Γογγύλι φυτό

Γνωρίζετε το γογγύλια; Ίσως ναι, όμως επειδή γενικά σε πολλούς είναι άγνωστα, ας δούμε για τα "παρεξηγημένα" γογγύλια, τον τρόπο με τον οποίο καλλιεργούνται, τις θεραπευτικές τους ιδιότητες και τα πεντανόστιμα μυστικά τους.

Το γογγύλι ή Brassica rapa, είναι διετές ποώδες φυτό της οικογένειας του λάχανου (Σταυρανθών). Καλλιεργείται όπως το λάχανο, καθώς είναι στενός συγγενής του. Κατάγεται από τη Σιβηρία.

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες του, οι οποίες διακρίνονται από το σχήμα, το χρώμα και το μέγεθος των ριζών. Στη χημική σύνθεση του περιλαμβάνει βιταμίνες, υδατάνθρακες, ανόργανα άλατα και ειδικά μια σπάνια ουσία την glyukorafanin, φυτική "πρόδρομος" της σουλφοραφάνης, η οποία έχει ισχυρές αντικαρκινικές και αντιδιαβητικές ιδιότητες.

Η Glyukorafanin βρίσκεται σχεδόν σε όλους τους τύπους των λάχανων, αλλά σε βιολογικά σημαντικές ποσότητες είναι παρούσα μόνο στο αγαπημένο γογγύλι μας, το μπρόκολο και το κουνουπίδι. Το γογγύλι έχει περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, σχεδόν διπλάσια από τα πορτοκάλια, τα λεμόνια και το λάχανο. Επίσης είναι πρωταθλητής σε περιεκτικότητα ασκορβικού οξέος.

Επιπλέον, τα γογγύλια έχουν βιταμίνες Α, Β1, Β2, Β5, PP, καροτίνη, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο, σίδηρο, νάτριο, θείο, μαγγάνιο και μια μικρή ποσότητα ιωδίου.

Το γογγύλι περιλαμβάνει μια σειρά από απαραίτητα ανόργανα άλατα του ανθρώπινου σώματος, γεγονός που του προσδίδει θεραπευτικές ιδιότητες. Το θειικό άλας, που έχει για παράδειγμα, καθαρίζει και απολυμαίνει το αίμα, σπάει τις πέτρες στα νεφρά και στην ουροδόχο κύστη.

Είναι αποτελεσματικό ενάντια σε λοιμώξεις, ασθένειες του δέρματος και βρογχίτιδα. Δρα προληπτικά κατά του καρκίνου. To μαγνήσιο, που περιέχει, βοηθά τα οστά να συσσωρεύσουν ασβέστιο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη και την ενίσχυση του σκελετού, ειδικά στον αναπτυσσόμενο οργανισμό των παιδιών και των εφήβων. Ακόμη και για τους ηλικιωμένους ανθρώπους που τα οστά τους αρχίζουν να "μαραίνονται". Τα γογγύλια είναι πολύ χρήσιμα για τον οργανισμό. Λόγω της επουλωτικής και ιαματικής ιδιότητας, τα γογγύλια χρησιμοποιούνται στη λαϊκή ιατρική για την πρόληψη και τη θεραπεία πολλών ασθενειών.

Επίσης, το γογγύλι καθαρίζει και θεραπεύει προβλήματα του στομάχου, τη γαστρίτιδα τη σπαστική κολίτιδα (δυσκοιλιότητα) και προβλήματα των εντέρων. Έχει αντισηπτικές και διουρητικές ιδιότητες. Πιάτα από γογγύλι, συνιστώνται για τους διαβητικούς και για άτομα παχύσαρκα. Καθώς έχει λίγες θερμίδες καταλήγει μια ευνοϊκή τροφή για την απώλεια βάρους.

Βοηθά στη ρύθμιση του μεταβολισμού και την τόνωση της δραστηριότητας του γαστρεντερικού σωλήνα. Ο χυμός από φρέσκια ρίζα γογγυλιού, χρησιμοποιείται ως αποχρεμπτικό και διουρητικό.

Αλλά ας δούμε κάποιες πληροφορίες που σχετίζονται με την τρόπο που μαγειρεύεται ή τρώγεται.

Γενικά στην Ελλάδα πολύ σπάνια χρησιμοποιούμε τα γογγύλια. Δεν είναι ένα λαχανικό που εμπνέει στην κουζίνα. Ορισμένοι μάγειροι τα βράζουν σε σαλάτα ή αντικαθιστούν με αυτά τα ραπανάκια. Είναι ελάχιστοι οι λογοτέχνες γαστρονόμοι που από το παρελθόν μέχρι σήμερα, έχουν γράψει όμορφα λόγια, για την αξία και τα πλεονεκτήματα αυτού του λαχανικού, του οποίου η ρίζα, που δεν είναι στην ουσία ρίζα, αλλά η φουσκωμένη σαν μπαλόνι βάση του βλαστού, αποτελεί ένα από τα πιο θρεπτικά δώρα της φύσης και τα φύλλα του με την πικάντικη, πιπεράτη γεύση τους χρησιμοποιούνται σε σαλάτες, φρέσκα ή βρασμένα.

