Καταπολέμηση ζιζανίων πατάτας

Η σωστή κατεργασία εδάφους και οι πολυετείς αµειψισπορές αποτελούν πρακτικές που περιορίζουν τα ζιζάνια. Τα ετήσια ζιζάνια που αναπτύσσονται συχνά στην πατατοκαλλιέργεια εµφανίζονται στα τέλη του χειµώνα και την άνοιξη ενώ στις αρδευόµενες καλλιέργειες στις αρχές του καλοκαιριού. Στα τέλη του χειµώνα πέρα από τα σταυρανθή και τα σύνθετα αναπτύσσονται και ορισµένα αγρωστώδη όπως η Avena fatua (κν. αγιοβρώµη), η Alopecurus myosuroides (αλεπονουρά), το Lolium sp.(κν. ήρα), η Poa trivialis (κν. τραχειά λειβαδοπόα). Κατά την περίοδο της άνοιξης εµφανίζονται τα: Chenopodium album (κν.λουβουδιά), Amaranthus retroflexus (κν. τραχύ βλήτο), Solanum nigrum (κν.αγριοτοµατιά), Convolvulus arvensis (κν. περικοκλάδα), Polygonum persicaria (κν.αγριπιπεριά), Datura stramonium (κν. τάτουλας), που πέρα από το υψηλό ανταγωνιστικό δυναµικό, δηµιουργούν µεγάλα προβλήµατα µαζί µε το Sorgum halepense (κν. βέλιουρας) στη συλλογή. Τα βασικά μέτρα αντιμετώπισης των ζιζανίων στην καλλιέργεια της πατάτας είναι:

• Χρησιμοποίηση υγιούς και καθαρού σπόρου.

• Επιλογή καλλιέργειας της κατάλληλης ποικιλίας.

• Επιλογή του κατάλληλου χρόνου σποράς.

• ∆ιαχείρηση της πυκνότητας και του τρόπου σποράς.

• Καλλιέργεια φυτικών ειδών που εκλύουν αλληλοπαθητικές ουσίες απο το υπόγειο ή το υπέργειο τµήµα τους.

• Βοτανίσµατα (µε το χέρι ή µε γεωργικά εργαλεία)

• Φρεζαρίσµατα

• Σκαλίσµατα

• Εδαφοκάλυψη µε χρήση µαύρου πλαστικού, αχύρων, πριονιδίων κ.ά.

• Ψευδής σπορά

• Φλογοβόλο (στο στάδιο των δύο πραγµατικών φύλλων).