Διαθρεπτική αξία σπανακιού
Η ομάδα του Chicago Health and Aging Project προτείνει την κατανάλωση 3 μερίδων πράσινων λαχανικών την ημέρα, συμπεριλαμβανομένου και του σπανακιού, υποστηρίζοντας ότι ο ρυθμός της εγκεφαλικής έκπτωσης επιβραδύνεται κατά 40%, σε περίπου 5 χρόνια. Η λουτεΐνη σε συνδυασμό με τη ζεαξανθίνη, στο σπανάκι, προστατεύουν την οφθαλμική λειτουργία αποτρέποντας βλάβες του αμφιβληστροειδούς.
Το σπανάκι είναι πλούσιο σε βιταμίνη Κ, βοηθώντας την παραμονή του ασβεστίου στα οστά και ενεργοποιώντας την οστεοκαλσίνη. Η υψηλή του συγκέντρωση σε βιταμίνη Κ ενεργοποιεί την πρωτεΐνη MPG, που δρα προστατευτικά ενάντια στη δημιουργία κιρσωδών φλεβών. Είναι πλούσιο σε μαγγάνιο, μαγνήσιο, φώσφορο και χαλκό, και ο συνδυασμός αυτών κάνει το σπανάκι άριστο σύμμαχο της οστικής ακεραιότητας.
Άριστη πηγή βιταμινών του συμπλέγματος Β, της βιταμίνης C και του φυλλικού οξέος, ορίζοντάς το προστάτη της καρδιάς και του αγγειακού. Όντας πλούσιο σε σίδηρο, έχει ρόλο κλειδί στη διαδικασία παραγωγής ενέργειας και του μεταβολισμού, ενώ το υψηλό περιεχόμενό του σε φυτικές ίνες προστατεύει τον εντερικό σωλήνα, και η παρουσία σε αυτό τρυπτοφάνης τού δίνει τον ρόλο του φυσικού ηρεμιστικού. Λόγω της υψηλής αλκαλότητάς του, ανακουφίζει από τους πόνους της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, μειώνει τα επίπεδα ομοκυστεΐνης, ελαττώνοντας την πιθανότητα εγκεφαλικών, ενώ αντιμετωπίζει επιτυχώς την υπέρταση.
Άτομα με υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος θα πρέπει να προσέχουν την κατανάλωση σπανακιού λόγω των περιεχόμενων σε αυτό πουρινών (πρόδρομες ενώσεις του ουρικού), ενώ άτομα με θυρεοειδική δυσλειτουργία θα πρέπει να το αποφεύγουν επίσης, καθώς τα περιεχόμενα σε αυτό goitrogens μπορούν να προκαλέσουν υποθυρεοειδισμό ή και διόγκωση του αδένα. Τέλος, τα οξαλικά οξέα του σπανακιού απαγορεύουν την παράλληλη κατανάλωσή του με γαλακτοκομικά προϊόντα, ενώ η υπερσυγκέντρωσή τους στα σωματικά υγρά μπορεί να οδηγήσει στην κρυσταλλοποίησή τους, προκαλώντας προβλήματα στη χολή και στους νεφρούς.[1]
Βιβλιογραφία