Ανάπτυξη του φυτού του κεχριού

Υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ειδών ως προς το μήκος του βιολογικού κύκλου (το οποίο φαίνεται στον παρακάτω πίνακα), το οποίο επίσης διαφέρει ανάλογα με την ποικιλία και τις περιβαλλοντικές συνθήκες. Με εξαίρεση το μαργαριτώδες κεχρί, είναι είδη με μικρό βιολογικό κύκλο.

Η μεγάλη παραλλακτικότητα στη διάρκεια του βιολογικού κύκλου που παρατηρείται σε ορισμένα είδη, όπως το μαργαριτώδες κεχρί, οφείλεται κυρίως στην παραλλακτικότητα της διάρκειας της βλαστητικής περιόδου από το φύτρωμα μέχρι τη διαφοροποίηση της ταξιανθίας. Η διάρκεια της αναπαραγωγικής φάσης (διαφοροποίηση-φυσιολογική ωρίμανση) είναι συγκριτικά πολύ σταθερότερη. Αύξηση της φωτοπεριόδου επιμηκύνει τη βλαστητική φάση αυξάνοντας το μέγεθος και τη μακροβιότητα του φυλλώματος και τη συσσώρευση ξηρού βάρους στους βλαστούς, με ελάχιστες όμως επιπτώσεις στην απόδοση σε καρπό. Κι αυτό γιατί η τιμή του δείκτη φυλλώματος για άριστη εκμετάλλευση της ηλιακής ακτινοβολίας είναι περίπου 3.5-4, δηλ. αρκετά χαμηλή για μονοκότυλο φυτό. Επίπλέον, τα προϊόντα της φωτοσύνθεσης καταναλώνονται προς παραγωγή βλαστητικών οργάνων και δεν οδηγούνται προς τα αναπαραγωγικά όργανα.

Το μήκος του βιολογικού κύκλου στα διάφορα είδη κεχριού
Είδος	Μήκος βιολογικού κύκλου (ημέρες)
Κοινό κεχρί	50-60
Ιταλικό κεχρί	70-90
Ιαπωνικό κεχρί	45-50
Μαργαριτώδες κεχρί	85-160
Δακτυλοειδές κεχρί	90-120

Σε αντίθεση με τη φωτοπερίοδο η οποία επηρεάζει μόνο τη διάρκεια της βλαστητικής φάσης, η θερμοκρασία του περιβάλλοντος επηρεάζει αποφασιστικά τους ρυθμούς παραγωγής βλαστητικών και αναπαραγωγικών οργάνων. Κατά τον Ong, οι άριστες θερμοκρασίες ανάδυσης των φυταρίων είναι κοντά στους 31^oC και η φυτρωτικότητα μειώνεται κάτω από τους 24^oC. Η διαφοροποίηση και εμφάνιση των φύλλων είναι άριστη μεταξύ 27.5-30^oC, ενώ η άριστη θερμοκρασία για αδέλφωμα είναι αρκετά χαμηλότερη, 19-20^oC. Τέλος, ο αριθμός καρπών/καρποταξία μειώνεται από τους 31 στους 19^oC, όπως ακριβώς συμβαίνει και στα σιτηρά των ευκράτων κλιμάτων.

Η αυτογονιμοποίηση αποτελεί γενικό κανόνα στο κοινό, ιταλικό, ιαπωνικό και δακτυλοειδές κεχρί. Αντίθετα, το μαργαριτώδες κεχρί σταυρογονιμοποιείται σε υψηλά ποσοστά (περίπου 75%) λόγω της σημαντικής πρωτογυνίας του: κατά την άνθηση τα στίγματα εμφανίζονται αρκετές ημέρες πριν από τη διάρρηξη των ανθήρων.

Στο ιταλικό κεχρί η άνθηση ξεκινά από την κορυφή της ταξιανθίας και των πλευρικών διακλαδώσεων πριν ακόμη συμπληρωθεί εντελώς το ξεστάχυασμα. Η διάρκεια της άνθησης είναι 8-16 ημέρες και η αιχμή παρατηρείται την τέταρτη ημέρα μετά την άνθηση. Τα περισσότερα άνθη ανοίγουν πρωινές ώρες (8-10 π.μ.). Γενικά η άνθηση επιταχύνεται με υψηλές θερμοκρασίες και χαμηλή υγρασία. Στο μαργαριτώδες κεχρί η άνθηση φαίνεται ότι διαρκεί όλο το εικοσιτετράωρο και ευνοείται από υψηλή υγρασία και χαμηλότερες θερμοκρασίες. Στο δακτυλοειδές κεχρί η άνθηση διαρκεί 7-8 ημέρες, ενώ τα άνθη ανοίγουν κυρίως τις μεσημεριανές ώρες (1-4 μ.μ.).

Η συσσώρευση ξηράς ουσίας ακολουθεί μια σιγμοειδή πορεία με μέγιστο ρυθμό από την άνθηση μέχρι τη φυσιολογική ωρίμανση. Η συνολική παραγωγή βιομάζας σε μια φυτεία κοινού κεχριού σπαρμένου σε αποστάσεις 30cm φτάνει τους 2.6tn/στρ. Σε αντίθεση με τη συμβολή των φύλλων που παραμένει σχετικά σταθερή, η συσσώρευση ξηρού βάρους δείχνει συνεχώς αυξανόμενη τάση στα στελέχη και τις καρποταξίες. Κατά τη φυσιολογική ωρίμανση, η συμβολή των επιμέρους οργάνων στην ολική ξηρά ουσία ήταν 11% για τα φύλλα, 34% για τα στελέχη και 55% για τις καρποταξίες.