Το άλογο ορεινής Ηλείας
Εκτρέφεται κυρίως από κτηνοτρόφους και γεωργούς του ορεινού συγκροτήματος Ερύμανθου (υψόμετρο 2.224 μέτρα) και δευτερευόντως των χαμηλών ορέων Φολόης (Υψόμετρο 780 μέτρων) και Σκόλλις (Υψόμετρο 965 μέτρων). Μικρός αριθμός τέτοιων αλόγων εκτρέφονται επίσης και σε ορεινά συγκροτήματα των γειτονικών προς την Ηλεία νομών της Αχαΐας (περιοχή Καλαβρύτων) και της Αρκαδίας (περιοχή Κοντοβάζαινας) και γενικά στο ορεινό συγκρότημα της Πελοποννήσου (Αροάνια, Αραχναίο, Κυλλήνη, Μαίναλο, Παναχαϊκό, Πάρνωνος και Ταΰγετος).
Μικρόσωμο σχετικά άλογο, ελαφρώς μεγαλύτερο από το ορεινό άλογο της Πίνδου, με ύψος ακρωμίου 125 έως 142 εκατοστά στις φοράδες (μέσος όρος 280 φοράδων, 136 εκατοστά) και 130 έως 148 εκατοστά στους επιβήτορες (μέσος όρος 98 επιβητόρων και 136 ευνουχισθέντων, 142 εκατοστά). Ο φαιός χρωματισμός επικρατεί συνήθως (72%) με αποχρώσεις πολύ ανοικτού, ανοικτού, βαθύ, μελανόστικτου και σιδηρόχρωμου και ακολουθεί ο ορφνός (10%) με αποχρώσεις κοινού, βαθύ, καστανού και ορφνομελανού και τέλος ο ερυθρόφαιος (8%) με την απόχρωση του βαθύ.
Το σώμα του σχετικά επίμηκες με ανεπτυγμένες μυϊκές μάζες στα πρόσθια άκρα και τον τράχηλο. Γλουτοί, χωρίς έντονα αναπτυγμένες μυϊκές μάζες στη φοράδα και μέτρια ανεπτυγμένες στον επιβήτορα. Η κεφαλή κανονική με ρώθωνες ανοικτούς και προτεταμένους. Ο τράχηλος ισχυρός με καλές μυϊκές μάζες. Η χαίτη αποκλίνει προς την μια πλευρά και καλύπτει συνήθως το μισό πλάτος του τραχήλου. Τα άκρα, με εντυπωσιακά ανεπτυγμένο οστέινο σκελετό, είναι χοντρά και συμπαγή το μήκος των οποίων είναι σε αρμονία με την σωματική ανάπτυξη. Οι αρθρώσεις διογκωμένες, συμπαγείς με τέτοντες ισχυρούς και δυνατούς.
Γενικά, το άλογο της ορεινής Ηλείας[1], προσομοιάζει το ορεινό άλογο της Πίνδου στα σωματικά χαρακτηριστικά με τη διαφορά ότι είναι λίγο μεγαλύτερο το ανάστημα και σωματικό βάρος. Η σωματική του κατασκευή και τα άκρα του, πρόσθια και οπίσθια, το καθιστούν ικανό κα απόλυτα προσαρμοσμένο, για δύσβατο ορεινό έδαφος. Είναι λιτοδίαιτο, δυνατό και με πολύ ισχυρή κράση και αντοχή.
Όπως όλα τα ελληνικά άλογα η αναπαραγωγική περίοδος εκτείνεται από την αρχή της άνοιξης μέχρι την αρχή του θέρους. Η ενήβωση αρχίζει νωρίς στο ορεινό άλογο της Ηλείας πλην όμως οι εκτροφείς το θέτουν στην αναπαραγωγή από την συμπλήρωση του 2ου έτους της ηλικίας. Η φοράδα διακρίνεται για την επιμήκυνση της αναπαραγωγική ζωής αφού πολλές φορές γεννάει πώλο σε ηλικία 25 ετών. Οι επιβήτορες, λίγοι σε αριθμό, ξεκινούν την αναπαραγωγική τους λειτουργία με την συμπλήρωση του 2ου έτους.
Βιβλιογραφία
