Μέτρηση ελαττωμάτων τροφίμων

Τα ελαττώματα είναι εύκολο να διαπιστωθούν. Σε πολλές περιπτώσεις όμως είναι δύσκολο να αξιολογηθούν. Είναι προβληματικό για τον ποιοτικό ελεγχτή να προσδιορίσει αν δύο μικρά μαύρα στίγματα έχουν την ίδια βαρύτητα με ένα μεγαλύτερο ή ακόμα όταν ένα μεγάλο αλλά άτονο στίγμα συγκρίνεται με ένα μικρότερο αλλά με έντονο χρώμα. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η εκτίμηση ενός μεγάλου αριθμού ελαττωμάτων είναι εργασία κατά βάση υποκειμενική. Τα όργανα που χρησιμοποιούνται για την μέτρηση των ελαττωμάτων απλώς βοηθούν για να γίνει ο προσδιορισμός με μεγαλύτερη ακρίβεια χωρίς να εξασφαλίζουν την αντικειμενική μέτρησή τους. Η βοήθεια που προσφέρουν αυτά τα όργανα περιλαμβάνεται σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες:

Βελτίωση της ορατότητας: Για τη βελτίωση αυτή μπορούν να ακολουθηθεί η αραίωση, η τοποθεσία σε λευκό φόντο, και η χρησιμοποίηση κατάλληλου φωτισμού. Με την αραίωση, μερικά προϊόντα οπως πούλπες φρούτωνν, συμπυκνωμένοι χυμοί, χρειάζονται αραίωση για να γίνει εύκολος ο έλεγχος για την παρουσία ελαττωμάτων. Κατά την τοποθέτηση σε λευκό φόντο, συνήθως χρησιμοποιούνται λευκές λεκάνες μέσα στις οποίες γίνεται ευκολότερος ο προσδιορισμός των ελαττωμάτων. Με την χρησιμοποίηση του κατάλληλου φωτισμού, πολλές φορές το χρωματιστό φως διευκολύνει τον έλεγχο. Έντονος φωτισμός διευκολύνει τον έλεγχο φιλέτων ψαριού για ύπαρξη σκουληκιών. Με φωτισμό επίσης διαπιστώνονται τα ελαττώματα στο εσωτερικό των αυγών.

Προσδιορισμός συνθηκών: Μπορεί να επιτευχθεί είτε με σταθεροποίηση των συνθηκών μέτρησης (π.χ χρονική διάρκεια για τον προσδιορισμό, μέγεθος δείγματος), είτε με τη χρησιμοποίηση προτύπων (τέτοια πρότυπα μπορεί να είναι φωτογραφίες, χάρτες, πλακίδια, κύλινδροι, τα οποία έχουν γίνει με προδιαγραφές του αρμόδιου υπουργείου ή άλλης κρατικής υπηρεσίας, είτε με μέτρηση (κυρίως γίνεται μέτρηση ποσότητας ή διάστασης και χρησιμοποιούνται ζυγοί, υποδεκάμετρα, παχύμετρα, εμβαδόμετρα.