Σύστημα θέρμανσης στο θερμοκήπιο
Όπως γνωρίζουμε, η ηλιακή ακτινοβολία είναι η βασικότερη πηγή θερμότητας για το θερμοκήπιο. Το σύστημα θέρμανσης χρησιμοποιείται για να διατηρηθεί η θερμοκρασία του θερμοκηπίου σε ανεκτά επίπεδα, όταν η εξωτερική θερμοκρασία είναι χαμηλή , γεγονός που συμβαίνει κατά τους χειμερινούς μήνες, ή όταν το περιβάλλον δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των φυτών για θερμότητα. Οι τρόποι που χρησιμοποιούνται για την θέρμανση του θερμοκηπίου ποικίλουν σύμφωνα με τις ανάγκες του παραγωγού, την τοποθεσία του θερμοκηπίου κτλ. Ωστόσο, κάθε σύστημα θέρμανσης πρέπει να πληρεί κάποια χαρακτηριστικά, όπως :
- Να παρέχει στις καλλιέργειες την κατάλληλη θερμοκρασία.
- Να διανέμει ομοιόμορφα την θερμότητα μέσα στο θερμοκήπιο.
- Να μη μολύνει τον αέρα του θερμοκηπίου με καυσαέρια.
- Να λειτουργεί αποδοτικά και οικονομικά.
- Σε περίπτωση βλάβης να ενημερώνεται άμεσα ο παραγωγός
Παρακάτω παρουσιάζονται τα κυριότερα συστήματα θέρμανσης που χρησιμοποιούνται στα θερμοκήπια:
- Εξωτερικός καυστήρας με νερό
Αυτός είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος θέρμανσης. Χρησιμοποιεί νερό, το οποίο αφού θερμανθεί, κυκλοφορεί σε ένα σύστημα σωλήνων γαλβανιζέ που βρίσκεται κατάλληλα τοποθετημένο μέσα στο θερμοκήπιο. Αυτή η μέθοδος δεν προκαλεί καυσαέρια και δεν αυξάνει την περιεκτικότητα του CO2 στο θερμοκήπιο.
- Εσωτερικός καυστήρας
Οι εσωτερικοί καυστήρες μπορεί να είναι διαφόρων τύπων. Ένας τέτοιος καυστήρας είναι οι ατομικές θερμάστρες. Χρησιμοποιούνται κυρίως στα θερμοκήπια που καλύπτονται με πλαστικά και στα οποία εφαρμόζεται μόνο αντιπαγετική προστασία. Διακρίνονται σε θερμάστρες πετρελαίου, ξύλου, αερίου και ηλεκτρικές, ανάλογα με το είδος των καυσίμων που χρησιμοποιούνται. Επίσης, χρησιμοποιούνται αερόθερμα τα οποία σαν κύριο στόχο έχουν την παραγωγή και την σωστή διανομή του ζεστού αέρα σο όλο το θερμοκήπιο. Αυτό γίνεται με την βοήθεια διάτρητών αγωγών πολυαιθυλενίου.
Μια άλλη τεχνική είναι η χρήση ενός κεντρικού συστήματος θέρμανσης με κυκλοφορία ζεστού αέρα .Το σύστημα αυτό είναι αρκετά αξιόπιστο, ρυθμίζεται αυτόματα, δεν αφήνει καυσαέρια στο περιβάλλον του θερμοκηπίου και δίνει μεγάλες ποσότητες θερμότητας. Το σημαντικότερο μειονέκτημά του είναι το υψηλό του κόστος. Η εφαρμογή ενδείκνυται ακόμη σε θερμοκήπια που σκεπάζονται με πλαστικό πολυαιθυλένιο επειδή μεγάλο μέρος της θερμότητας παρέχεται με ακτινοβολία που είναι διαπερατή από τα πλαστικά.
Και ένα τελευταίο είδος εσωτερικού καυστήρα, που χρησιμοποιείται λιγότερο είναι ένας καυστήρας που διοχετεύει θερμό αέρα στο θερμοκήπιο με την μορφή καυσαερίων. Στην περίπτωση αυτή, ο καυστήρας χρησιμοποιείται και για τον εμπλουτισμό της ατμόσφαιρας με CO2. Εκτός από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς καυστήρες για την θέρμανση χρησιμοποιούνται και άλλοι τρόποι που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια. Αυτοί οι τρόποι είναι η επιδαπέδια θέρμανση που θερμαίνει περισσότερο το έδαφος και τα φυτά και η θέρμανση με ηλιακή ενέργεια που δεν χρησιμοποιεί καύσιμα και δεν βλάπτει την ατμόσφαιρα. [1]
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ Υλοποίηση θερμοκηπίου με χρήση του μικροεπεξεργαστή Ζ80, των Γιώργου Γεωργίου και Δήμητρας Δημητρίου, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πολυτεχνική Σχολή, Τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής, Πάτρα 2007.
