Κολικός αλόγου

Άλογο προσβεβλημένο από κολικό

Ο κολικός είναι κοιλιακός πόνος, ο οποίος εδράζεται κυρίως στα όργανα του πεπτικού συστήματος και παρουσιάζεται περισσότερο στα ιπποειδή.

Τα αίτια του κολικού είναι ποικίλα και χαρακτηρίζουν διάφορες καταστάσεις που αποτελούν και τις μορφές του.

• Η δυσπεψία αποτελεί για τα ιπποειδή μια οξεία κατάσταση που εκδηλώνεται με κολικό, τον κολικό δυσπεψίας.
• Οι διαταραχές της λειτουργίας του νευροφυτικού συστήματος με συνέπεια τις έντονες περισταλτικές κινήσεις των εντέρων αποτελούν την αιτία του σπασμωδικού κολικού. Τα ιπποειδή έχουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία στη λειτουργία του νευροφυτικού τους συστήματος, το οποίο επηρεάζεται εύκολα από τις ατμοσφαιρικές μεταβολές και άλλες εξωτερικές επιδράσεις. Ο σπασμωδικός κολικός προκαλείται και από την κατανάλωση παγωμένων τροφών ή την απότομη ψύξη της κοιλιάς του ζώου (κολικός ψύξης).
• Η συγκέντρωση αερίων μαζί με τη στάση της τροφής στα έντερα χαρακτηρίζουν τον κολικό κοπρόστασης ή τυμπανικό κολικό. Τα αέρια συγκεντρώνονται στην πυελική καμπή του μεγάλου κόλου, στη βάση του τυφλού εντέρου και στην τελική μοίρα του κόλου.
• Η υπερβολική λήψη τροφής και η πρόκληση γαστρικού φόρτου προκαλεί τον κολικό γαστρικού φόρτου.
• Η στροφή του εντέρου κατά τον επιμήκη του άξονα και ο εγκολεασμός προκαλούν ομώνυμες μορφές κολικού.
• Τα ανευρύσματα των μεσεντέριων αρτηριών λόγω παρασίτωσης από στρογγύλους αποτελούν αιτία του θρομβοεμβολικού κολικού, ο οποίος είναι πολύ σοβαρός.
• Η κατανάλωση αλλοιωμένων τροφών προκαλεί τον κολικό δηλητηρίασης.

Όσον αφορά στα συμπτώματα ο κολικός εμφανίζεται με έντονη ανησυχία. Το ζώο γυρίζει ασταμάτητα στο στάβλο, κοιτάζει διαρκώς την κοιλιά του, ξύνει με τα εμπρόσθια άκρα το έδαφος, κυλιέται κάτω και βογγά. Αυτά είναι τα γενικά συμπτώματα του κολικού άλλοτε πολύ και άλλοτε λιγότερο έντονα ανάλογα με το αίτιο, στο οποίο οφείλεται.

Η διάγνωση του αιτίου του κολικού έχει μεγάλη σημασία, προκειμένου να εφαρμοσθεί η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή το συντομότερο δυνατό και να απαλλαγεί το ζώο από τον πόνο και τους επακόλουθους κινδύνους από την αγωνιώδη συμπεριφορά του με τα κυλίσματα στο έδαφος κ.λπ.

Πολύ έντονα και επίμονα είνια τα συμπτώματα στο θρομβοεμβολικό κολικό και τους κολικούς στροφής και εγκολεασμού του εντέρου. Τα συμπτώματα επιμένουν παρά τη χορήγηση παυσίπονων φαρμάκων. Πολλές φορές και ο σπασμωδικός κολικός εκδηλώνεται με έντονα συμπτώματα. Αντίθετα στον κολικό δηλητηρίασης τα συμπτώματα είναι συνήθως ασθενή.

Σε ορισμένες μορφές κολικού εμφανίζονται και ιδιαίτερα συμπτώματα. Στο σπασμωδικό κολικό ακούγονται έντονοι βορβορυγμοί ακόμη κι από μακριά χωρίς ακουστικά.

Στον κολικό κοπρόστασης παρατηρείται απουσία κοπράνων ή αυτά είναι λίγα και σκληρά και καλυμμένα με βλέννα, ενώ σε λίγο παρατηρείται και τυμπανισμός. Στον κολικό γαστρικού φόρτου τα συμπτώματα είναι αγωνιώδη.

