Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ρύζι"
| Γραμμή 95: | Γραμμή 95: | ||
[[σχετίζεται γεωγραφικά με::Νομός Χαλκιδικής| ]] | [[σχετίζεται γεωγραφικά με::Νομός Χαλκιδικής| ]] | ||
| − | [[παράγει::Ρύζι| ]] | + | [[παράγει::Ρύζι προϊόν| ]] |
[[Category:Ρύζι]] | [[Category:Ρύζι]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | ||
[[Category:Φυτό_Μ]] | [[Category:Φυτό_Μ]] | ||
Αναθεώρηση της 07:55, 1 Ιουλίου 2013
Το ρύζι ανήκει στο γένος Oreyzae της οικογένειας των Gramineae. Το επιστημονικό του όνομα είναι Oryza sativa. Το ρύζι είναι φυτό ετήσιο. Το φυτό του ρυζιού αναπαράγεται με αυτογονιμοποίηση. Ο κόκκος του χρειάζεται 40-60 μέρες για να ωριμάσει, από τον καιρό της γονιμοποίησης. Θεωρείται ημιυδρόβιο είδος και καλλιεργείται σε περισσότερες από 100 χώρες μία φορά το έτος. Το ρύζι μαζί με το σιτάρι και τον αραβόσιτο, θεωρούνται οι τρεις σημαντικότερες καλλιέργειες τροφίμων παγκοσμίως.
Περιεχόμενα
Ποικιλίες ρυζιού
Από τα 250.000 στρ. που καλλιεργούνται με ρύζι το 70% περιλαμβάνει τον τύπο ρυζιού indica. Είναι υψηλής ποιότητας ρύζι με εξαγωγές στην Ευρώπη. Η Ελλάδα παράγει ένα από τα καλύτερα ρύζια αυτού του τύπου επειδή τα ελληνικά εδάφη είναι αλατούχα και αυτό βοηθάει την υψηλή ποιότητα. Το υπόλοιπο 30% των καλλιεργούμενων εκτάσεων είναι τύπου Japonica. Τo ΕΘΙΑΓΕ διαθέτει μια σειρά ποικιλιών και από τους δύο τύπους, απόλυτα προσαρμοσμένων στις τοπικές συνθήκες. Οι ελληνικές ποικιλίες ρυζιού[1] είναι υψηλών και σταθερών αποδόσεων. Η χώρα μας κατατάσσεται στις τέσσερις χώρες με την υψηλότερη απόδοση στον κόσμο μετά την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και την Αίγυπτο.
Εδαφοκλιματικές συνθήκες
Το έδαφος και το κλίμα παίζουν σημαντικό ρόλο στην καλλιέργεια κάθε φυτού. Έτσι και στο ρύζι οι εδαφοκλιματικές συνθήκες στις οποίες αναπτύσσεται είναι συγκεκριμένες. Η μέση θερμοκρασία πρέπει να είναι πάνω από 20°C σε όλη τη διάρκεια του βιολογικού κύκλου. Επίσης το ρύζι έχει μεγάλες απαιτήσεις σε νερό. Επιπροσθέτως το ρύζι αναπτύσσεται ικανοποιητικά σε μεγάλη ποικιλία εδαφών και σε ευρέα όρια pH από 5-7,5 με τα ελαφρώς όξινα να είναι καλύτερα (pH 5,5-6,5).
Μορφολογικά χαρακτηριστικά ρυζιού
Το φυτό του ρυζιού μοιάζει με το φυτό του σιταριού.[2] Το καλάμι του είναι πιο παχύ και στέρεο απ'αυτό του σιταριού. Τα φύλλα του είναι αραιά και λογχωτά. Τα άνθη φυτρώνουν στην κορυφή του καλαμιού πολλά μαζί και σχηματίζουν ταξιανθίες. Από κάθε μικρό άνθος γίνεται ένας κόκκος κι όλη μαζί η ταξιανθία σχηματίζει ένα στάχυ.
