Προβολή πηγαίου κώδικα για τη σελίδα Πολλαπλασιασμός με εμβολιασμό

{{{top_heading|==}}}Διαδικασία συγκόλλησης{{{top_heading|==}}} 

Η συγκόλληση εμβολίου–υποκειμένου μετά την εκτέλεση του εμβολιασμού και τη στενή επαφή μεταξύ των συμβιωτών, περιλαμβάνει δύο ευδιάκριτες φάσεις. Η όλη διαδικασία οδηγεί όχι μόνο στη στερεά και μόνιμη συγκόλληση αλλά και στην αποκατάσταση των φυσιολογικών σχέσεων, οι οποίες όμως προϋποθέτουν τη δημιουργία ενιαίου αγωγού συστήματος του νέου φυτού. 
Κατά την πρώτη  φάση, που χαρακτηρίζεται από την προσωρινή ένωση των συμβιωτών, σχηματίζεται ο συγκολλητικός ιστός ή κάλος.
Ο κάλος είναι αποτέλεσμα δράσης των ανέπαφων από τις κοπτικές λεπίδες των εμβολιαστηρίων κυττάρων των καμβίων του εμβολίου και του υποκειμένου. Τα καμβιακά κύτταρα διαιρούνται προς όλες τις κατευθύνσεις και ο σχηματιζόμενος κάλος γεμίζει το χώρο μεταξύ των συμβιωτών. Όσο μικρότερος είναι ο χώρος αυτός τόσο ευχερέστερα ο κάλος πληρώνει τα κενά καθ’ όλες τις διευθύνσεις και περιμετρικά.
Κατά τη φάση αυτή δεν υπάρχει πραγματική συγκόλληση με την έννοια της αγγειακής αποκατάστασης των συμβιωτών, αλλά όταν οι στιβάδες του κάλου του εμβολίου και του υποκειμένου έρθουν σε επαφή, ενώνονται με το μεσοτοίχιο τους και η μεταφορά των χυμών πραγματοποιείται με το φαινόμενο της διάχυσης.
Κατά τη δεύτερη φάση εκδηλώνεται διαφοροποίηση του καμβιόμορφου ιστού που αναπτύχθηκε. Πιο συγκεκριμένα, τα κύτταρα του κάλου που βρίσκονται σε επαφή με το κάμβιο του εμβολίου και υποκειμένου διαφοροποιούνται σε νέα κύτταρα κάμβιου. Η διαφοροποίηση αυτή είναι δυνατή μόνον όταν ο κάλος έλθει σε επαφή με τη δευτερογενή βίβλο.
Το χρονικό διάστημα που απαιτείται, προκειμένου για την παραγωγή εμβολιασμένων και συγκολλημένων με τη μέθοδο του θερμοθάλαμου μοσχευμάτων, από την εκτέλεση του εμβολιασμού μέχρι την πλήρη διαφοροποίηση όλων των ιστών του νέου φυτού ανέρχεται περίπου σε 5 μήνες. Οι κάλοι συγκολλούνται περίπου 2 εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό, η διαφοροποίηση του πρωτογενούς ξύλου και του καμβίου απαιτεί 15 – 17 ημέρες, του δευτερογενούς ξύλου 60 ημέρες, της βίβλου 100 ημέρες και των υπόλοιπων δευτερογενών ιστών 150 ημέρες. 
Από τους ρυθμιστές αύξησης σπουδαιότερος είναι εκείνος των ομάδων των αυξινών και των κυτοκινινών που ελέγχουν το ρυθμό μιτώσεων και επομένως την ταχύτητα αύξησης του παρεγχυματοειδούς ιστού.

