Εχθρός φιστικιάς Ψύλλα
Η ψύλλα (Agonoscena pistaciae) είναι από τους σημαντικότερους εχθρούς της φιστικιάς. Διαχειμάζει ως ενήλικο σε ρωγμές του φλοιού, κάτω από πεσμένα φύλλα και σε άλλες προφυλαγμένες θέσεις. Συμπληρώνει 4-5 γενεές ανά έτος. Σε περιπτώσεις πυκνών πληθυσμών, η έντονη μύζηση χυμών και η ανάπτυξη καπνιάς μπορεί να εξασθενήσουν τα δένδρα και να επηρεάσουν την παραγωγή του επόμενου έτους.
Ο πιο σημαντικός φυσικός εχθρός σύμφωνα με μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί ήταν το (ενδο) παρασιτοειδές του Agonoscena pistaciae το Psyllaephagus pistaciae. Εμφανίζεται από τα μέσα Ιουλίου με μέγιστο στο τέλος Σεπτεμβρίου όπου 50% των νυμφών είναι παρασιτισμένες. Διαχειμάζει εντός παρασιτισμένων νυμφών στα πεσμένα φύλλα. Στο Ιράν, σε ψεκασμένους φιστικεώνες, το ποσοστό παρασιτισμού ήταν 5-11%. Σε αψέκαστους, ήταν χαμηλό, μέχρι τον Σεπτέμβριο και τελικά τον Νοέμβριο έφθασε το 65%. Επίσης, πολύ σημαντικό ρόλο είχαν είδη της οικογένειας Coccinellidae στο Ιράν. Επιπροσθέτως, μια προνύμφη Chrysoperla carnea καταναλώνει 1812 νύμφες 4ης ηλικίας της ψύλλας της φιστικιάς. Επομένως, υπάρχουν και στη χώρα μας αρκετοί και αποτελεσματικοί φυσικοί εχθροί της ψύλλας, με διαδοχική περίοδο εμφάνισης, οι οποίοι θα πρέπει να προστατεύονται σε προγράμματα ολοκληρωμένης αντιμετώπισης.
Για τη χημική αντιμετώπιση της ψύλλας της φιστικιάς, οι δραστικές ουσίες teflubenzuron και thiacloprid προσέφεραν ικανοποιητική προστασία όταν εφαρμόζονταν 4 φορές/ανά 30 ημέρες από την έναρξη εμφάνισης της ασθένειας. Το Alpha-cypermethrin ήταν λιγότερο αποτελεσματικό. Σε άλλη μελέτη στη Συρία, οι δραστικές ουσίες Neem, flufenoxuron, teflubenzuron και το Beauveria bassiana, βρέθηκαν πιο αποτελεσματικά από άλλα.
