Διατροφή αναπτυσσόμενων χοίρων

Εκτός από την κανονική επανάληψη και ομαλή εξέλιξη των κύκλων αναπαραγωγής, στην ποσοτική και ποιοτική παραγωγικότητα της χοιροτροφίας συμβάλουν επίσης αποφασιστικά ο αριθμός των απογαλακτιζόμενων χοιριδίων και ο ρυθμός με τον οποίο αυτά αναπτύσσονται.

Ο σύγχρονος τύπος χοίρου χαρακτηρίζεται από μεγάλη δυνατότητα ανάπτυξης που, όταν η διατροφή είναι εντατική, οδηγεί σε υπερβολική αύξηση του βάρους. Επειδή όμως στα υπέρβαρα κατά τη νεαρή ηλικία ζώα ο ρυθμός ανάπτυξης ελαττώνεται αντισταθμιστικά στα επόμενα στάδια, με αποτέλεσμα να μη πραγματοποιούνται τα επιδιωκόμενα βάρη ή η επιζητούμενη σύσταση του σώματος στον προκαθορισμένο κατά περίπτωση (αναπαραγωγή ή πάχυνση) χρόνο και οι ανάγκες των ζώων σε ενέργεια και πρωτεΐνη μεταβάλλονται ανάλογα με την ηλικία και τον προορισμό τους, η διατροφή των αναπτυσσόμενων χοίρων πρέπει να εναρμονίζεται σταδιακά προς τις απαιτήσεις της εκτροφής ώστε σε κάθε φάση της ανάπτυξης να προετοιμάζει τα ζώα για την επόμενη και όλες μαζί να οδηγούν μεθοδικά στην πραγματοποίηση του τελικού στόχου.

Για τους λόγους αυτούς ή ανάπτυξη των χοίρων διαχωρίζεται σε τρεις περιόδους

• του θηλασμού, η οποία είναι κρίσιμη για τον αριθμό των απογαλακτιζόμενων χοιριδίων,
• του απογαλακτισμού μέχρι του βάρους των 20-25 Kg, οπότε χωρίζονται τα ζώα που προορίζονται για αναπαραγωγή από εκείνα της πάχυνσης και
• της περαιτέρω ανάπτυξης των μεν ζώων αναπαραγωγής μέχρι της γόνιμης οχείας τους, των δε ζώων πάχυνσης μέχρι του βάρους εκποίησής τους. Μέχρι την ηλικία των 10 εβδομάδων, η ανάπτυξη των χοιριδίων θεωρείται ότι είναι κανονική όταν το βάρος τους ακολουθεί την εξίσωση:

Β = 1,4 + 0,803t + 0.122t² όπου Β = το σωματικό βάρος σε Κg και t = ηλικία σε εβδομάδες.