Αποθήκευση υδατανθράκων

Τα ξυλώδη και ηθμώδη παρεγχυματικά κύτταρα στο υπέργειο τμήμα των δένδρων της εύκρατης ζώνης δίνουν τουλάχιστον δυο ανώτερες και κατώτερες τιμές αμύλου κατά τον ετήσιο κύκλο τους. Η συγκέντρωση του αμύλου φθάνει στη μικρότερη τιμή κατά την έκπτυξη των οφθαλμών και τη μέγιστη το καλοκαίρι καθώς σταματά η αύξηση της βλάστησης. Τα φωτοσυνθετικά υλικά, που δεν μετατράπηκαν σε άμυλο και δεν αποθηκεύτηκαν στους βλαστούς, μεταφέρονται προς τα κάτω και αποθηκεύονται στις ρίζες. Τα ταχέως ωριμάζοντα ροδάκινα και σύκα έχουν μεγάλες ανάγκες σε υδατάνθρακες για μια σχετικά μικρή περίοδο, εξαναγκάζοντας τότε το αποθηκευμένο στους καρποφόρους κλάδους άμυλο να κινητοποιηθεί και να μεταφερθεί στους καρπούς. Τα καρποφόρα λογχοειδή στη μηλιά και αχλαδιά και οι καρποφόροι κλάδοι στο Ακτινίδιο δεν παρουσιάζουν μείωση αμύλου κατά τη μεγέθυνση των καρπών, γιατί ταυτοχρόνως συσσωρεύεται άμυλο και στους καρπούς. Η περιεκτικότητα του αμύλου σε κλάδους του πεκάν και της καρυδιάς δεν μεταβάλλεται καθώς επέρχεται η ωρίμαση των καρπών, πιθανόν, γιατί το περικάρπιο και έμβρυο αφομοιώνουν ξηρά ουσία επί μια σχετικά μακρά περίοδο.