Γονιμοποίηση ρυζιού
Το φυτό του ρυζιού αναπαράγεται με αυτογονιμοποίηση. Ο κόκκος του χρειάζεται 40-60 μέρες για να ωριμάσει, από τον καιρό της γονιμοποίησης. Από κάθε μικρό άνθος γίνεται ένας κόκκος κι όλη μαζί η ταξιανθία σχηματίζει ένα στάχυ. Ο κόκκος του ρυζιού είναι ο καρπός του φυτού. Ένας κλώνος ρυζιού μπορεί να παράγει περισσότερους από 3.000 κόκκους.
Ασθένειες
Οι κύριες ασθένειες[3] του ρυζιού είναι οι πυρικουλάρια (Pyricularia oryzae), η οποία είναι η πιο σημαντική ασθένεια της ορυζοκαλλιέργειας στην Ελλάδα όπως και στις περισσότερες χώρες παραγωγής ρυζιού σε ολόκληρο τον κόσμο και η φουζαρίωση (Fusarium moniliforme, Fusarium sp), η οποία είναι μια σημαντική ασθένεια διαδεδομένη στις περισσότερες ορυζοπαραγωγικές χώρες της Ασίας. Στην Ελλάδα έχει κάνει την εμφάνισή της χωρίς όμως να αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, αφού οι περισσότερες ποικιλίες φαίνεται να παρουσιάζουν ικανοποκά επίπεδα ανθεκτικότητας.
Εχθροί και ζιζάνια
Από πλευράς εχθρών και ζιζανίων[3] αρκετά είναι εκείνα που προσβάλουν την καλλιέργεια ρυζιού. Διακρίνονται σε έντομα και μαλάκια που προσβάλουν το ρύζι στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής του, σε έντομα που προσβάλουν το ρύζι στα στάδια καλαμώματος και διόγκωσης της φόβης, σε έντομα που προσβάλουν το ρύζι μετά τη διόγκωση της φόβης και σε ζιζάνια.
Η διατροφική αξία του ρυζιού
Πολύ λίγα δημητριακά έχουν τη σημασία του ρυζιού στη διατροφή των ανθρώπων παγκοσμίως. Το ρύζι δίνει στο σύνολο των ανθρώπων το 20% ενέργειας, το 13% των πρωτεϊνών που χρειάζεται ο οργανισμός τους. Για το 50% έως το 66% του πληθυσμού της γης, το ρύζι αποτελεί μια πολύ σημαντική πηγή πρόσληψης διατροφικής ενέργειας. Η διατροφική αξία [4] του ρυζιού είναι πολύ σημαντική καθώς αυτί είναι πλούσιο σε σύνθετους υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, βιταμίνες και άλλα ανόργανα στοιχεία. Είναι εύπεπτο, δεν προκαλεί αλλεργία. Σε αντίθεση με το σιτάρι, δεν περιέχει γλουτένιο που είναι αιτία της ασθένειας κοιλιοκάκης. Το ρύζι δεν περιέχει χοληστερόλη και άλλα λίπη ούτε και νάτριο. Είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες, κάλιο, μαγνήσιο, φωσφόρο, σίδηρο, βιταμίνες Β και Ε.
Πληροφοριακά στοιχεία
Ευδοκιμεί στις περιοχές
|
Σχετικές σελίδες
- Καλλιέργεια ρυζιού
- Ποικιλίες ρυζιού
- Εδαφοκλιματικές συνθήκες ρυζιού
- Μορφολογικά χαρακτηριστικά ρυζιού
- Ασθένειες ρυζιού
- Εχθροί και ζιζάνια ρυζιού
- Διατροφική αξία ρυζιού
Βιβλιογραφία
- ↑ "Το ΕΘΙΑΓΕ στην παραγωγή σπόρων Σιτηρών.", ΕΘΙΑΓΕ
- ↑ "Διάχυση μικροσυστατικών της διατροφής κατά την επεξεργασία των τροφίμων. Εφαρμογή κατά τον εμπλουτισμό των τροφίμων." Πτυχιακή μελέτη Ελένης Λέκκα, Αθήνα 2012.
- ↑ 3,0 3,1 "Ιστοσελίδα ΕΛΓΟ Δήμητρα", Εχθροί κι ασθένειες ρυζιού.
- ↑ Η θρεπτική αξία του ρυζιού
