Καλλιέργεια Παπάγιας
Προετοιμασία εδάφους
Το έδαφος, που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για την εγκατάσταση της φυτείας παπάγιας, οργώνεται πριν από τη φύτευση σε βάθος 30-40cm. Το όργωμα αποσκοπεί στην καταστροφή των ζιζανίων και στην αφρατοποίηση του εδάφους, που είναι απαραίτητη για την καλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος των δένδρων.[1]
Αποστάσεις φυτεύσεως
Η απόσταση φυτεύσεως ποικίλλει από 3x3 έως 2.5x2 μέτρα. Ο δε αριθμός των φυτών κατά στρέμμα ανέρχεται σε 100-200.[1]
Εποχή φυτεύσεως
Η εποχή φυτεύσεως των φυτών καθορίζεται σε μια περιοχή από τον κίνδυνο να σημειωθεί παγετός, να επικρατήσει έντονη ξηρασία και ακόμα να επιτευχθεί η καλύτερη ποιότητα καρπών.[1]
Καλλιέργεια εδάφους Παπάγιας
Πρέπει να αποφεύγεται η συγκαλλιέργεια με φασόλια, τομάτες και πιπεριές, κυρίως για τον περιορισμό των νηματώδων σκωλήκων. Η επαναφύτευση παπάγιας στον ίδιο αγρό να αποφεύγεται, αν δεν προηγηθεί απολύμανση του εδάφους ή ο αγρός δεν αφεθεί για κάποιο χρονικό διάστημα σε αγρανάπαυση. Τα ζιζάνια πρέπει να καταστρέφονται, ιδιαίτερα κατά τα αρχικά στάδια αναπτύξεως των φυτών. Η χρησιμοποίηση φύλλων μαύρου πολυαιθυλενίου, ως εδαφικό επίστρωμα, αυξάνει σημαντικά τη βλάστηση και την παραγωγή των φυτών. Επίσης ως εδαφικό επίστρωμα μπορεί να χρησιμοποιηθούν άχυρα, τύρφη ή πριονίδια με εξίσου καλά αποτελέσματα. Στα ενήλικα φυτά μπορεί να χρησιμοποιηθούν με προσοχή και τα ζιζανιοκτόνα diuron, paraquat και dalapon, χωρίς το ψεκαστικό διάλυμα να πέσει στα φυτά. (Kasasian, 1971)[2] Παρά ταύτα η μέθοδος που βρίσκει ευρεία εφαρμογή στις τροπικές περιοχές είναι η απομάκρυνση των ζιζανίων με το χέρι.
Άρδευση της Παπάγιας
Λόγω του πυκνού και πλούσιου ριζικού της συστήματος η παπάγια είναι αρκετά ανεκτική στην ξηρασία, αλλά το πότισμα είναι απαραίτητο κατά τους μήνες που επικρατεί ξηρασία. Ο Malan (1953)[3] συνιστά την παροχή 50-75mm νερού κάθε 3-4 εβδομάδες.
Λίπανση της Παπάγιας
Συνιστάται η παροχή 25gr του μικτού λιπάσματος 20-20-15 ανά φυτό κάθε 2 εβδομάδες τους πρώτους έξι μήνες από τη φύτευση των φυτών και μετέπειτα 50gr ανά δένδρο. Αν υπάρχει διαθέσιμη κοπριά τότε η παροχή της κατά τη φύτευση των φυτών και αργότερα κάθε έτος κρίνεται αναγκαία.[1]
Αραίωμα καρπών της Παπαγιάς
Μερικές φορές συνιστάται το αραίωμα των καρπών, με το χέρι, όταν βρίσκονται στο αρχικό στάδιο αναπτύξεως τους. [1]
Κλάδεμα της Παπαγιάς
Τα φυτά σε νεαρή ηλικία δεν κλαδεύονται. Στα καρποφορήσαντα φυτά συνιστάται η αποκοπή των προσβεβλημένων ή ξερών φύλλων και των σάπιων καρπών.[1]
Ωρίμανση της Παπαγιάς
Οι καρποί θεωρούνται ώριμοι για κατανάλωση στη ντόπια αγορά, όταν ο φλοιός του καρπού από πράσινος μετατραπεί σε κίτρινο κατά το ήμισυ της επιφάνειας του. Όταν οι καρποί προορίζονται για εξαγωγή συγκομίζονται πιο νωρίς και συγκεκριμένα όταν ο φλοιός του καρπού αλλάξει χρωματισμό στο σημείο του κάλυκα.[1]
Συγκομιδή της Παπαγιάς
Οι καρποί συγκομίζονται με το χέρι, με τη βοήθεια μαχαιριού και τοποθετούνται σε ειδικά κιβώτια επιστρωμένα με χαρτί και με το τμήμα του καρπού, που βρίσκεται προς τον ποδίσκο, προς τα κάτω για να μη μωλωπιστούν. Οι εργάτες πρέπει να φορούν γάντια και ποδιές, γιατί το γάλα που παράγεται ερεθίζει το δέρμα. Είναι όμως αναγκαίο οι καρποί στο συσκευαστήριο να απολυμανθούν με ζεστό ατμό (490C για 20 λεπτά της ώρας και ακολούθως σε κρύο νερό για άλλα 20 λεπτά της ώρας) ή με διβρωμιούχο αιθυλένιο και στη συνέχεια να ταξινομηθούν κατά μέγεθος και να συσκευαστούν σε ειδικά χάρτινα κιβώτια. Η παραγωγή ανά δένδρο και ανά έτος ανέρχεται στα 60-90kg.[1]
Συντήρηση της Παπαγιάς
Οι καρποί της παπάγιας συντηρούνται στους 70C έως 100C για τρεις εβδομάδες σε ψυκτικούς χώρους. Οι καρποί είναι έτοιμοι για φάγωμα, μετά την εξαγωγή τους από τους ψυκτικούς χώρους, όταν αποκτήσουν πλήρως κίτρινο χρωματισμό και ξεφλουδίζονται εύκολα.[1]
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Εκδόσεις Σταμούλη, 2001.
- ↑ 2,0 2,1 Kasasian, L., Weed control in the tropics", Leonard Hill, 1971.
- ↑ Malan, E.F., The production of papaya, Reprint 57, Farming in South Africa, 1953.
- ↑ Chandler, W. H., Evergreen Orchards. Lea and Febiger", Philadelphia, USA, 1958.
- ↑ F.A.O., Production Yearbook, Roma, 1988.
- ↑ Soule, J., Principles of Tropical Fruit Culture (HSC 632-633). Department of Fruit Crops, Inst. of Food and Agricul. Scien., Univ. of Florida, USA. 1976
- ↑ Storey, W.B., "Papaya" in Ferwerda and Wid(eds), Outlines of perennial crop breeding in the tropics, Wageningen, Holland, 1969.