{{{top_heading|==}}}Εργαλεία εμβολιασμού{{{top_heading|==}}} 

Στους εμβολιασμούς που εκτελούνται με το χέρι, ο εμβολιαστής χρησιμοποιεί το αμπελουργικό εμβολιαστήρι και κατά περίπτωση και το αμπελουργικό πριόνι, το κλαδευτικό ψαλίδι και τον σχίστη. Ανεξάρτητα του είδους και της μορφής τα εργαλεία αυτά πρέπει να έχουν τις κοπτικές τους λεπίδες σε άριστη κατάσταση για την εκτέλεση λείων τομών.
Παρά την τελειότητα των εμβολιασμών που εκτελούσαν οι δεξιοτέχνες εμβολιαστές, η ανάγκη μαζικής παραγωγής εμβολιασμένων μοσχευμάτων και η τεχνολογική εξέλιξη με την εισαγωγή βελτιωμένων τύπων μηχανημάτων, κατέστησαν απαραίτητη τη χρήση των εμβολιαστικών μηχανών.
Από τις περισσότερο διαδεδομένες εμβολιαστικές μηχανές είναι η ''PM 450 – E'', αυτόματη που προετοιμάζει εμβολιασμούς τύπου Ω. Οι τομές στο εμβόλιο και στο υποκείμενο καθώς και η συναρμολόγησή τους, γίνεται αυτόματα. Η απόδοση της μηχανής, με πολύ καλή ποιότητας εμβολιασμούς ανέρχεται σε 500 περίπου εμβολιασμούς την ώρα.
Για τον εμβολιασμό τύπου Ω είναι απαραίτητο το εμβόλιο και το υποκείμενο να έχουν την ίδια διάμετρο.
Από τις υπόλοιπες εν χρήσει εμβολιαστικές μηχανές ενδεικτικά αναφέρουμε τις πιο σημαντικές που είναι:
*R. Hengl (Τύπος RH 53):  ηλεκτροκίνητη περιστροφική μηχανή. Προετοιμάζει ξεχωριστά εμβόλια και υποκείμενα και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή κατά το χειρισμό της εξ’ αιτίας των περιστρεφόμενων κοπτικών οργάνων. Η απόδοσή της  κυμαίνεται στους 500 – 1000 περίπου εμβολιασμούς (με 3 εργάτες)
*Dueffe: λειτουργεί με πεπιεσμένο αέρα και προετοιμάζει εμβολιασμούς τύπου Ω, με 2 κινήσεις, μια για το υποκείμενο και μια για το εμβόλιο. Κυκλοφορεί σε διάφορους τύπους (ποδοκινητή, κ.ά)
*Pfropf – Star: λειτουργεί με πεπιεσμένο αέρα και παρασκευάζει εμβολιασμούς τύπου Ω.

{{{top_heading|==}}}Ιδιότητες  εμβολιασμένων πρέμνων{{{top_heading|==}}}

Στα εμβολιασμένα [{{#show: Ιστοσελίδα Βικιλεξικό/Πρέμνο| ?has link}} πρέμνα], τα οποία συμβιώνουν αρμονικά από βιομηχανική και φυσιολογική άποψη, ο εμβολιασμός προσδίδει ιδιότητες που είναι συνέπεια των αμοιβαίων επιδράσεων εμβολίου – υποκειμένου που επηρεάζουν την καλλιεργητική συμπεριφορά του εμβολιασμένου πρέμνου.
Οι καλλιεργητικές επιπτώσεις των επιδράσεων του υποκειμένου πάνω στο εμβόλιο, αναφέρονται στη ζωηρότητα, τη μακροβιότητα, την παραγωγικότητα, την πρωίμιση ή οψίμιση της παραγωγής και την ποιότητα του φορτίου. Αντίστοιχα οι επιδράσεις του  εμβολίου στο υποκείμενο, αν και ο προσδιορισμός τους είναι δυσχερής, αφορούν στην ανάπτυξη και διάταξη του ριζικού συστήματος, τη ζωηρότητα και την ανθεκτικότητα του υποκειμένου στο ψύχος.
Οι μηχανισμοί των επιδράσεων εμβολίου – υποκειμένου, αφορούν στις διαφορές που ο εμβολιασμός επιφέρει σε βασικές λειτουργίες των εμβολιασμένων πρέμνων, ως η ικανότητα απορρόφησης και διακίνησης νερού, η ικανότητα απορρόφησης και χρησιμοποίησης ανόργανων ουσιών και ιχνοστοιχείων, η ικανότητα διακίνησης οργανικών ουσιών και των ρυθμιστών αύξησης.

