Ξήρανση της ραχέως των βότρυων

Είναι μια από τις πλέον σοβαρές μη παρασιτικές ασθένειες της αμπέλου που προξενεί κάθε χρόνο σημαντικές ζημιές σε πολλές περιοχές. Είναι γνωστή με το όνομα «ξήρανση της ραχέως». Η ασθένεια παρουσιάζεται συνήθως κατά την αρχή της ωριμάνσεως των ραγών, αλλά σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να εμφανισθεί και νωρίτερα. Στο ακραίο τμήμα του βότρυος οι ράγες μαραίνονται και στη συνέχεια ολόκληρο το τμήμα ξηραίνεται. Η μάρανση των ραγών είναι αποτέλεσμα της μη τροφοδότησής τους με νερό. Η ασθένεια ευνοείται από περιόδους εντόνου ηλιοφάνειας και υψηλών θερμοκρασιών, ιδίως μετά από περίοδο δροσερού και υγρού καιρού. Καλά αποτελέσματα για τον περιορισμό της ασθένειας επιτυγχάνεται με ψεκασμό των βοτρύων με διάλυμα 0,5% χλωριούχου ασβεστίου και 0,5% χλωριούχου μαγνησίου. Συνιστώνται δύο ψεκασμοί, ο πρώτος να γίνεται λίγο πριν την εκδήλωση των συμπτωμάτων και οι υπόλοιποι ανά 10 -15 ημέρες. Για τον περιορισμό της ασθένειας πρέπει να εφαρμόζονται και τα ακόλουθα συμπληρωματικά μέτρα: περιορισμός της καλιούχου λίπανσης και εκτέλεση καλλιεργητικών επεμβάσεων (χλωρά κλαδέματα, αποφύλλωση) που μειώνουν το ρυθμό βλάστησης των πρέμνων.