Εγκατάσταση θερμοκηπίων
Σε αυτή την ενότητα δίνονται κάποιες προδιαγραφές για τη σωστή εγκατάσταση των θερμοκηπίων:
- Τοποθεσία
Η εγκατάσταση των θερμοκηπίων πρέπει να γίνεται σε ζώνες όπου επικρατεί νηνεμία. Ζώνες που προσβάλλονται από ισχυρούς ανέμους πρέπει να αποφεύγονται. Ακόμα, τοποθεσίες υγρές, όπως αυτές στο βάθος κοιλωμάτων, απαιτούν μεγαλύτερες δαπάνες θέρμανσης.
- Προσανατολισμός
Ο άξονας του μήκους του θερμοκηπίου θα πρέπει να είναι παράλληλος προς τον άξονα ανατολή - δύση. Αυτός ο προσανατολισμός ευνοεί τη φυσική θέρμανση του θερμοκηπίου, ιδιαίτερα τις πρωινές ώρες της ψυχρής περιόδου του έτους.
- Προστασία από τον άνεμο
Για την προστασία από τον άνεμο χρησιμοποιούνται φυσικοί ή τεχνητοί ανεμοθραύστες. Οι σωστά κατασκευασμένοι ανεμοθραύστες μειώνουν τις δαπάνες θέρμανσης μέχρι 5 %.
- Σχήμα και ομαδοποίηση των θερμοκηπίων
Το τετράγωνο σχήμα και η ομαδοποίηση των θερμοκηπίων μειώνει τις απώλειες θερμότητας. Έτσι ένα σύνολο από τέσσερα θερμοκήπια επιτρέπει οικονομία περίπου 25 % σε σχέση με τέσσερα θερμοκήπια του ίδιου τύπου, που όμως είναι σε απόσταση μεταξύ τους.
- Υλικά σκελετού και κάλυψης
Ο σκελετός των θερμοκηπίων πρέπει να είναι στιβαρός, αλλά και να μην εμποδίζει την ηλιακή ακτινοβολία να φθάνει στα φυτά και στο έδαφος.
Υαλόφρακτα θερμοκήπια, με δικτυώματα και δοκούς αλουμινίου, μειώνουν σημαντικά τη σκίαση από το σκελετό και επιτρέπουν τον εφοδιασμό τους με μεγαλύτερα ποσά ηλιακής ενέργειας.
Τα θερμοκήπια με κάλυψη από πλαστικά υλικά έχουν λιγότερες δοκούς στήριξης και μικρότερο πρόβλημα σκίασης από το σκελετό.
Τα διπλά γυάλινα και πλαστικά καλύμματα περιορίζουν τις απώλειες αγωγής και συναγωγής, ενώ η διπλή κάλυψη με πολυαιθυλένιο εφαρμόζεται με δυο τρόπους. Σύμφωνα με τον πρώτο τρόπο τα δυο φύλλα είναι συνεχή σε όλο το μήκος της στέγης και συγκρατούνται με συνδετήρες στις υδροροές και στα μέτωπα.
Μεταξύ των δυο φύλλων δημιουργείται στρώμα αέρα με τη βοήθεια μικρών ανεμιστήρων, που λειτουργούν αυτόματα ανάλογα με τις απώλειες και την πίεση του στρώματος του αέρα. Κατά το δεύτερο τρόπο το πολυαιθυλένιο είναι σε σακούλες με πλάτος όσο περίπου η απόσταση δύο αψίδων (2 m). H στήριξη κάθε σακούλας, γίνεται με συνδετήρες στις υδροροές και συρματόσχοινα στις αψίδες, με τέτοιο τρόπο ώστε η μια σακούλα να υπερκαλύπτει την άλλη. Το κενό μεταξύ των δύο φύλλων διατηρείται με πλαστικά σχοινιά.
Ο πρώτος τρόπος είναι ευκολότερος στην κατασκευή, ενώ ο δεύτερος ευκολότερος στην συντήρηση επειδή οποιαδήποτε ζημιά σε ένα σημείο δε χρειάζεται αντικατάσταση μεγάλου τμήματος του πλαστικού. Η διπλή κάλυψη με πολυαιθυλένιο μειώνει τη δαπάνη θέρμανσης μέχρι 35 %.
Τα σκληρά πλαστικά με διπλά ή τριπλά τοιχώματα παρουσιάζουν καλές μονωτικές ιδιότητες και μειώνουν τη δαπάνη θέρμανσης 20 – 40 %.
Οι κυριότερες ιδιότητες που πρέπει να πληρούν τα υλικά κάλυψης των θερμοκηπίων είναι οι ακόλουθες:
- Πρέπει να επιτρέπουν όσο το δυνατόν περισσότερο να περάσουν οι ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, οι ευεργετικές για τα φυτά (0,3 - 3,5 μm)
- Να μη μεταβάλλουν το ηλιακό φάσμα, επειδή η υπεριώδης ακτινοβολία (0,3 - 0,4 μm) χρησιμοποιείται στη φωτοσύνθεση, ενώ η υπέρυθρη (> 0,7μm) εφοδιάζει το θερμοκήπιο με θερμική ενέργεια
- Να έχουν χαμηλό συντελεστή επιφανειακής θερμοπερατότητας
- Να έχουν προσιτή τιμή.
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- "Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας", Διδακτικές σημειώσεις του Χριστοφή Ι. Κορωναίου, Επισκέπτης Καθηγητής, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Διεπιστημονικό - Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΔΠΜΣ) "Περιβάλλον και ανάπτυξη", Αθήνα 2012
