Ξήρανση στέβιας

Η πρώτη μέθοδος ξήρανσης είναι αυτή του "αρμέγματος" (αποφύλλωσης του φυτού), η οποία όμως απαιτεί πολλά εργατικά χέρια και επιπλέον τα φύλλα οξειδώνονται πολύ εύκολα γιατί είναι συσσωρευμένα. Μια άλλη μέθοδος είναι γνωστή και ως βραζιλιάνικη, όπου γίνεται κοπή των φυτών μηχανικά και εισαγωγή αυτών σε μεγάλους κλιβάνους με υψηλή θερμοκρασία και έντονο αερισμό. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι το παραγόμενο ξηρό προϊόν είναι υποβαθμισμένο. Μία τρίτη μέθοδος, η οποία και πιο εξελιγμένη, είναι η μηχανική συλλογή των φύλλων με τη μέθοδο του "αρμέγματος". Τα φύλλα κατόπιν οδηγούνται απευθείας για μεταποίηση. Η μέθοδος αυτή παρουσιάζει πολλά μειονεκτήματα. Το κυριότερο μειονέκτημα είναι ότι τα φύλλα θα πρέπει σε λίγες ώρες να οδηγηθούν στο εργοστάσιο, γιατί διαφορετικά θα οξειδωθούν. Συνέπειες τούτου είναι ότι το εργοστάσιο πρέπει να απορροφήσει όλη την παραγωγή σε περίπου 20 ημέρες, γιατί οι φυτείες θα ανθίσουν και θα μειωθεί το ποσοστό των γλυκαντικών ουσιών.

Η τελευταία και πιο αξιόπιστη μέθοδος αποξήρανσης είναι αυτή του Καπνικού Σταθμού Έρευνας Καρδίτσας που επινοήθηκε και εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 2006 από τους Κωνσταντίνο Ζαχοκώστα και Ανδρέα Χαραλάμπου. Τα φυτά κόβονται σε ύψος 5cm από το έδαφος. Κατόπιν συλλέγονται, όπως τα καπνόφυλλα και οδηγούνται στα ξηραντήρια Burley και Virginia. Πριν τοποθετηθούν τα κομμένα φυτά στα ξηραντήρια Virginia, μπαίνουν σε κασέτες και εισάγονται στα ξηραντήρια. Για τα ξηραντήρια Burley τα κομμένα φυτά, πρώτα αρμαθιάζονται σε καλάμια με ειδική μηχανή και μετά κρεμιούνται εντός του ξηραντηρίου. Η αποξήρανση γίνεται χωρίς τη χρήση καυστήρα και μόνο με τη ροή του αέρα. Χρειάζονται περίπου δύο 24ώρα για την αποξήρανση σε ξηραντήρια Virginia και περίπου μία εβδομάδα για την αποξήρανση σε ξηραντήρια Burley.