Στον κολικό δηλητηρίασης παρατηρούνται συνήθως μυϊκοί τρόμοι και υποθερμία, ενώ τα συμπτώματα είναι σχετικά ασθενή.

Η διάγνωση των αιτιών του κολικού βοηθείται σημαντικά με την ψηλάφηση από το απευθυσμένο για τη διαπίστωση ορισμένων αιτιών, όπως κοπρομάζας, στροφής, εγκολεασμού του εντέρου κ.λπ.

Η εξέταση των βλεννογόνων οδηγεί στη διαπίστωση τυχόν συμφορητικών καταστάσεων και η εξέταση του σφυγμού στη διαπίστωση της γενικής κατάστασης του οργανισμού του ζώου από άποψη δυνάμεων αντίστασης.

Για τη θεραπεία το συντομότερο πρέπει αν χορηγείται ένα παυσίπονο φάρμακο ενδοφλεβίως και η παραπέρα θεραπεία εξαρτάται από το αίτιο του κολικού. Πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στη διάγνωση του αιτίου, γιατί ορισμένα φάρμακα, ενώ είναι αποτελεσματικά για μια μορφή κολικού, είναι επικίνδυνα ή ακόμη και θανατηφόρα για άλλη μορφή.

Στους κολικού δυσπεψίας, κοπρόστασης και γαστρικού φόρτου χορηγούνται καθαρτικά (παραφινέλαιο, ρετσινόλαδο, θειικό νάτριο, θειική μαγνησία κ.λπ.) και γίνονται κλύσματα. Όταν κρίνεται σκόπιμο από τον κτηνίατρο, χορηγείται κάσκαρα ή πιλοκαρπίνη ή αρεκολίνη ενδομυϊκώς.

Στον κολικό δηλητηρίασης χορηγούνται αντιτοξικοί παράγοντες (οροί γλυκόζης και φυσιολογικός ενδοφλεβίως, αντισταμινικά κ.λπ.)

Συχνό σύμπτωμα του κολικού είναι η περιστροφή του αλόγου πάνω στη ραχη του

Στο σπασμωδικό κολικό συνήθως είναι αρκετή η χορήγηση των παυσίπονων φαρμάκων, τα οποία συνήθως έχουν και σπασμολυτικές ιδιότητες. Όταν ο κολικός επιμένει, χορηγείται ατροπίνη υποδορίως.

Εκτός από τις παραπάνω ειδικές αγωγές γενικά στους κολικούς όλων των μορφών πρέπει να γίνεται καρδιοτόνωση. Το ζώο πρέπει να διατηρείται σε περιβάλλον με άφθονη στρωμνή και ζεστό κατά το χειμώνα, να γίνονται εντριβές στην κοιλιά του με χόρτο ή ένα μάλλινο ύφασμα και να οδηγείται σε περπάτημα. Στις περιπτώσεις που οι βλεννογόνοι είναι συμπεφορημένοι πρέπει να γίνεται αφαίμαξη.

Η πρόληψη των κολικών έχει ιδιαίτερη σημασία για τα ιπποειδή. Το κανονικό σιτηρέσιο και η χορήγησή του όσο είναι δυνατό σε σταθερά χρονικά διαστήματα, το κανονικό πότισμα και η αποφυγή χορήγησης αλλοιωμένων ή ευρωτιωμένων τροφών αποτελούν τον καλύτερο τρόπο πρόληψης των κολικών.

Σε ορισμένα ιπποφορβεία κατά τους ψυχρούς μήνες, μια φορά την εβδομάδα, διαβρέχουν τον καρπό του σιτηρεσίου με αφέψημα λινοσπόρου. Αυτό ευνοεί σημαντικά τις πεπτικές λειτουργίες των εντέρων και αποφεύγονται έτσι ορισμένες μορφές κολικών, που συμβαίνουν συχνά στα ιπποειδή.

Η τακτική αποπαρασίτωση όλων των ζώων της εκτροφής με τη χορήγηση των κατάλληλων αντιπαρασιτικών φαρμάκων είναι γεγονός ότι συντελεί στην πρόληψη του θρομβοεμβολικού κολικού και ορισμένων κολικών άλλης μορφής.