Ασθένεια φακής Περονόσπορος

Η ασθένεια αρχίζει να εμφανίζεται νωρίς την άνοιξη (Φεβρουάριο-Μάρτιο) και η εξέλιξή της εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες. Αναπτύσσεται έντονα με ψυχρό και υγρό καιρό που συνήθως επικρατεί τους μήνες αυτούς, ενώ στη συνέχεια με την άνοδο της θερμοκρασίας τον Απρίλιο η προσβολή σταματά.

Όλα τα υπέργεια μέρη των φυτών της φακής δηλ. τα φύλλα και οι βλαστοί, προσβάλλονται. Στα φύλλα παρουσιάζονται στην πάνω επιφάνεια απαλές χλωρωτικές κηλίδες, ενώ η κάτω επιφάνεια καλύπτεται από σταχτί επίχρισμα. Οι βλαστοί δεν μπορούν να επιμηκυνθούν με αποτέλεσμα τα φυτά που προσβάλλονται να εμφανίζουν περιορισμένη ανάπτυξη και χαρακτηριστική βράχυνση στα μεσογονάτια διαστήματά τους (νανισμός). Τα φυτά στη συνέχεια κιτρινίζουν (χλώρωση των φύλλων).

Με την άνοδο της θερμοκρασίας τα φυτά που προσβλήθηκαν συνήθως συνέρχονται και συνεχίζουν την ανάπτυξή τους, αλλά οπωσδήποτε δίνουν τελικά μειωμένη απόδοση.

Ο μύκητας δε μεταδίδεται με τον σπόρο της φακής, αλλά είναι δυνατόν μικρά προσβεβλημένα φυτικά υπολείμματα (κυρίως ξερά φύλλα) να συγκομιστούν μαζί με τον σπόρο και εφόσον αυτός χρησιμοποιηθεί για σπορά χωρίς να καθαριστεί, να μεταδοθεί η ασθένεια την επόμενη χρονιά.

Για την καταπολέμησή της υπάρχουν τρει τρόποι:

• Χρησιμοποίηση για σπορά καθαρού σπόρου χωρίς ξένες ύλες (βλαστούς, φύλλα κ.λπ.).
• Μόλις εμφανισθούν τα πρώτα συμπτώματα συνιστάται ψεκασμός με ένα από τα μυκητοκτόνα mancozeb, zineb, maneb, captan κ.ά. Εφόσον επικρατούν ευνοϊκές θερμοκρασίες για την εξάπλωση της ασθένειας ο ψεκασμός επαναλαμβάνεται.
• Σε περιοχές που η ασθένεια εμφανίζεται συχνά συνιστάται η χρησιμοποίηση της ανθεκτικής στον περονόσπορο ποικιλίας "Ικαρία".