Τα γογγύλια είναι το λαχανικό με το οποίο έχουμε μια παράξενη σχέση αγάπης και μίσους από πολύ παλιά. Όταν οι Αryans κατέκτησαν την Ινδία το 1500 π.Χ., για παράδειγμα, απαγόρευσαν στα μέλη της φυλής τους να τρώνε τα φαγητά των κοινών πολιτών, ανάμεσα στα οποία ήταν και το ταπεινό (αλλά χορταστικό) γογγύλι (καθώς και τα μανιτάρια, τα κρεμμύδια και το σκόρδο). Ο Columella, Ρωμαίος συγγραφέας του 1ου αι. μ.Χ. που ασχολιόταν με τη γεωργία, δικαιολόγησε τις συνταγές του με γογγύλια λέγοντας ότι αφορούν ένα τρόφιμο που δεν έπρεπε να υποτιμάται, γιατί γέμιζαν εύκολα το στομάχι των φτωχών. Ακόμα και ο Απίκιος, που τα σνομπάριζε, είχε δώσει μερικές γκουρμέ συνταγές με αυτά, όπως ένα πιάτο με γογγύλια και πάπια που ταίριαζε στα πιο μεγαλοπρεπή ρωμαϊκά συμπόσια. «Τα γογγύλια είναι σκληρά και μαγειρεύονται άσχημα» έγραφε ο ανώνυμος συγγραφέας του 14ου αι. του Le Μenagier de Ρaris. Ακόμα και πιο πρόσφατοι Γάλλοι συγγραφείς - ιστορικοί, όπως ο Αndre Castelot, έγραψε ότι τα γογγύλια είναι «άνοστα και θλιβερά».

Ορισμένοι πρακτικοί μάγειροι που ψάχνουν για φθηνά θρεπτικά προϊόντα μπορεί να τα βράσουν σε σαλάτα ή πολλές φορές αντικαθιστούν τα ραπανάκια με αυτά. Είναι μια εύκολη, διακριτική προσθήκη σε σούπες λαχανικών. Πέρα από αυτά, λίγες είναι οι συνταγές με το ταπεινό γογγύλι.

Στην Ευρώπη, οι Γάλλοι τα χρησιμοποιούν πάρα πολύ και τα εκτιμούν ιδιαίτερα. Στην Αλσατία - Λωραίνη τα γογγύλια sauerkraut είναι ένα διάσημο πιάτο, ιδίως στην πόλη Colmar, όπου αρωματίζεται με κεδρόσπορους και σερβίρεται με χοιρινό. Στη Σλοβενία το γογγύλι ήταν ο πρωταγωνιστής σε ένα παλιό πιάτο με το ατυχές όνομα Αlleluia, στο οποίο το λαχανικό, είτε φρέσκο είτε αποξηραμένο, πασπαλιζόταν με αλεύρι και μαγειρευόταν με κρέμα ή κριτσανιστή ξεροψημένη χοιρινή πέτσα.

Ήταν πολύ σημαντικό τρόφιμο τον 16ο αιώνα, το μέσο επιβίωσης για τους Σλοβένους, μετά τους λοιμούς που προκάλεσαν οι επιδρομές των Οθωμανών. Το Αlleluia ήταν ένα συνηθισμένο πιάτο μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην Ανατολική Μεσόγειο, στους Τούρκους και τους Άραβες αρέσουν τα γογγύλια. Στα βουνά της Ανατολίας, τουλάχιστον από τον 13ο αιώνα, σύμφωνα με τον Clifford W right στο βιβλίο του «Μediterranean Vegetables», τα γογγύλια ήταν κοινό τρόφιμο, συχνά μαγειρεμένα με γιαούρτι, ένα πιάτο που βρίσκουμε στην Τουρκία ακόμα και σήμερα. Στους Άραβες αρέσουν τουρσί και συχνά προσθέτουν και ένα παντζάρι, για χρώμα. Οι Κορεάτες, Ιάπωνες και Κινέζοι απολαμβάνουν και αυτοί γογγύλια τουρσί. Οι Κινέζοι πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα, λιάζοντας τα γογγύλια σε λωρίδες στον ήλιο και διατηρώντας τα σε σάλτσα σόγιας.

Ακόμα και ο Απίκιος, που σνομπάριζε τη ρέβα, είχε δώσει μερικές γκουρμέ συνταγές, όπως ένα πιάτο με γογγύλια και πάπια που ταίριαζε στα μεγαλοπρεπή ρωμαϊκά συμπόσια. Ας δούμε όμως μερικά κατά την άποψη μας πεντανόστημα πιάτα.