Καλλιέργεια χαρουπιάς
Eγκατάσταση χαρουπεώνα
Όταν θελήσουμε να κάνουμε εγκατάσταση νέου χαρουπεώνα θα πρέπει το έδαφος να βρίσκεται στο ρώγο του δηλαδή να μην είναι ούτε πολύ υγρό αλλά ούτε πολύ ξηρό να έχει μία μέση σχετική υγρασία για να μπορέσουμε να το οργώσουμε. Η κατάλληλη εποχή για να γίνει αυτό είναι το φθινόπωρο. Κάνουμε όργωμα γιατί αυτό μας βοηθάει ώστε να καταστραφούν τα πολυετή ζιζάνια, να αυξηθεί η διηθητικότητα του εδάφους και να γίνει πιο αφράτο το χώμα για να αναπτυχθεί καλύτερα το ριζικό σύστημα. Καλό θα ήταν πριν κάνουμε όργωμα να πάρουμε δείγμα από το έδαφος που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε σε τι κατάσταση είναι το έδαφος και αν χρειαστεί να διορθωθεί με την κατάλληλη λίπανση.
Μετά το όργωμα εφαρμόζουμε κοπριά 2–3 τόνων ανά στρέμμα για να βελτιώσουμε τη γονιμότητα του εδάφους. Πριν φυτέψουμε τα νεαρά δενδρύλλια καλό θα ήταν να εφαρμόσουμε απολύμανση του εδάφους με κάποιο αποτελεσματικό απολυμαντικό γιατί η χαρουπιά είναι ευαίσθητη στους νηματώδεις ή να επιλέγονται εδάφη απαλλαγμένα από τους νηματώδεις. Στη συνέχεια φυτεύουμε τα νεαρά δενδρύλλια τέλος φθινοπώρου μέχρι και λίγο πριν την έκπτυξη των οφθαλμών την άνοιξη. Στην Ελλάδα κάνουμε φύτευση σε τετράγωνα συνήθως με αποστάσεις που κυμαίνονται από 6 – 12 μέτρα. Διεθνώς έχουν επικρατήσει δύο συνηθέστεροι τρόποι για τη φύτευση των νεαρών δενδρυλλίων. O πρώτος τρόπος είναι η μέτρια πυκνή φύτευση (7–8 x 4–5 μέτρα) και αυτό γιατί τα δένδρα αναπτύσσονται οριζόντια και διευκολύνονται έτσι όλες οι καλλιεργητικές εργασίες και ειδικότερα η συγκομιδή. Ο δεύτερος τρόπος είναι η πυκνή φύτευση (5–6 μέτρα κατά τετράγωνα). Τα δενδρύλλια, ως αειθαλή, φυτεύονται με μπάλα χώματος.[1]
Φύτευση
Η χαρουπιά φυτεύεται κατά τετράγωνα και ορθογώνια παραλληλόγραμμα ή γραμμές και σε απόσταση 8 έως 10 μέτρα.[1]
Λίπανση
Η χαρουπιά, αν και ψυχανθές, (δεν δεσμεύει άζωτο από την ατμόσφαιρα) χρειάζεται αζωτούχα λίπανση, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις τροφοπενίας (χλωρωτικά φύλλα). Η εμπειρική λίπανση κατά στρέμμα είναι της τάξης 10 μονάδες για το άζωτο (σαν θειϊκή αμμωνία 50kg λιπάσματος), 5-6 μονάδες για το φώσφορο (σαν υπερφωσφορικό 25 - 30kg λιπάσματος) και 10 μονάδες για το κάλι (σαν θειϊκό κάλι 20 - 30kg λιπάσματος) και κάθε δυο χρόνια για το [Φώσφορος|φώσφορο]] και κάλιο, όταν τα εδαφικά αποθέματα είναι ανεπαρκή. Η προσθήκη του αζώτου συνιστάται να γίνεται περί τα μέσα Φεβρουαρίου και του καλίου και φωσφόρου κατά τα τέλη φθινοπώρου με αρχές χειμώνα. Αν κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου, κυρίως κατά την ανάπτυξη των καρπών, διαπιστωθεί έλλειψη αζώτου συνιστάται νέα προσθήκη αζώτου υπό μορφή νιτρικής αμμωνίας ή η διενέργεια διαφυλλικών λιπάνσεων.[1]
Άρδευση
Όσο αφορά την καλλιεργητική πρακτική της άρδευσης, συνιστάται να γίνονται 2 έως 3 ποτίσματα σε περιοχές παρά πολύ ξηρικές.[1]
Κλάδεμα
Η χαρουπιά διαμορφώνεται σε σχήμα κυπελλοειδές. Το κλάδεμα πρέπει να είναι ελαφρό και να αποσκοπεί στη διατήρηση του σχήματος του δένδρου, στην ανάπτυξη νέας βλάστησης, στην αφαίρεση των ξηρών και συμπλεκόμενων κλάδων της κόμης και στην αύξηση του ηλιακού φωτός στο εσωτερικό μέρος της κόμης.[1]
Ωρίμανση
Τα χαρούπια είναι ώριμα, όταν ο φλοιός τους αποκτήσει το χαρακτηριστικό χρώμα της ποικιλίας κατά την ωρίμανση (καστανό). Ωριμάζουν κατά το φθινόπωρο (τέλη Αυγούστου μέχρι τον Οκτώμβριο).[1]
Συγκομιδή
Η συγκομιδή των χαρουπιών γίνεται με το χέρι ή με ραβδισμό, σε 2 έως 3 χέρια.
