Άρδευση σκόρδου

Ξηρό όπως και υπερβολικά ψυχρό έδαφος κατά την φύτευση έχει σαν αποτέλεσµα φτωχή βλάστηση. Στη συνέχεια για να εξασφαλιστούν υψηλές αποδόσεις δεν θα πρέπει η καλλιέργεια να διψάσει, πριν εµφανιστούν τα πρώτα συµπτώµατα της ωρίµανσης. Όπως σηµειώθηκε και πιο πάνω, το ριζικό σύστηµα του σκόρδου, περιορίζεται στα πρώτα 30-60cm του εδάφους και θα πρέπει µετά από κάθε πότισµα να διαβρέχεται το έδαφος σε αυτό το βάθος. Το αµέσως επόµενο πότισµα, εφαρµόζεται όταν τα επιφανειακά 10-15cm του εδάφους δείξουν σηµάδια έλλειψης υγρασίας. Γενικά το σκόρδο αναπτύσσεται καλύτερα όταν η υγρασία του εδάφους διατηρείται κοντά στο σηµείο της υδατοϊκανότητας. Έλλειψη νερού έχει σαν αποτέλεσµα το σχηµατισµό µικρών βολβών. Έχει παρατηρηθεί ότι εάν τα φυτά στερηθούν το νερό και διψάσουν και µετά ακολουθήσει πλούσιο πότισµα τότε αρκετές από τις νέες σκελίδες που σχηµατίστηκαν στον βολβό µπορεί να εκβλαστήσουν. Το σκόρδο µπορεί να ποτίζεται είτε µε τη αυλάκια είτε μέσω κατάκλισης είτε µε τη µέθοδο του καταιονισµού.

Ακόµη και µέθοδος στάγδην έχει εφαρµοστεί µε επιτυχία σε µερικές χώρες όπου το νερό αποτελεί περιοριστικό παράγοντα. Τα ποτίσµατα σταµατούν όταν η καλλιέργεια πλησιάσει το στάδιο της ωρίµανσης (οι κορυφές των φυτών αρχίζουν να γέρνουν προς τα κάτω ή να ξηραίνονται), ώστε το έδαφος να στραγγίσει για να ακολουθήσει η συγκοµιδή. Συνέχιση των ποτισµάτων, όταν η καλλιέργεια ωριµάζει, αυξάνει τον κίνδυνο σήψεως των ριζών και των βολβών, προκαλεί αποχρωµατισµό των βολβών, εκτίθενται οι εξωτερικές σκελίδες και γενικά υποβιβάζεται η εµπορική αξία των βολβών και µειώνεται η ικανότητα διατήρησης τους στην αποθήκη.