Κλιματικές συνθήκες δαμασκηνιάς

Η δαμασκηνιά προσαρμόζεται εύκολα και ευδοκιμεί ικανοποιητικά σε ευρεία ποικιλία κλιματικών και εδαφικών συνθηκών. Η δαμασκηνιά η Ιαπωνική, ως πρωϊανθής, (ανθίζει μετά την αμυγδαλιά) προσαρμόζεται καλύτερα σε περιοχές με ήπιους χειμώνες και ζεστά καλοκαίρια, ενώ η Ευρωπαϊκή, ως οψιμανθής (ανθίζει μετά τη βερικοκκιά και μερικές ποικιλίες της, ως η Reine claude, ακόμα οψιμότερα, συγχρόνως ή οψιμότερα της κερασιάς, αχλαδιάς και μηλιάς) είναι πιο παραγωγική σε περιοχές με ψυχρότερους χειμώνες και με μέτριες καλοκαιρινές θερμοκρασίες.

Η δαμασκηνιά η Ευρωπαϊκή είναι πιο ανθεκτική στο ψύχος από τη ροδακινιά και αντέχει μέχρι στους -20^oC, ενώ η ανθεκτικότητα της δαμασκηνιάς της Ιαπωνικής ποικίλλει ανάλογα με την ποικιλία, που είναι για την ποικιλία Kelsey (ευαισθητότερη) μικρότερη από της ροδακινιάς (κάτω από τους -15°C) και για την ποικιλία Burbank (ανθεκτικότερη) παρόμοια με της δαμασκηνιάς της Ευρωπαϊκής. Οι ανάγκες σε ψύχος των οφθαλμών της δαμασκηνιάς της Ευρωπαϊκής για τη διακοπή του λήθαργου τους είναι ανάλογα με την ποικιλία, μεγαλύτερες (περίπου 700-1700 ώρες κάτω από 7^oC) από της δαμασκηνιάς της Ιαπωνικής (περίπου 600-1500 ώρες κάτω από 7^oC). Οι ποικιλίες της δαμασκηνιάς της Ιαπωνικής ως πρωϊανθείς υπόκεινται συχνότερα σε ζημιές από παγετούς της άνοιξης.

Η ψηλή ατμοσφαιρική υγρασία και οι πολλές βροχοπτώσεις κατά την περίοδο της ανθοφορίας της δαμασκηνιάς την άνοιξη, αποτελούν δυσμενείς παράγοντες για την καλλιέργεια της, γιατί ευνοούν την ανάπτυξη της μονίλιας. Συνεπώς περιοχές με πολύ υγρή άνοιξη θεωρούνται ακατάλληλες για την καλλιέργεια της δαμασκηνιάς και πρέπει να αποφεύγονται.