#'''Διαφορές στην απορρόφηση και διακίνηση νερού.''' Το υποκείμενο υποκαθιστά το εμβόλιο στην απορρόφηση του νερού και των ανόργανων ουσιών από το έδαφος και επηρεάζει έτσι τη ζωηρότητα του εμβόλιου με την ειδική αγωγιμότητα του αγγειακού του συστήματος. Από τη ζώνη ένωσης εμβολίου – υποκειμένου διέρχεται λιγότερο νερό, από αυτό που απορροφά το υποκείμενο, εξ’ αιτίας των διαμαρτιών που παρουσιάζει το αγγειακό σύστημα της ζώνης αυτής. Όσο τελειότερη είναι η συγκόλληση εμβολίου – υποκειμένου τόσο περισσότερο νερό φθάνει στο εμβόλιο. Η ποικιλία – εμβόλιο δέχεται λιγότερο νερό στο εμβολιασμένο πρέμνο από την αυτόρριζη μορφή της.
#'''Διαφορές στην απορρόφηση και χρησιμοποίηση ανόργανων ουσιών και ιχνοστοιχείων.''' Τόσο το υποκείμενο όσο και η ποικιλία – εμβόλιο παρουσιάζουν μεγάλύτερη απορροφητική ικανότητα νερού και ιχνοστοιχείων στην αυτόρριζη παρά στη συμβιωτική μορφή τους. Οι διαφορές αυτές μεταξύ των απορροφούμενων από το ριζικό σύστημα του υποκείμενου ανόργανων ουσιών και ιχνοστοιχείων  και των αναγκών του εμβολίου δεν είναι μεγάλες, με αποτέλεσμα να μην παρατηρούνται λειτουργικές διαταραχές.
#'''Διαφορές στην ικανότητα διακίνησης των ουσιών του κατειργασμένου χυμού.''' Η μελέτη της διακίνησης των οργανικών ουσιών που συντίθενται στα φύλλα εμβολιασμένων και μη πρέμνων οδήγησε στα εξής συμπεράσματα:
##Στα αυτόρριζα και στα εμβολιασμένα πρέμνα όπου το εμβόλιο και το υποκείμενο είναι της ίδιας ποικιλίας, το υπόγειο τμήμα είναι πλουσιότερο σε άμυλο.
##Στα εμβολισμένα πρέμνα όπου το εμβόλιο είναι ποικιλία vinifera και το υποκείμενο κλώνος αμερικάνικου είδους ή νόθο, παρατηρείται μεγαλύτερη συγκέντρωση αμύλου στο υπέρ το σημείο εμβολιασμού τμήμα. Και μάλιστα είναι τόσο είναι μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερο είναι το εξόγκωμα στη ζώνη ένωσης εμβολίου – υποκειμένου.
#'''Διαφορές ποσοτικές – ποιοτικές στις ρυθμιστικές ουσίες αύξησης.''' Αν και δεν έχει πλήρως διευκρινισθεί το θέμα στην άμπελο εν τούτοις φαίνεται πιθανή η επίδραση ανταγωνιστικών της αύξησης ουσιών του υποκειμένου πάνω στο ορμονικό σύστημα του εμβολίου και επομένως την αύξησή του. Πολύ συχνά η συμπλοκή αυτή επίδραση του υποκειμένου επί του εμβολίου εκφράζεται με ιδιορρυθμίες αύξησης και καρποφορίας.
#'''Ο ρόλος του υποκειμένου στα εμβολιασμένα πρέμνα.''' Το υποκείμενο επιδρά:
##Στη ζωηρότητα του εμβολίου με έντονο τρόπο ώστε συχνά να δικαιολογείται ο όρος της ‘’μετάδοσης’’ ζωηρότητας από το υποκείμενο στο εμβόλιο.
##Στην παραγωγικότητα του εμβολίου εκφραζόμενη με την πρωίμιση της παραγωγής. Είναι αποδεδειγμένο ότι ο χρόνος ωρίμανσης των σταφυλιών εξαρτάται αποκλειστικά από το υποκείμενο. Τα ζωηρά υποκείμενα μεταδίδουν ζωηρότητα στο εμβόλιο και προκαλούν οψίμιση της παραγωγής. Αντίθετα, τα μη ζωηρά υποκείμενα μειώνουν τη ζωηρότητα αύξησης της παραγωγής.
##Στη μακροβιότητα του εμβολίου, που φαίνεται ότι τα εμβολιασμένα πρέμνα είναι μάλλον βραχύβια σε σχέση με τα αυτόρριζα. Επίσης, το υποκείμενο επιδρά και στο χρόνο φυλλόπτωσης του εμβολίου.

