Ασθένειες στρουθοκάμηλου
Η στρουθοκάμηλος είναι από τα ανθεκτικότερα και σκληρότερα πουλιά στον πλανήτη. Αντέχει σε όλες τις κλιματολογικές συνθήκες και προσαρμόζεται εύκολα σε αυτές είτε πρόκειται για τροπικές χώρες είτε πρόκειται για ψυχρές, βόρειες χώρες. Αυτό συμβαίνει γιατί η θερμοκρασία του σώματός της κυμαίνεται από 39,5 -40oC. Αντέχει δε, σε θερμοκρασίες έως 56 βαθμ. Κελσίου χωρίς να παρουσιάζει κανένα απολύτως από τα συμπτώματα θερμοπληξίας αλλά και σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες μέχρι και -10oC. Όταν είναι περίοδος καύσωνα , ανεμίζουν τις φτερούγες τους και αερίζονται. Η στρουθοκάμηλος περπατά με μεγάλη άνεση στα χιόνια αλλά και στην καυτή άμμο. Χορεύει με την ίδια άνεση πάνω στη καυτή άμμο της ερήμου των τροπικών χωρών αλλά και με την ίδια άνεση χορεύει πάνω στα χιονισμένα βορινά λιβάδια της χώρας που ζει. Η στρουθοκάμηλος είναι πουλί πολύ ανθεκτικό στις αρρώστιες. Όταν όμως οι συνθήκες της διαβίωσης της και της διατροφής της είναι από κακές έως απαράδεκτες τότε γίνεται πολύ ευαίσθητη και στο κοπάδι μπορεί να πέσει κάποια επιδημία. Βέβαια η πιο ευαίσθητη τάξη είναι αυτή των νεαρών πουλιών μέχρι 3 μηνών. Σε αυτή την ηλικία παρατηρείται υψηλό ποσοστό θνησιμότητας αλλά μόλις τα μικρά γίνουν 1,5-2 χρονών, αυτό σχεδόν μηδενίζεται. Όταν τα αυγά της στρουθοκαμήλου συντηρηθούν σωστά πριν και κατά τη διάρκεια της εκκόλαψής τους, όταν τα εκκολαπτήρια πληρούν τις σύγχρονες προδιαγραφές και η διατροφή τους είναι η σωστή ,τότε ο κίνδυνος ασθενειών και επιδημιών ελαχιστοποιείται και η θνησιμότητα ελαττώνεται στο ελάχιστο. Αυτό όμως είναι και το μεγάλο κέρδος του σύγχρονου εκτροφέα στρουθοκαμήλων. Η στρουθοκάμηλος είναι πολύ ευαίσθητη στο στρες και αυτό ευθύνεται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκτροφείς της.
Οι ασθένειες που προσβάλλουν τις στρουθοκαμήλους είναι αρκετές. Μερικές από αυτές είναι:
Μεγαβακτηρίωση. Είναι νόσος που οφείλεται σε ένα πολύ μεγάλο μυκητοειδές βακτήριο που αναφέρεται ως Megabacterium. Εντοπίζεται στο έντερο και στην κεράτινη στοιβάδα του μυώδους και αδενώδους στομάχου και προκαλεί φλεγμονή τους. Για τη θεραπεία χορηγούνται από το στόμα ημισυνθετικές πενικιλλίνες. Για προφύλαξη συνιστάται να αποφεύγεται η επαφή των πτηνών με κόπρανα ζώων συντροφιάς και άγριων πτηνών.
Καμπυλοβακτηρίωση. Προκαλείται από το Campylobacter jejuni. Είναι η πιο συχνή λοίμωξη και συνοδεύεται με εντερίτιδα. Εμφανίζεται με υποξεία ή και χρόνια μορφή, προκαλώντας υψηλή θνησιμότητα. Σύμπτωμα της τα πράσινα ούρα. Για τη θεραπεία συνιστάται η ενδομυϊκή χορήγηση νορφλοξακίνης και για προφύλαξη να εφαρμόζονται απολυμάνσεις και υγειονομικοί κανόνες.
