στην επιλογή της κατάλληλης ποικιλίας που πρέπει να καλλιεργηθεί. Στη Βόρεια Ελλάδα μπορούν να καλλιεργηθούν ποικιλίες που απαιτούν μεγαλύτερα ποσά χειμερινού ψύχους για να αρθεί ο λήθαργος των οφθαλμών τους, ενώ στην Νότια Ελλάδα ποικιλίες που απαιτούν μικρότερα ποσά χειμερινού ψύχους.[3]
Εδαφικές συνθήκες μύρτιλου
Το ιδανικό έδαφος για το δενδρώδες μύρτιλλο είναι το ελαφρό αμμώδες ή χαλικώδες έδαφος που είναι πλούσιο σε οργανική ύλη, και το οποίο έχει μια ελαφρή κλίση, αλλά έχει πολύ χαμηλό pH(pH 4,8-5,2). Το έδαφος πρέπει να στραγγίζει καλά και να περιέχει τουλάχιστον μια περιεκτικότητα 4-5% σε οργανική ουσία. Το μύρτιλλο δεν ανέχεται την υψηλή στάθμη του υπεδάφιου ύδατος. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ο υπεδάφιος ορίζοντας του νερού να φθάνει μέχρι τα 30-40cm από την επιφάνεια του, επειδή αυτό θα είναι καταστροφικό για τα φυτά. Το ριζικό του σύστημα επειδή είναι επιφανειακό και περιορισμένης ανάπτυξης, είναι πολύ ευαίσθητο στην ασφυξία όταν το έδαφος κατακλύζεται από τα νερά. Μερικά είδη εδαφών, λόγω του ότι το pH τους είναι σχετικά υψηλό, απαιτούν μια διαδικασία όξυνσης και μείωσης του pH τους, πριν από το φύτεμα των δενδρυλλίων. Αυτή ή όξυνση γίνεται με τη χρησιμοποίηση θείου σε σκόνη ή τύρφης και είναι σχετικά εύκολη εργασία, λόγω του μικρού βάθους στο οποίο αναπτύσσεται το ριζικό του σύστημα.
Ποικιλίες μύρτιλου
Εχθροί μύρτιλου
Ασθένειες μύρτιλου
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ Mύρτιλο γενικά στοιχεία.
- ↑ Κτήμα & κήπος: Eρασιτεχνική Κηποτεχνία-Γεωργία-Κτηνοτροφία", Τεύχος 15, Ιούνιος 2014, σελ. 35.
- ↑ Εναλλακτικές καλλιέργειες που μπορούν να αναπτυχθούν στη Δυτική Μακεδονία" Κάσσανδρος Γάτσιος, Γεωπόνος-συγγραφέας