{{{top_heading|==}}}Προϋποθέσεις επιτυχίας του εμβολιασμού{{{top_heading|==}}}

#'''Βοτανική συγγένεια εμβολίου – υποκειμένου.''' Η ύπαρξη βοτανικής συγγένειας μεταξύ του εμβολίου και του υποκειμένου αποτελεί απαραίτητη και αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχία του εμβολιασμού και για την παραγωγική συμβίωση των συμβαλλόμενων μερών. Είναι κατά κανόνα επιτυχής ο εμβολιασμός και αρμονική η συμβίωση μεταξύ των ειδών και ποικιλιών του υπογενούς ''Euvitis''. Εν τούτοις, και στην παραπάνω περίπτωση ο βαθμός επιτυχίας ποικίλλει μέχρις του σημείου ενώ τα συμβαλλόμενα μέρη είναι βοτανικά συγγενή να παρουσιάζουν αδυναμία συγκόλλησης ή και αρμονικής συμβίωσης. Αν και τα αίτια μη αρμονικής συμβίωσης συγγενών βοτανικά φυτών δεν έχουν πλήρως προσδιοριστεί επικρατούσα θεωρείται η άποψη κατά την οποία η αδυναμία πρέπει να αποδοθεί σε φυσιολογικές και βιοχημικές διαφορές μεταξύ εμβολίου και υποκειμένου με συνέπεια διαταραχές του μεταβολισμού αυτών. Ενδεικτικά συμπτώματα έλλειψης βοτανικής συγγένειας και αδυναμίας αρμονικής συμβίωσης θεωρούνται η σε μεγάλο ποσοστό αδυναμία συγκόλλησης εμβολίου – υποκειμένου, οι διαφορές στο χρόνο βλάστησης, το υπερβολικό εξόγκωμα στο σημείο ένωσης, η ασθενική, η χλωρωτική βλάστηση του εμβολίου. Αποδεικτικά στοιχεία έλλειψης βοτανικής συγγένειας αποτελούν η αποκόλληση του εμβολίου αρκετό χρόνο μετά την εκτέλεση του εμβολιασμού και την ανάπτυξη του συγκολλητικού ιστού καθώς και η παρουσία αδιαφοροποίητων μαζών παρεγχυματοειδούς ιστού στη ζώνη ένωσης.
#'''Σύμπτωση καμβίων.''' Ο εμβολιασμός στην άμπελο πραγματοποιείται με τη συγκόλληση διαφοροποιημένων ιστών ο δε συγκολλητικός ιστός αναπτύσσεται από το κάμβιο στο ύψος αγγειωδών δεσμίδων του εμβολίου και του υποκειμένου. Για αυτό επιδιώκεται κατά την εκτέλεση του εμβολιασμού η σύμπτωση των καμβιακών δακτυλίων των συμβιωτών. Αν και στα πρώτα στάδια συγκόλλησης, πλήν του καμβίου συμμετέχει και η βίβλος με την παραγωγή παρεγχυματικών κυττάρων με τα οποία καταρχήν συγκολλούνται τα συμβιωτά.
#'''Ηλικία συμβιωτών.''' Όσο νεότερα είναι τα προς εμβολιασμό τμήματα του φυτού τόσο μεγαλύτερη είναι η επιτυχία του εμβολιασμού. Έτσι, πράσινοι μη διαφοροποιμένοι βλαστοί δίνουν μεγάλα ποσοστά επιτυχίας και ταχεία συγκόλληση, οι πράσινοι διαφοροποιημένοι βλαστοί δίνουν μικρότερα, σε σχέση με τα προηγούμενα ποσοστά επιτυχίας και οι ξυλοποιημένοι βλαστοί (ηλικίας ενός έτους) που κατά κανόνα χρησιμοποιούνται στην αμπελοκομική πράξη συγκολλούνται με μικρότερη ταχύτητα και επιτυχία.
