Διαθρεπτική αξία μπάμιας
Οι μπάμιες είναι πλούσιες σε βιταμίνες (Β6, Β1, K, C) διαιτητικές ίνες και φυλλικό οξύ. Στις χώρες της Ανατολής τα παλιά χρόνια χρησιμοποιούσαν τα φύλλα και τους άγουρους καρπούς για κατάπλασμα κατά του πόνου. Έχουν αντιφλεγμονώδη δράση και προστατεύουν τα αγγεία (έτσι μειώνεται ο κίνδυνος για εγκεφαλικό και έμφραγμα). Οι διαιτητικές ίνες συμβάλλουν στη μείωση της LDL-χοληστερόλης, στον έλεγχο του σακχάρου και στην καλή λειτουργία του εντέρου. Οι μπάμιες συνιστώνται για τις έγκυες γυναίκες, καθώς είναι πλούσιες σε φολικό οξύ, που είναι απαραίτητο για το σχηματισμό του νευρικού σωλήνα του εμβρύου μεταξύ του 4ης και 12ης εβδομάδα της εγκυμοσύνης. Η μύξα και οι ίνες βοηθούν στην προσαρμογή σακχάρου στο αίμα με τη ρύθμιση της απορρόφησης στο λεπτό έντερο. Οι φυτικές ίνες βοηθούν στη διατήρηση της υγείας του γαστρεντερικού σωλήνα. Βοηθούν να απορροφηθεί το νερό και η περίσσεια χοληστερόλης, οι μεταβολικές τοξίνες και το πλεόνασμα της χολής στη μύξα του, η οποία γλιστρά έξω μέσω των κοπράνων. Οι μπάμιες είναι το ιδανικό λαχανικό για την απώλεια βάρους και έχουν πολλά οφέλη για την υγεία, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν ψηθεί σε χαμηλή φωτιά για να διατηρούν τις ιδιότητές τους. Η περιεκτικότητα νατρίου στις μπάμιες είναι αρκετά υψηλή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δίνεται σε δισκία, για την αναπλήρωση της ανεπάρκειας νατρίου στο σώμα. Αυτά τα χάπια είναι επίσης καλά για τα έλκη του στομάχου. Περιέχει τη βλεννίνη που είναι καταπραϋντικό για τις ερεθισμένες μεμβράνες του εντερικού σωλήνα. Το λαχανικό είναι καλό για το άσθμα. Επιπλέον, η βιταμίνη C που περιέχεται σε αυτό είναι ένα αντιοξειδωτικό και αντιφλεγμονώδες, βοηθώντας να περιοριστούν τα συμπτώματα του άσθματος, είναι καλές για την αθηροσκλήρωση και επίσης πιστεύεται ότι προστατεύουν ορισμένες μορφές καρκίνου, ιδιαίτερα του παχέος εντέρου. Ορισμένες έρευνες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση μπαμιών μειώνει τον κίνδυνο για καταρράκτη. Οι μπάμιες είναι καλή τροφή για την πρόληψη του διαβήτη και προστατεύει από παθήσεις του δέρματος, όπως τα σπυράκια και η ακμή.[1]
Βιβλιογραφία