Προετοιμασία εδάφους ιτιάς

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 10:34, 3 Ιουλίου 2015 υπό τον P chasapis (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Η διάρκεια ζωής της ιτιάς είναι περίπου 30 έτη. Δεδομένης της πολυετούς φύσης της καλλιέργειας, ιδιαίτερης σημασίας είναι η επιλογή της κατάλληλης περιοχής σε σχέση με την τοπογραφία, οικολογία και προσβασιμότητα. Λόγω της αραιής φύτευσης, η εφαρμογή καλλιεργητικών πρακτικών ενέχει τον κίνδυνο διάβρωσης του εδάφους ιδιαίτερα σε επικλινείς περιοχές με ελαφρά, αμμώδη εδάφη. Για την διεκπεραίωση των καλλιεργητικών εργασιών και της συγκομιδής ο αγρός συνιστάται να είναι επίπεδος ή με κλίση εδάφους που δεν υπερβαίνει το 12-15%, με καλή στράγγιση και όσο το δυνατόν πιο κοντά σε αποθηκευτικούς χώρους. Ο έλεγχος των ζιζανίων είναι η σπουδαιότερη καλλιεργητική τεχνική για την επιτυχή εγκατάσταση της καλλιέργειας. Συνήθως χρησιμοποιείται η εφαρμογή οργανοφωσφορικών σκευασμάτων (γλυκίνες) σε μία ή δύο δόσεις κατά την περίοδο από τέλη καλοκαιριού έως αρχές ή μέσα φθινοπώρου. Σε συμπιεσμένα εδάφη συστήνεται καλλιέργεια του εδάφους με υπεδαφοκαλλιεργητή σε βάθος 40cm και στη συνέχεια άροση σε βάθος 25cm. Αντίθετα, σε ελαφρά εδάφη συστήνεται ανοιξιάτικο όργωμα και ενσωμάτωση κοπριάς με κατάλληλη περιεκτικότητα σε άζωτο πριν την άροση. Πριν την φύτευση συνιστάται ανοιξιάτικο σβάρνισμα για την καταπολέμηση των ζιζανίων και την ισοπέδωση του εδάφους.[1]

Βιβλιογραφία

  1. Ενεργειακές Καλλιέργειες - Βιοκαύσιμα, των Σκαράκη Γεώργιου (Καθηγητής ΓΠΑ), Κορρέ Νικολάου (MSc, PhD) και Παυλή Ουρανίας (MSc, PhD), Αθήνα 2008.