Βούλα ελιάς

Ασθένεια η οποία προσβάλλει μόνο τους καρπούς της ελιάς και είναι ευρύτατα διαδεδομένη στις μεσογειακές χώρες. Η ασθένεια εμφανίζεται με δύο μορφές. Η πρώτη μορφή που είναι γνωστή και ως «ξεροβούλα» παρατηρείται συνήθως κατά τους θερινούς μήνες και στις αρχές φθινοπώρου στους άωρους καρπόυς και είναι η πλέον συνήθης μορφή προσβολής του ελαιόκαρπου. Η δεύτερη μορφή είναι γνωστή ως «σαπίλα», είναι λιγότερο συνηθισμένη και παρατηρείται συνήθως στους φθινοπωρινούς μήνες και στις αρχές του χειμώνα, στους ημιώριμους και ώριμους καρπούς.

Η ασθένεια οφείλεται στον μύκητα Camarosporium dalmaticum. Αναπτύσσεται πολύ ευχερώς σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ 20 - 30^οC, η δε άριστη θερμοκρασία για την ανάπτυξή του είναι 30^οC. Θερμοκρασίες κάτω των 15^οC είναι δυσμενείς και κάτω των 10οC πολύ δυσμενείς για την ανάπτυξη του μύκητα.

Η είσοδος του μύκητα πραγματοποιείται κατά κανόνα από τα νύγματα του δάκου. Η εμφάνιση και η ένταση της ασθένειας συνδέεται άμεσα με τον πληθυσμό του δάκου και το βαθμό της δακοπροσβολής του ελαικάρπου. Δεν παρατηρείται κατ’ έτος. Η καταπολέμηση του δάκου συμβάλλει και στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της βούλας.