Καλλιέργεια ροβιού

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Σπόροι ροβιού
Καλλιέργεια ροβιού

Το ρόβι [1] καλλιεργείται από τους αρχαίους χρόνους στην Ελλάδα, όπως αποδεικνύουν αρχαιολογικά ευρήματα. Την ονόμαζαν όροβο και ο Διοσκουρίδης, που έζησε από το 40-90 μ.Χ., αναφέρεται στην ιατρική της χρήση και στις επιπτώσεις στην υγεία. Τα προπολεμικά χρόνια ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη ενώ μετά τον πόλεμο η καλλιέργειά της συνεχίστηκε σε απομονωμένα μέρη. Καλλιεργούνταν σε άγονα φτωχά εδάφη και διακρίνεται για την αντοχή της στην ξηρασία και το κρύο και την προσαρμοστικότητα της σε διαφορετικά κλιματικά περιβάλλοντα, από νησιωτικά έως ορεινά.

Το ρόβι είναι κτηνοτροφικό φυτό και χρησιμοποιούνταν για τη διατροφή των αγροτικών ζώων είτε σαν καρπός είτε σαν σανός ανάλογα την περιοχή. Αναγνωρίζονταν από τους αγρότες ο ιδιαίτερα δυναμωτικός της ρόλος για τα ζευγάρια, δηλαδή τα ζώα που όργωναν τα χωράφια. Όμως περιέχει και αντιθρεπτικούς παράγοντες, όπως κυανογόνα γλυκοζίδια, καναβανίνη και αναστολείς τριψίνης, που μπορεί να βλάψουν τα ζώα. Γι’ αυτό οι αγρότες εμπειρικά έχουν βρει μια δοσολογία που δεν τα βλάπτει. Σήμερα η εξάπλωση της έχει περιοριστεί σε πολύ λίγες περιοχές. Την καλλιεργούν μέλη του Δικτύου του Πελίτι στην Ιθάκη, στο νομό Αρκαδίας, Λευκάδας και Χανίων. Επίσης καλλιεργείται στα Γρεβενά και στη Λήμνο, όπου εμφανίζεται και σαν ζιζάνιο σε καλλιέργεια φακής.

Το ρόβι [2] προσαρμόζεται σε οποιοδήποτε σύστημα αμειψισποράς. Η προετοιμασία του εδάφους γίνεται όπως και στα άλλα χειμερινά ψυχανθή. Η καλλιέργεια συνήθως δε χρειάζεται λίπανση, εκτός απ' τα φτωχά εδάφη όπου συνιστάται να προστίθενται μέχρι 6kg P2O5/στρ.

Η σπορά γίνεται από τον Οκτώβριο έως το Δεκέμβριο, ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες κάθε περιοχής (πρωιμότερα στις ορεινές περιοχές). Η συνιστώμενη απόσταση σποράς είναι 25cm μεταξύ των γραμμών και η ποσότητα σπόρου 10kg/στρ. Στην Ισπανία οι παραγωγοί χρησιμοποιούν αποστάσεις σποράς 15-20cm και ποσότητα σπόρου 10-13kg/στρ. Η σπορά γίνεται σε γραμμές με τις σπαρτικές των χειμερινών σιτηρών και μερικές φορές στα πεταχτά.

Για την αντιμετώπιση των ζιζανίων μπορούν να χρησιμοποιηθούν ζιζανιοκτόνα όπως και στα άλλα ψυχανθή.

Η συγκομιδή για καρπό γίνεται όταν κιτρινίσει το φυτό και χρησιμοποιούνται οι θεριζοαλωνιστικές των σιτηρών. Προτιμώνται οι πρωινές ώρες για την αποφυγή απωλειών σπόρου. Παλαιότερα γινόταν θερισμός ή συνήθως εκρίζωση των φυτών (επειδή η ανάπτυξη ήταν μικρή), παραμονή τους στο έδαφος μεμονωμένα ή σε σειρές μέχρι να ξηραθούν και στη συνέχεια αλωνισμός. Η καλλιέργεια για σανό συγκομίζεται όταν οι κατώτεροι λοβοί βρίσκονται στο στάδιο της μαλακής ζύμης.

Σχετικές σελίδες

Βιβλιογραφία

  1. Ρόβη
  2. "Ειδική γεωργία, Σιτηρά και ψυχανθή", Δέσποινα Παπακώστα-Τασοπούλου, Καθηγήτρια Γεωπονικής Σχολής Α.Π.Θ.