Αριθμός δειγμάτων εδάφους για ανάλυση

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 07:56, 23 Σεπτεμβρίου 2016 υπό τον P chasapis (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Λόγω της ανομοιογένειας και επομένως της υψηλής παραλλακτικότητας του εδάφους, όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των λαμβανόμενων "υποδειγμάτων" και κατά συνέπεια των "μικτών δειγμάτων" που θα σταλούν στο εργαστήριο, τόσο πιο αξιόπιστα θα είναι τα αποτελέσματα της εδαφοανάλυσης. Διότι έτσι, ελαχιστοποιείται η παραλλακτικότητα. Δεν πρέπει ωστόσο, ούτε ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός των δειγμάτων να κάνει απαγορευτική την πραγματοποίηση της ανάλυσης του εδάφους λόγω του υψηλού κόστους, ούτε βέβαια και ο πολύ μικρός αριθμός αυτών να αποβεί σε βάρος της αξιοπιστίας των αποτελεσμάτων. Με άλλα λόγια, τα λαμβανόμενα δείγματα να είναι μεν αντιπροσωπευτικά και αριθμητικώς επαρκή για να μπορέσουν να μας δώσουν μια ακριβή ποσοτική και ποιοτική εικόνα του επιπέδου της γονιμότητας του εδάφους, αλλά ταυτόχρονα να είναι και εντός των οικονομικών πλαισίων.

Όλα αυτά θα πρέπει να συσχετιστούν με το ύψος της επενδυτικής σκοπιμότητας, την έκταση του αγρού και προ πάντων με το ύψος του προϋπολογισμού. Μπορεί να επιτευχθούν με τη λήψη μικρού μεν αριθμού μικτών δειγμάτων, αλλά ικανού να συνδυάζει το χαμηλό κόστος της ανάλυσης με υψηλό βαθμό αξιοποιστίας των αποτελεσμάτων. Γενικά, όσον αφορά τον αριθμό των "υποδειγμάτων" που θα μπορούμε να παίρνουμε από δοθείσα επιφάνεια αυτός θα εξαρτηθεί από την έκταση. Σύμφωνα με την υπάρχουσα εμπειρία 5-10 υποδείγματα ανά στρέμμα θεωρούνται ότι μπορούν να δώσουν 1 μέχρι 2 μικτά επιφανειακά αντιπροσωπευτικά δείγματα εδάφους, ανάλογα με το βαθμό ομοιομορφίας του εδάφους.

Όσον αφορά τον αριθμό των "υποδειγμάτων" ανά μικτό επιφανειακό δείγμα, αυτός κυμαίνεται μεταξύ 5 έως 10 ανά μικτό δείγμα. Όχι περισσότερο από 10 υποδείγματα, διότι αλλιώς η αντιπροσώπευση του υποδείγματος στο "μικτό επιφανειακό δείγμα" θα είναι λιγότερο από 100g/kg γεγονός που αυξάνει το σφάλμα. Τα ανωτέρω, έχουν προσανατολιστικό χαρακτήρα και εξαρτώνται βέβαια σε μεγάλο ποσοστό από το βαθμό ομοιομορφίας του αγρού. Όσο περισσότερο ομοιόμορφο είναι το έδαφος ως προς την κατανομή των χαρακτηριστικών του τόσο λιγότερα δείγματα μπορούνε να παρθούν.[1]

Βιβλιογραφία

  1. Η ερμηνεία της φυλλοδιαγνωστικής, των Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, 2003.