Μη μεταδοτικές ασθένειες αμπέλου

Ανθόπτωση – Μειωμένη καρπόδεση – Ανισορραγία

Ανθόπτωση – Μειωμένη καρπόδεση – Ανισορραγία

Ζημιές από χαμηλές και υψηλές θερμοκρασίες

Ζημιές από ψύχος μπορεί να προκληθούν κατά την άνοιξη όταν αρχίζει έκπτυξη της νέας βλάστησης του αμπελιού, κατά το φθινόπωρο λόγω πρώιμων παγετών και κατά τη χειμερινή περίοδο όταν τα πρέμνα βρίσκονται σε λήθαργο. Η τρυφερή βλάστηση και τα άνθη βλάπτονται σε θερμοκρασίες -1^oC μέχρι -3^oC. Πρέμνα που βρίσκονται σε λήθαργο ζημιούνται σε θερμοκρασίες -12^oC. Απότομη άνοδος της θερμοκρασίας μετά από περίοδο ταχείας βλάστησης προκαλεί αποξήρανση κορυφών των κληματίδων ή μεγαλύτερων μερών του πρέμνου. Η ζημιά εντείνεται περισσότερο όταν πνέουν ξηροί άνεμοι και το έδαφος είναι πολύ ξηρό. Σε μερικές ποικιλίες οι υψηλές θερμοκρασίες προκαλούν την εμφάνιση επί των ραγών κηλίδων διαφόρου μεγέθους και σχήματος. Οι κηλίδες εμφανίζονται στη μία πλευρά και είναι λίγο βυθισμένες. Έχουν χρώμα πράσινο ή ερυθροκαστανό αναλόγως του σταδίου ωριμάνσεως των σταφυλιών.

Τοξικότητες

α) Τοξικότητα χλωριούχων

Περιφερειακή νέκρωση του ελάσματος των παλαιότερων φύλλων που προχωρεί μεταξύ των νευρώσεων και τελικά ολόκληρο το έλασμα μπορεί να καταστραφεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μετάβαση από το νεκρό στο υγιές μέρος του ελάσματος είναι απότομη. Παρατηρείται σε αμπελώνες που ποτίζονται με αλατούχο νερό ή βρίσκονται κοντά στη θάλασσα.

β) Τοξικότητα ζιζανιοκτόνων

Η άμπελος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στα ζιζανιοκτόνα που περιέχουν 2,4-διχλωρόφαινοξυοξικό οξύ). Παρατηρείται έντονη παραμόρφωση του ελάσματος, μικροφυλλία, κάμψη των κληματίδων, πλάτυνση, δημιουργία διπλών κόμβων των κληματίδων, καρπόδεση.

γ) Τοξικότητα φθορίου

Παρατηρείται νέκρωση των πλευρών και κορυφής του ελάσματος των φύλλων. Οι νεκρωμένοι ιστοί έχουν χρώμα ανοικτό κιτρινοκαστανό μέχρι υπέρυθρο – καστανό. Η ζημιά οφείλεται στη δράση φθοριούχων ενώσεων που ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα σε περιοχές πλησίον βιομηχανιών μεταλλουργίας, κεραμικών, υαλουργίας, αλουμινίου και φωσφορικών λιπασμάτων.

Ξήρανση της ραχέως των βότρυων

Είναι μια από τις πλέον σοβαρές μη παρασιτικές ασθένειες της αμπέλου που προξενεί κάθε χρόνο σημαντικές ζημιές σε πολλές περιοχές. Είναι γνωστή με το όνομα «ξήρανση της ραχέως». Η ασθένεια παρουσιάζεται συνήθως κατά την αρχή της ωριμάνσεως των ραγών, αλλά σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να εμφανισθεί και νωρίτερα. Στο ακραίο τμήμα του βότρυος οι ράγες μαραίνονται και στη συνέχεια ολόκληρο το τμήμα ξηραίνεται. Η μάρανση των ραγών είναι αποτέλεσμα της μη τροφοδότησής τους με νερό. Η ασθένεια ευνοείται από περιόδους εντόνου ηλιοφάνειας και υψηλών θερμοκρασιών, ιδίως μετά από περίοδο δροσερού και υγρού καιρού. Καλά αποτελέσματα για τον περιορισμό της ασθένειας επιτυγχάνεται με ψεκασμό των βοτρύων με διάλυμα 0,5% χλωριούχου ασβεστίου και 0,5% χλωριούχου μαγνησίου. Συνιστώνται δύο ψεκασμοί, ο πρώτος να γίνεται λίγο πριν την εκδήλωση των συμπτωμάτων και οι υπόλοιποι ανά 10 -15 ημέρες. Για τον περιορισμό της ασθένειας πρέπει να εφαρμόζονται και τα ακόλουθα συμπληρωματικά μέτρα: περιορισμός της καλιούχου λίπανσης και εκτέλεση καλλιεργητικών επεμβάσεων (χλωρά κλαδέματα, αποφύλλωση) που μειώνουν το ρυθμό βλάστησης των πρέμνων.