Παθογόνα σαλιγκαριού
Pseudomonas
Οι ψευδοµονάδες (Pseudomonas spp.), είναι πολύ κοινά βακτήρια που µολύνουν όλα τα είδη ζώων, συµπεριλαµβανοµένων και των ανθρώπων. Υπάρχουν διάφορα είδη που µπορούν να παρατηρηθούν µόνο µε την χρήση µικροσκοπίου.
Η ασθένεια [1] προσβάλλει το έντερο των ζώων και προκαλεί παράλυση, που σταµατά κάθε δραστηριότητα και παρεµποδίζει την ανάπτυξη. Αντιπροσωπεύει τεράστιες απώλειες για τον εκτροφέα. Στην πρώτη φάση της νόσου παρατηρώντας το σώµα τού σαλιγκαριού, βλέπουµε ότι παραµένει εντός τού κελύφους, σταµατά να παράγει βλέννα, παρουσιάζοντας µια πτυχή ξηρασίας. Αργότερα, σε µια δεύτερη φάση, το σαλιγκάρι έχει παραλύσει µένοντας µέσα στο κέλυφός του και δεν υπάρχει πλέον αντίδραση. Παρατηρώντας τον πόδα του, βλέπουµε την έλλειψη λαµπρότητας, έχουν µια χαλαρή εµφάνιση και σχηµατίζουν ένα πράσινο υγρό γύρω, το οποίο αρχίζει να µυρίζει πολύ δυσάρεστα. Τα σαλιγκάρια που επηρεάζονται πεθαίνουν λίγο µετά, εντελώς υγροποιηµένα.
Αγνοούνται οι αιτίες για την εµφάνιση αυτού τού βακτηρίου, αν και ορισµένοι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι αυτό οφείλεται στις αλλαγές της υγρασίας ή της θερµοκρασίας, την κακή διατροφή ή την έλλειψη επαρκούς καθαριότητας, λόγω πληµµελούς αποµάκρυνσης των κοπράνων. Για την ασθένεια είναι πιο εύκολο να πραγµατοποιηθεί µια εργαστηριακή ανάλυση. Είναι σηµαντικό να υπάρχει προφύλαξη µόλις παρατηρούνται άρρωστα ζώα, για την πρόληψη τής επιδηµίας. Μερικοί συγγραφείς συνιστούν επίσης αντιβιοτικά ή φάρµακα sulfa (αντιβακτηριδιακές σουλφοναµίδες) αραιωµένα σε νερό µε ψεκασµό επί τόπου στα διαµερίσµατά τους ή στα ίδια τα ζώα. Ένας τρόπος για την καταπολέµηση αυτής της ασθένειας είναι να εφαρµόζονται οι κανόνες υγιεινής στις εκτροφές, καθώς επίσης και στα τρόφιµα και τα πάρκα ανάπτυξης, µε σταθερή θερµοκρασία και υγρασία, χωρίς απότοµες αλλαγές.
Βιβλιογραφία
- ↑ "Διαφορές στην κατανάλωση, πληθυσμιακές εκτιμήσεις και διατροφικές προτιμήσεις σε είδη γαστερόποδων", Πτυχιακή εργασία της Μαρτάκη Ειρήνης, Ανώτατο Τεχνολογικό Ίδρυμα Κρήτης, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας, Τμήμα Βιολογικών Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών & Ανθοκομίας, Ηράκλειο 2011
Μυκητιάσεις
Fusarium
Το φουζάριο [1] είναι ένα µεγάλο γένος νηµατοειδών µυκήτων, ευρέως κατανεµηµένων στο έδαφος και σε συνευρέσεις µε φυτά. Τα περισσότερα είδη είναι αβλαβή σαπρόβια και σχετικά άφθονα µέλη της µικροβιακής βιοκοινωνίας του εδάφους. Ορισµένα είδη παράγουν µυκοτοξίνες.
Βιβλιογραφία
- ↑ "Διαφορές στην κατανάλωση, πληθυσμιακές εκτιμήσεις και διατροφικές προτιμήσεις σε είδη γαστερόποδων", Πτυχιακή εργασία της Μαρτάκη Ειρήνης, Ανώτατο Τεχνολογικό Ίδρυμα Κρήτης, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας, Τμήμα Βιολογικών Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών & Ανθοκομίας, Ηράκλειο 2011
Verticillium
Η ανάπτυξη αυτού του µύκητα γίνεται σε βάρος του εµβρύου, καθώς προκαλεί την αποβολή των αυγών ή τον θάνατο λίγο µετά την γέννηση. Αφορά τα αυγά. Ο µύκητας προκαλεί την ασθένεια τη γνωστή ως ροζ αυγό.
