Ποικιλίες νεραντζιάς
Οξύχυμες κοινές νερατζιές
Πρόκειται για τις κοινές οξύχυμες νερατζιές, που χρησιμοποιούνται ως υποκείμενο των εσπεριδοειδών και ο καρπός τους για την παρασκευή μαρμελάδας. Κατά το Gonzalez-Sicilia (1963) η κυριότερη ποικιλία νερατζιάς, που ο καρπός της χρησιμοποιείται για την παρασκευή μαρμελάδας στην Ισπανία (το μεγαλύτερο κέντρο καλλιέργειας) είναι η Sevillano (Agrio de Espana, Real), η οποία χαρακτηρίζεται σαν ζωηρή, απαλλαγμένη σχεδόν από αγκάθια και παραγωγική. Πιστεύεται, ότι αποτελεί μια ομάδα κλώνων επιλογής.
Γλυκόξινες νερατζιές
Η ομάδα αυτή των γλυκόξινων νερατζιών, που περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο ποικιλίες, μπορεί να χαρακτηριστεί σαν υποομάδα των κοινών οξύχυμων νερατζιών, που οι καρποί της διαφέρουν κυρίως σε οξύτητα (χαμηλότερη) και σε γεύση (καλύτερη). Παλιότερα νόμιζαν, ότι είναι υβρίδιο, μεταξύ πορτοκαλιάς και οξύχυμης νερατζιάς, αλλά το πιο πιθανό είναι να προέκυψε από μεταλλαγή της οξύχυμης νερατζιάς. Σαν δένδρο, οι γλυκόξινες νερατζιές, έχουν πιο συμπαγή βλάστηση και πλατύτερα και λιγότερο κωδονοειδή στην κορυφή φύλλα, ενώ ο καρπός τους έχει ελαφρώς μικρότερο μέγεθος, πιο λείο φλοιό και πιο ωχρό πορτοκαλί χρώμα. Στις γλυκόχυμες νερατζιές διακρίνουμε δυο ποικιλίες, τις γλυκόξινες της Φλώριδας και της Παραγουάης. Οι ποικιλίες αυτές μοιάζουν μετάξύ τους και δύσκολα ξεχωρίζουν.
Διάφορες οξύχυμες νερατζιές
Οι διάφορες αυτές οξύχυμες νερατζιές, αντίθετα από τις οξύχυμες κοινές και τις γλυκόξινες, που έχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ τους, εμφανίζουν ποικιλλομορφία ψηλού βαθμού, αναφορικά και με τους τύπους και τα χαρακτηριστικά τους. Σαν δένδρα, όλες είναι λιγότερο ζωηρές από τις κοινές οξύχυμες και τις γλυκόξινες ποικιλίες και γενικά έχουν πλατιά φύλλα, πλαγιόκλαδους επάκριους βλαστούς, λίγα ή καθόλου αγκάθια και μικρότερα οδοντωτά φύλλα με στενότερο μισχοπτερύγια. Κυρίως καλλιεργούνται για την παραγωγή αιθέριων ελαίων, που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή αρωμάτων και σαν καλλωπιστικά φυτά.
Αρωματικές ποικιλίες νερατζιάς
Bouquet (Bouquet de Fleurs)
Η ποικιλία αυτή χαρακτηρίζεται από πλούσια ανθοφορία και έχει μεγάλη καλλωπιστική αξία. Σαν δένδρο έχει μικρό μέγεθος, κλάδους με κοντά μεσογονάτια διαστήματα, πυκνό φύλλωμα και χωρίς αγκάθια. Τα φύλλα είναι μικρά, ωοειδή και στρογγυλεμένα (πλατιά) στην κορυφή, με κοντό μίσχο και χωρίς μισχοπτερύγια. Οι καρποί είναι μικροί, σφαιρικοί (ελαφρώς πλακέ), καλοχρωματισμένοι, μετρίως παχύφλοιοι, λιγόσπερμοι και με συμπαγή άξονα.
Bouquetier a Grandes Fleurs
Η ποικιλία αυτή είναι η πιο σημαντική από τις αρωματικές ποικιλίες. Σαν δένδρο είναι μικρό σε μέγεθος και χωρίς αγκάθια. Τα φύλλα είναι μέτριου μεγέθους, πλατιά και στρογγυλά στην κορυφή. Τα άνθη είναι μεγάλα και μονά. Οι καρποί έχουν μεγάλο μέγεθος, στρογγυλό σχήμα και πολύ παχύ και σκληρό φλοιό. Οι καρποί τους ενδείκνυνται για την παρασκευή ζαχαρωτών εκλεκτής ποιότητας.
Bouquetier de Nice a Fleurs Doubles
Πρόκειται για την ποικιλία Bigaradier a Fruit Fetifere του Risso(1818-22). Σαν δένδρο είναι ζωηρή και ορθόκλαδη. Τα άνθη της είναι διπλά και έχουν πολύ μεγάλη ωοθήκη. Ο καρπός της έχει μέσο μέγεθος, σχήμα πλακέ και είναι διπλός δηλ. περιέχει ένα δεύτερο καλοαναπτυγμένο καρπό, που είναι βυθισμένος μέσα στον κύριο καρπό. Τα φύλλα της είναι μεγάλα, πλατιά και ελαφρώς κωδονοειδή στην κορυφή.
Καλλωπιστικές ποικιλίες νερατζιάς
Αν και οι αρωματικές ποικιλίες χρησιμοποιούνται ως καλλωπιστικές, υπάρχουν διάφοροι τύποι των οξύχυμων νερατζιών, που καλλιεργούνται αποκλειστικά ως καλλωπιστικές. Οι σπουδαιότερες απ' αυτές είναι: Abers Narrow Leaf, Kabusu, Kikudai dai. Panache, Willowleaf και Zalaidai.
Είδη παρόμοια της νερατζιάς
Πρόκειται για φυσικά υβρίδια νερατζιάς, που απαντούν κυρίως στην Ιαπωνία. Μερικά απ' αυτά, που έχουν εμπορική σημασία, μοιάζουν με τη νερατζιά, αλλά φέρουν και χαρακτηριστικά μανταρινιάς. Τα σπουδαιότερα απ' αυτά είναι: Kitchli, Nanshodaidai, Naryto και Sanbo.
