Κολιός (Scomber japonicus colias)
Το είδος[2] αυτό του ψαριού συγγενεύει με το σκουμπρί αλλά πολλοί δεν τα ξεχωρίζουν.
Έχει μήκος 45-50 εκ. Το χρώμα του είναι γαλαζοπράσινο στη ράχη η οποία είναι πολύ γυαλιστερή με σκόρπιες, λεπτές μισοκυκλικές γραμμές καθώς και μια πιτσιλωτή γραμμή σε όλο το μάκρος του στο πλευρό. Τα μάτια είναι γαλάζια, πολύ σκούρα και η κοιλιά του άσπρου χρωματισμού.
Το σώμα του έχει σχεδόν κυκλική τομή, ανάμεσα στα μάτια μια στενή λωρίδα στην περιοχή του κρανίου είναι διάφανη και φαίνονται από μέσα τα οπτικά νεύρα. Τα λέπια του είναι πιο μεγάλα στο θώρακα παρά στο υπόλοιπο σώμα του. Μέσα στη σωματική του κοιλότητα έχει νηκτική κύστη αρκετά μεγάλη που συνδέεται με το πεπτικό του σύστημα.
Διαφορές με το σκουμπρί που διακρίνονται αμέσως είναι ότι οι γραμμές στη ράχη του σκουμπριού είναι πολύ έντονες, σκούρες και κυματιστές και όχι πιτσιλωτές. Η λωρίδα του κρανίου είναι σκούρα, καθόλου διάφανη. Δεν έχει νηκτική κύστη.
Τα δύο είδη έχουν ίδιες συνήθειες, είναι ψάρια πελαγίσια, κυνηγούν κοπαδιαστά μικρόψαρα καθώς και τα κοπάδια της σαρδέλας που είναι η καλύτερή τους τροφή.
Οι κολιοί είναι άφθονοι στην Ανατολική Μεσόγειο, τους ψαρεύουν τα γρι-γρι, οι ανεμότρατες, πιάνονται και με συρτή και με τσαπαρί, κάπως ανοιχτά απ’ την ακτή. Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο είναι αυγωμένοι και ολόπαχοι, τους λένε τότε και λιπαρίτες.
Βιβλιογραφία