Αυτός ο µύκητας [1] είναι ευδιάκριτος καθώς αλλάζει το χρώµα των υγιών ωαρίων που είναι λευκό ιριδίζον µε διάµετρο 3-6 χιλιοστά σε διαφορετικό χρώµα (γκρι, ροζ). Η ασθένεια αυτή προκαλείται από την έλλειψη καθαριότητας ή τη ρύπανση τής γης. Μολονότι η συχνότητα εµφάνισης της ασθένειας αυτής δεν είναι υψηλή.
Ως προληπτικό µέτρο πρέπει να απολυµαίνεται το υπόστρωµα, όπου τα σαλιγκάρια γεννούν τα αυγά τους. Η διαδικασία απολύµανσης είναι να ρίξουµε βραστό νερό στο υπόστρωµα ή µε θερµότητα να εξαγάγουµε τον µύκητα.
Βιβλιογραφία
- ↑ "Διαφορές στην κατανάλωση, πληθυσμιακές εκτιμήσεις και διατροφικές προτιμήσεις σε είδη γαστερόποδων", Πτυχιακή εργασία της Μαρτάκη Ειρήνης, Ανώτατο Τεχνολογικό Ίδρυμα Κρήτης, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας, Τμήμα Βιολογικών Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών & Ανθοκομίας, Ηράκλειο 2011
Aspergillus
Πρόκειται για ένα γένος που αποτελείται από αρκετές εκατοντάδες είδη µυκήτων, που βρίσκονται σε διάφορες κλιµατικές ζώνες σε όλο τον κόσµο. Το είδος που βλάπτει τα σαλιγκάρια µολύνει τις τροφές τους και τις κάνει τοξικές. Το φαγητό τους θα πρέπει να αποθηκεύεται σε κατάλληλο χώρο και να ελέγχεται η ηµεροµηνία λήξης.
Για τον έλεγχο της ασθένειας [1] απαιτείται ο έλεγχος της υγρασίας µέσα στο υπάρχον ελεγχόµενο περιβάλλον, έτσι ώστε να εµποδίζεται η ανάπτυξη των µυκήτων, να γίνεται ένας εµπεριστατωµένος καθαρισµός των σκευών για την πρόληψη της ζύµωσης των τροφίµων, να αποφεύγονται τα περιττώµατα σε στάσιµο νερό (το στάσιµο νερό προκαλεί πολλά προβλήµατα), δεδοµένου ότι προδιαθέτει την εµφάνιση λοίµωξης µυκητίασης στον στάδιο και το χώρο εκκόλαψης των αυγών.
Βιβλιογραφία
- ↑ "Διαφορές στην κατανάλωση, πληθυσμιακές εκτιμήσεις και διατροφικές προτιμήσεις σε είδη γαστερόποδων", Πτυχιακή εργασία της Μαρτάκη Ειρήνης, Ανώτατο Τεχνολογικό Ίδρυμα Κρήτης, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας, Τμήμα Βιολογικών Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών & Ανθοκομίας, Ηράκλειο 2011
Νανισμός
Αν παρατηρήσουµε φυσικούς πληθυσµούς σαλιγκαριών, θα δούµε ότι δεν αναπτύσσονται σε διάφορα στάδια κατά τον ίδιο τρόπο. Μερικά έχουν κανονικό ρυθµό ανάπτυξης, ενώ άλλα το αντίθετο τείνουν να αυξάνονται σε µικρότερο βαθµό, σε ακραίες περιπτώσεις η ζηµία είναι γνωστή ως νανισµός [1]. Σε ότι αφορά σε σαλιγκάρια που οι πληθυσµοί τους εκτρέφονται σε εσωτερικούς τεχνητούς χώρους, ιδιαίτερα στην εντατικού τύπου επιχείρηση, η ανωµαλία µπορεί να αποδοθεί σε άλλους παράγοντες, όπως ο υπερβολικός χειρισµός του σαλιγκαριού, η έλλειψη υγρασίας, ο συνωστισµός σε ακατάλληλους χώρους ή η έλλειψη τροφής.
