Ρίγανη φυτό
Περιεχόμενα
Μορφολογικά χαρακτηριστικά
Το είδος Origanum vulgare της οικογένειας Lamiaceae έχει τη μεγαλύτερη εξάπλωση από όλα τα συγγενικά του είδη, ενώ και στην Ελλάδα είναι το πιο κοινό και το πιο διαδομένο. Στην Ελλάδα βρέθηκαν τρία υποείδη με διαφορετικά μορφολογικά και χημικά χαρακτηριστικά.
- Origanum vulgare ssp. hirtum
- Origanum vulgare ssp. vulgare
- Origanum vulgare ssp. viridulum
Από τα τρία παραπάνω υποείδη, το Origanum vulgare ssp. hirtum χρησιμοποιείται ευρύτατα ως άρτυμα με τον διεθνή εμπορικό όρο “Greek oregano” και θεωρείται ότι έχει την καλύτερη ποιότητα παγκοσμίως ανάμεσα στα είδη που χρησιμοποιούνται ως Oregano (ρίγανη). Είναι πολυετής πόα με διάρκεια ζωής πάνω από 8 έτη. Φύλλα σε αντίθετη διάταξη, ωοειδή, τριχωτά στην κάτω επιφάνεια. Άνθη μικρά, λευκά σε ταξιανθίες στάχυ. Ύψος στελεχών 30-80 εκ. και σπόρους πολύ μικρούς. [1]
Εδαφoκλιματικές συνθήκες
Ευδοκιμεί σε ψυχρές όσο και σε θερμές περιοχές. Προτιμά περιοχές ηλιόλουστες. Τα θερμοκρασιακά όρια ανάπτυξης του φυτού κυμαίνονται από 4-33oC, άριστη θερμοκρασία ανάπτυξης τους 18-22oC. Σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο και έντονη ηλιοφάνεια παρατηρείται υψηλότερη περιεκτικότητα αιθερίου ελαίου. Καλύτερο pH ανάπτυξης θεωρείται το 6,8, αλλά αναπτύσσεται καλά και σε μεγαλύτερα pH.[1] Προτιμά εύρος pH 6,5 - 7,5 αλλά γενικά προσαρμόζεται καλά σε ποικίλα εδάφη. Προτιμά ξηρικά, χαλικώδη και ασβεστούχα εδάφη καλά αποστραγγιζόμενα.[2] Υψηλή ποσότητα αζώτου στο έδαφος ευνοεί τη μεγάλη ανάπτυξη του φυτού αλλά επιφέρει μείωση της περιεκτικότητας σε αιθέριο έλαιο. [1]
Πολλαπλασιασμός
Ο πολλαπλασιασμός της ρίγανης γίνεται με μοσχεύματα και με σπόρο. Με τα μοσχεύματα, στο αρχικό μητρικό φυτό ρίγανης υπάρχουν πλευρικοί βλαστοί με ανεπτυγμένο ριζικό σύστημα. Κατά τη διαίρεση μπορούμε να πάρουμε μέχρι και 50 νέα φυτά αφαιρώντας από το μητρικό φυτό τους πλευρικούς βλαστούς με το ριζικό σύστημα και μεταφυτεύοντας τους στο χωράφι.
Αντίθετα με την τεχνική των μοσχευμάτων (διαίρεσης), ο σπόρος είναι πολύ μικρός και σπέρνεται σε σπορεία, όπως ο καπνός, που ετοιμάζονται είτε τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου (φθινοπωρινή εγκατάσταση) είτε μέσα Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου (ανοιξιάτικη εγκατάσταση). Για ένα στρέμμα απαιτείται φυτώριο 8-10 m2. Το έδαφος που θα γίνει το σπορείο πρέπει να ψιλοχωματιστεί σε βάθος 15-20cm. Ρίχνουμε 18-20 lt/m2 τύρφη και ίση ποσότητα άμμου ή περλίτη, τα οποία αναμιγνύονται με το ψιλοχωματισμένο έδαφος σε βάθος 8-10cm. Βρέχουμε ελαφρά το έδαφος και το ισοπεδώνουμε με σανίδα. Αναμειγνύουμε 16gr σπόρου με 1kg ποταμίσια άμμο και το απλώνουμε ομοιόμορφα σε όλη την επιφάνεια του σπορείου. Τέλος, το πατάμε ελαφρά με σανίδα και το βρέχουμε με νερό. Το θερινό σπορείο μπορεί να χρειάζεται και 2 φορές τη μέρα πότισμα αν επικρατούν υψηλές θερμοκρασίες.[1]
Πάντως συνιστάται αγενής πολλαπλασιασμός με μοσχεύματα, καθότι η χρήση “σπόρου” δημιουργεί ανομοιομορφία φυτικού υλικού και κατά συνέπεια υποβάθμιση παραγωγής. Ως υπόστρωμα ριζοβολίας χρησιμοποιείται μίγμα τύρφης και περλίτη (1:3). Χρήση ορμόνης ριζοβολίας IBA συγκέντρωσης 1000 ppm δίνει ομοιόμορφα ανεπτυγμένο ριζικό σύστημα και συγχρονισμό ριζοβολίας. Η διάρκεια ριζοβολίας είναι 15 ημέρες. [2]
Πληροφοριακά στοιχεία
| ||||||
Ευδοκιμεί στις περιοχές
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Η καλλιέργεια της ρίγανης και του δενδρολίβανου, της γεωπόνου Γρηγοριάδου Αλεξάνδρας, Κιλκίς 2013.
- ↑ 2,0 2,1 Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών: Βασικές αρχές καθετοποιημένης παραγωγής, των Δρ. Ελένη Μαλούπα, Δρ. Κατερίνα Γρηγοριάδου, Δρ. Διαμάντω Λάζαρη και Δρ. Νικόλαος Κρίγκας, Καβάλα 2013.
