Ασθένεια πεπονιάς Βακτηριακή κηλίδωση

Οι πρώτες κηλίδες εμφανίζονται στα κατώτερα φύλλα αναπτυγμένων φυτών πεπονιάς σε θερμοκήπιο νωρίς το χειμώνα και στη συνέχεια επεκτείνονται προς τα πάνω φύλλα. Οι προσβολές αρχίζουν από τις θέσεις του φύλλου που διατηρούνται βρεγμένες για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, όπως περιφέρεια και πτυχές του φύλλου. Οι κηλίδες που εμφανίζονται είναι υδατώδεις, χλωρωτικές ή και νεκρωτικές επίσης παρουσιάζεται και νέκρωση της περιφέρειας του ελάσματος και του μίσχου. Προσβολές παρουσιάζονται και στο στέλεχος όπου σε έντονη προσβολή έχουμε σήψη του φυτού. Η ασθένεια ευνοείται από τη διύγρανση των φυτών, την υψηλή σχετική υγρασία και τον κακό αερισμό των θερμοκηπίων.

Το υπεύθυνο παθογόνο είναι το βακτήριο Pseudomonas viridiflava τις μεγαλύτερες ζημιές τις προκαλεί στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες. Η ανάπτυξη του βακτηρίου αυτού ευνοείται από υψηλή σχετική ατμοσφαιρική υγρασία. Το παθογόνο προσβάλει σε μεγάλο εύρος θερμοκρασιών από 10-30^oC. Για την αντιμετώπιση της βακτηριακής κηλίδωσης συνιστώνται τα παρακάτω μέτρα:

• Καλός αερισμός του θερμοκηπίου.

• Κλάδεμα και κάψιμό των έντονά προσβλημένων κατώτερων φύλλων

• Χρησιμοποίηση υγιούς σπόρου και σποροφύτων.

• Ισορροπημένη λίπανση, αποφυγή υπερβολικών αζωτούχων λιπάνσεων που προδιαθέτει τα φυτά στην ασθένεια.

• Να χρησιμοποιούνται απολυμασμένα εργαλεία κλαδέματος.

• Απομάκρυνση και καταστροφή των φυτικών υπολειμμάτων.

• Η πλούσια άρδευση ευαισθητοποιεί την καλλιέργεια στην ασθένεια.

• Δεν επιτρέπεται η χρησιμοποίηση νερού από πηγές που περνούν από μολυσμένα χωράφια.

• Εφαρμογή ψεκασμών καλύψεως με χαλκούχα σκευάσματα σε μικρές δόσεις.