Εντεροτοξιναιμία. Προκαλείται από το κλωστηρίδιο το διαθλαστικό, με τους τοξινικούς τύπους του. Η εντεροτοξιναιμία εκδηλώνεται στην οξεία μορφή της με αιμορραγική εντερίτιδα και προκαλεί υψηλή θνησιμότητα, ενώ στη χρόνια μορφή της με νεκρωτική εντερίτιδα. Είναι η κυριότερη αιτία θανάτου στις νεαρές και ενήλικες στρουθοκαμήλους. Για τη θεραπεία συνιστάται η χορήγηση του αντίστοιχου ορού και για προφύλαξη συνιστάται να αποφεύγονται οι ευνοϊκές συνθήκες εκδήλωσης της νόσου και εμβολιασμός.
Ψευδοπανώλη. Προκαλείται από έναν RNA ιό. Εκδηλώνεται με χρόνια νευρική μορφή και διαδίδεται με βραδύ ρυθμό ανάμεσα στα πτηνά μιας εκτροφής. Τα ενήλικα φαίνεται να είναι πιο ανθεκτικά στη νόσο. Σύμπτωμα είναι οι ανεξέλεγκτες κινήσεις της κεφαλής και η αδυναμία να την σηκώσει από το έδαφος. Δεν υπάρχει φάρμακο για θεραπεία, μπορεί όμως να ελεγχθεί με εμβολιασμούς.Πρόκειται για την ίδια ψευδοπανώλη που χτυπάει και τα πουλερικά.
Διφθεροευλογιά. Μεταδίδεται στα υγιή πτηνά με νύγματα αιματοφάγων εντόμων και ιδιαίτερα κουνουπιών. Εμφανίζεται με την ξηρή (δερματική και εντοπίζεται στην περιοχή της κεφαλής) και υγρή μορφή (διφθεροειδής και εντοπίζεται στους βλεννογόνους). Τα πτηνά εμφανίζουν τυπικές βλάβες ευλογιάς στα γυμνά μέρη της κεφαλής και σπανίως στα πόδια και σε άλλα μέρη του σώματος. Παράλληλα παρουσιάζουν ανορεξία, νωθρότητα και υπνηλία. Δεν υπάρχει θεραπεία και για προφύλαξη συνιστάται εμβολιασμός.
Τριχομονάδωση. Οφείλεται στην Tricomonas gallinae, που εντοπίζεται στις πρώτες πεπτικές οδούς και στην Trichomonas gallinarum που παρασιτεί μέσα στα τυφλά και στο κόλον. Για θεραπεία χορηγείται διμετριδαζόλη από το στόμα και για προφύλαξη εφαρμόζονται απολυμάνσεις και υγειονομικοί κανόνες.
Ιστομονάδωση. Οφείλεται στο μαστιγοφόρο πρωτόζωο Histomonas meleagridis που εντοπίζεται στα τυφλά και το ήπαρ. Τα νεαρά πτηνά είναι πιο ευπαθή και την εκδηλώνουν με αδυναμία, απάθεια και ανορεξία. Ο βλεννογόνος των τυφλών παχύνετε αισθητά και παρουσιάζει διάσπαρτες νεκρωτικές περιοχές. Για θεραπεία και πρόληψη ισχύουν τα ίδια ακριβώς με την Τριχομονάδωση.
Κροτώνωση. Οφείλεται στα είδη Argas persicus και Otobius megnini. Οι κρότωνες εντοπίζονται στο δέρμα όλου του σώματος και ειδικότερα της κεφαλής, προκαλώντας ερεθισμό των πτηνών, καθυστέρηση του ρυθμού ανάπτυξης, μείωση της αυγοπαραγωγής, αναιμία και καταστροφή του δέρματος. Για θεραπεία και προφύλαξη εφαρμόζονται επιπάσεις ή ψεκασμοί των πτηνών με carbaryl ή propoxur ή amitraz.
Άλλες ασθένειες είναι: η Δερματίτιδα, η Χλαμιδίωση, η Αλλαντίαση, η Πανώλη, η νόσος Borna, η νόσος Wesselsbrom, η Αναπνευστική λοίμωξη, η Βαλαντιδίωση, η Πεπτική λοίμωξη, η Λοίμωξη του λεκιθικού σάκου, η Στομαχική έμφραξη, η Εντερίτιδα, οι Παραμορφώσεις των οπίσθιων άκρων, οι ανεπάρκειες Βιταμινών A, D, E κ.λπ.
