Άρδευση σέλινου
Το σέλινο μπορεί να καλλιεργηθεί μόνο στις περιοχές όπου είναι δυνατή η εφαρμογή άρδευσης. Η συχνότητα εφαρμογής του νερού και η ποσότητά του είναι ανάλογη με τις κλιματικές συνθήκες της περιοχής, της εποχής, του τύπου εδάφους και του μεγέθους των φυτών. Στην Ελλάδα, άρδευση 1-2 φορές την εβδομάδα είναι συνηθισμένη πρακτική. Η μέθοδος τεχνητής βροχής προσφέρεται καλύτερα όταν εφαρμόζεται απευθείας σπορά στο χωράφι και αμέσως μετά τη μεταφύτευση για να επιτευχθεί μέγιστο ποσοστό επιτυχίας στα μεταφυτευόμενα φυτά.
Το σέλινο αναπτύσσει αβαθές ριζικό σύστημα, για αυτό η άρδευση με οποιαδήποτε μέθοδο και αν εφαρμόζεται, είναι αναγκαία για την ανάπτυξη του φυτού από την αρχή μέχρι το τέλος του καλλιεργητικού κύκλου. Είναι προτιμότερο το πότισμα με τη μέθοδο της τεχνητής βροχής να αντικαθίσταται με πότισμα σε αυλάκια, ώστε να αποφεύγονται προβλήματα ασθενειών και τοποθέτηση υπολειμμάτων αλάτων του νερού στην επιφάνεια των φύλλων και παράλληλα να εξασφαλίζεται η άριστη ποιότητα στο φύλλωμα και τους μίσχους. Οι καθαρές ανάγκες σε νερό της καλλιέργειας ανέρχονται σε 324 m3/στρέμμα και αν η άρδευση γίνεται με χαμηλής παροχής σύστημα καταιονισμού όπου η αποτελεσματικότητα της μεθόδου είναι 75%, θα πρέπει να εφαρμοστούν συνολικά 432m3/στρέμμα. Αν η μεταφύτευση γίνει το Σεπτέμβριο και η συγκομιδή διαρκέσει από Δεκέμβριο μέχρι Μάρτιο θα χρειαστούν περίπου 24 αρδεύσεις.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Σημειώσεις Ειδικής λαχανακομίας, του Χρήστου Ολύμπιου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 1996.