Άρδευση κερασιάς

Η κερασιά έχει τις μεγαλύτερες ανάγκες της σε νερό. κατά την άνοιξη και στις αρχές του καλοκαιριού, γιατί η περισσότερη νέα βλάστηση παράγεται κατά τη διάρκεια ανάπτυξης των καρπών της. Η παράταση αύξησης της βλάστησης ή η έκπτυξη δευτέρας βλάστησης κατά το φθινόπωρο δεν είναι επιθυμητή (είναι ευαίσθητη στους φθινοπωρινούς παγετούς), αλλά δε θα πρέπει τα δένδρα να αφεθούν να υποφέρουν από έλλειψη νερού μετά τη συγκομιδή των καρπών. Συνιστάται να ποτίζεται και σε περιοχές με ψηλή ετήσια βροχόπτωση, αλλά που υπόκεινται σε περιοδική ξηρασία κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου. Τα δένδρα είναι όμως ευαίσθητα στη συνεχή και υπερβολική υγρασία στη ριζόσφαιρα του δένδρου. Επομένως το πότισμα θα πρέπει να γίνεται με βάση τις ανάγκες της μάλλον, παρά σε ημερολογιακή βάση. Η συχνότητα των ποτισμάτων μπορεί να προσδιοριστεί ικανοποιητικά με τενσιόμετρα.

Ακόμα θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η κερασιά χαρακτηρίζεται από έντονη διαπνοή των φύλλων της και σε περίοδο ξηρασίας τα φύλλα απορροφούν νερό απ' τους καρπούς, με αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής. Γι’ αυτό η εξασφάλιση νερού στο δένδρο, όταν το έχει ανάγκη, αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την επίτευξη σταθερής και ικανοποιητικής παραγωγής. Όσον αφορά τον τρόπο ποτίσματος, αυτό μπορεί να γίνει με κατάκλυση, αυλάκια, στάγδην και με μικρούς εκτοξευτήρες γύρω απ' τον κορμό των δένδρων (πότισμα σπρέϋ). Η τεχνική ποτίσματος με διαβροχή πάνω απ' τα δένδρα πιθανόν να επιδεινώνει το σχίσιμο των καρπών από βροχή και την ανάπτυξη μυκητολογικών ασθενειών. Έχει δοκιμαστεί πειραματικά, όπου επικρατούν ψηλές θερμοκρασίες, αλλά δεν υπάρχουν ακόμα αρκετές πληροφορίες, που να τεκμηριώνουν τη θετική ή αρνητική επίδρασή της.