PH θρεπτικού διαλύματος
Το νερό που προέρχεται από γεωτρήσεις ή πηγές και χρησιμοποιείται στην παρασκευή των θρεπτικών διαλυμάτων, έχει συνήθως ουδέτερο έως ελαφρά αλκαλικό pH (περίπου 7 - 8), επειδή περιέχει όξινα ανθρακικά άλατα του Ca και Mg, σε μικρότερες ή μεγαλύτερες συγκεντρώσεις. Επιπλέον, τα περισσότερα από τα ανόργανα άλατα που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή του θρεπτικού διαλύματος είτε είναι ουδέτερα και συνεπώς δεν επηρεάζουν το pH, είτε είναι άλατα των οποίων το ανιόν ή το κατιόν συμπεριφέρεται ως ασθενές οξύ με συνέπεια να μειώνουν ελαφρά το pH.
Κατά κανόνα το pH του θρεπτικού διαλύματος τείνει να αυξάνει διότι ο ρυθμός απορρόφησης από το φυτό των ανιόντων (κυρίως NO3) είναι ελαφρά μεγαλύτερος από αυτόν των κατιόντων (η σύγκριση γίνεται σε meq) γι' αυτό και απαιτείται ρύθμισή του με χρήση οξέος (για μείωση του) ή μιας βάσης (για αύξησή του). Τα οξέα που χρησιμοποιούνται για τη μείωση του pH είναι συνήθως το νιτρικό και το φωσφορικό, ανεξάρτητα ή και σε συνδυασμό, επειδή συγχρόνως αποτελούν και πηγή αζώτου και φωσφόρου. Η απαιτούμενη ποσότητα πυκνού οξέος για τη διόρθωση διαλύεται 1 : 10 ή 1 : 20 (χωρίς να έχει σημασία η ακρίβεια της αραίωσης), πριν από την προσθήκη στο διάλυμα. Η προσθήκη του οξέος, εκτός από την μείωση του pH, προκαλεί και αύξηση της αγωγιμότητας του διαλύματος, που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψειν. Η βάση που χρησιμοποιείται συνήθως για αύξηση του pH είναι το υδροξείδιο του καλίου (KOH).
Η χορήγηση μέρος του αζώτου σε αμμωνιακή μορφή (σε διάφορες αναλογίες NH4 / NH3) συμβάλλει στον καλύτερο έλεγχο του pH του θρεπτικού διαλύματος, σε βάρος όμως της παραγωγής, ποσοτικά και ποιοτικά, λόγω της δυσμενούς επίδρασης του NH4.
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- Πειραματική καλλιέργεια δύο ποικιλιών ζέρμπερας σε υπερυψωμένο κλειστό υδροπονικό σύστημα με την τεχνική N.F.T. και σε υπόστρωμα πετροβάμβακα και υδρολίπανση εμπλουτισμένη με λύματα δευτεροβάθμιας επεξεργασίας βιολογικού καθαρισμού του Δήμου Ηρακλείου", Πτυχιακή εργασία της Κυριακαντωνάκη Μαρίας, ΑΤΕΙ Ηρακλείου, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας, Τμήμα Φυτικής Παραγωγής, Ηράκλειο 2010