Εδαφικές συνθήκες μηλιάς
Η μηλιά ευδοκιμεί σε εδάφη που έχουν διάφορη σύσταση. Η φύση όμως του υπεδάφους έχει μεγαλύτερη σημασία από το είδος και την ποιότητα του επιφανειακού εδάφους. Το υπέδαφος πρέπει να αποστραγγίζεται καλά, γιατί οι ρίζες της μηλιάς είναι πολύ ευαίσθητες σε περίσσεια νερού.
Το κατάλληλο έδαφος πρέπει να έχει αμμοπηλώδη σύσταση. Τα εδάφη με πολύ άργιλλο ή με συνεκτικό υπέδαφος πρέπει να αποφεύγονται. Σαν καταλληλότερο έδαφος θεωρείται εκείνο που έχει σύσταση αμμοπηλώδη και βάθος 2-3m. Το ρΗ του εδάφους πρέπει να κυµαίνεται µεταξύ 6,5-6,8. Τα εδάφη που θα επιλεγούν για την εγκατάσταση του μηλεώνα πρέπει να αποστραγγίζουν καλά κυρίως κατά τα τέλη του χειμώνα με αρχές άνοιξης. Οι µεγαλύτερες αποδόσεις επιτυγχάνονται στις πεδινές περιοχές, όπου υπάρχει η δυνατότητα εντατικής εκµετάλλευσης και η καλύτερη ποιότητα στις ηµιορεινές ή ορεινές περιοχές λόγω πιο ευνοϊκού κλίµατος. Έτσι έχει καθιερωθεί στις πεδινές περιοχές, που έχουν γόνιµα εδάφη και κλίµα όχι άριστο, να καλλιεργούνται κίτρινα µήλα και πράσινα,ενώ στις ορεινές και ηµιορεινές περιοχές, που έχουν εδάφη φτωχά και άριστο κλίµα, να καλλιεργούνται κόκκινα µήλα υψηλής ποιότητας και µεγάλης ικανότητας συντήρησης στα ψυγεία.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ . Ανάπτυξη καρπών μηλιάς και αχλαδιάς και φυσικοχημικές μεταβολές τους, πτυχιακή εργασία της Μηνοπούλου Χαρίκλειας, Θεσσαλονίκη 2007.