#'''Κατάσταση κυτταρικής δραστηριότητας.''' Το επίπεδο δραστηριότητας του καμβίου των συμβαλλόμενων μερών (εμβολίου – υποκείμενου) συμβάλλει αποφασιστικά στην ταχύτερη συγκόλληση και τη μεγαλύτερη επιτυχία του εμβολιασμού. Τα ποσοστά επιτυχίας του εμβολιασμού είναι μεγαλύτερα όταν υπάρχει καμβιακή δραστηριότητα (κατά το χρονικό διάστημα Ιανουαρίου – Απριλίου) και μάλιστα όταν προηγείται το υποκείμενο του εμβολίου.
#'''Πολικότητα εμβολίου–υποκειμένου.''' Με τον όρο πολικότητα αποδίδεται στα φυτά ιδιότητα όμοια με εκείνη που χαρακτηρίζει τη μαγνητική βελόνα να στρέφει στην κατεύθυνση Β – Ν. Εξ’ αιτίας της παραπάνω ιδιότητας των πρέμνων αμπέλου κατά τον αγενή πολλαπλασιασμό τα φυτικά τμήματα πρέπει να διατηρήσουν τον προσδιορισμό που είχαν στο μητρικό φυτό. Αντιστροφή της πολικότητας του εμβολίου δημιουργεί προβλήματα στον προσανατολισμό των αγγειωδών στοιχείων των ιστών μεταξύ των δύο συμβιωτών. Είναι επομένως απαραίτητη προϋπόθεση επιτυχίας η τοποθέτηση βάσης του εμβολίου στην κορυφή του υποκειμένου, ώστε να μη διαταραχθεί η πολικότητά των.
#'''Μηχανική σταθερότητα των συμβιωτών.''' Επιτυγχάνεται με τη σταθερή πρόσδεση των συμβιωτών που φέρνει σε στενή και διαρκή επαφή το εμβόλιο με το υποκείμενο, έτσι ώστε αφ’ ενός μεν να μην υπάρχει κενός χώρος μεταξύ των αφ΄ ετέρου δε να μην προκληθεί ζημιά του συγκολλητικού ιστού από μηχανικά αίτια.
#'''Συνθήκες περιβάλλοντος.''' Ο σχηματισμός και η ανάπτυξη του συγκολλητικού ιστού προϋποθέτει ευνοϊκές συνθήκες θερμοκρασίας, υγρασίας και αερισμού, ιδιαίτερα στη ζώνη ένωσης εμβολίου – υποκειμένου. Η θερμοκρασία επηρεάζει καθοριστικά τόσο την ποιότητα του συγκολλητικού ιστού όσο και την ταχύτητα συγκόλλησης. Η ανάπτυξη του συγκολλητικού ιστού αρχίζει στους 15<sup>o</sup>C. Στη θερμοκρασία αυτή η παραγωγή του κάλου είναι βραδεία ενώ αυξάνει όσο αυξάνει και η θερμοκρασία. Άριστη θερμοκρασία θεωρείται αυτή των 25<sup>o</sup>C, ενώ άνω των 32<sup>o</sup>C παράγεται υδαρής συγκολλητικός ιστός. Για την κανονική ανάπτυξη του συγκολλητικού ιστού και την επιτυχημένη συγκόλληση απαιτείται υψηλή σχετική υγρασία (90%) στο σημείο ένωσης εμβολίου – υποκειμένου, ώστε να αποτραπεί αφυδάτωση των παρεγχυματικών κυττάρων που εξ’ αιτίας των λεπτών τοιχωμάτων είναι ευπαθή στην απώλεια υγρασίας. Απαραίτητη τέλος, είναι και η παρουσία οξυγόνου και μάλιστα σε ικανές ποσότητες.

{{{top_heading|==}}}[[Μέθοδοι εμβολιασμού]]{{{top_heading|==}}}
{{:Μέθοδοι εμβολιασμού|top_heading={{{top_heading|==}}}=}}

[[σχετίζεται με::Αμπέλι| ]]

[[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]]
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]]
__NOTOC__