Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ατρακτυλίδα"
| (41 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από 3 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | {{{top_heading|==}}}Γενικά στοιχεία | + | {{{top_heading|==}}}[[Γενικά στοιχεία ατρακτυλίδας|Γενικές πληροφορίες για την ατρακτυλίδα]]{{{top_heading|==}}} |
| − | + | {{:Γενικά στοιχεία ατρακτυλίδας|top_heading={{{top_heading|==}}}=}} | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | {{ | + | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | {{{top_heading|==}}}[[Βοτανικά χαρακτηριστικά ατρακτυλίδας]]{{{top_heading|==}}} | ||
| + | {{:Βοτανικά χαρακτηριστικά ατρακτυλίδας|top_heading={{{top_heading|==}}}=}} | ||
| + | {{{top_heading|==}}}[[Εδαφοκλιματικές συνθήκες ατρακτυλίδας]]{{{top_heading|==}}} | ||
| + | {{:Εδαφοκλιματικές συνθήκες ατρακτυλίδας|top_heading={{{top_heading|==}}}=}} | ||
| + | <ref name="Ατρακτυλίδα"/> | ||
==Σχετικές σελίδες== | ==Σχετικές σελίδες== | ||
| − | * [[ | + | *[[Γενικά στοιχεία ατρακτυλίδας|Γενικές πληροφορίες για την ατρακτυλίδα]] |
| + | *[[Βοτανικά χαρακτηριστικά ατρακτυλίδας]] | ||
| + | *[[Εδαφοκλιματικές συνθήκες ατρακτυλίδας]] | ||
| − | + | ==Βιβλιογραφία== | |
| − | + | <references> | |
| − | + | <ref name="Ατρακτυλίδα"> Φυτά Μεγάλης Καλλιέργειας Τόμος II "Ειδικότητα: Φυτικής Παραγωγής", Αυγουλάς Χρήστος, Ποδηματάς Κων/νος, Παπαστυλιανού Παναγιώτα, Καθηγητών Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών</ref> | |
| − | + | </references> | |
| − | + | [[Category:Φυτό_Μ]] | |
| − | + | [[Category:Ενεργειακό φυτό]] | |
| − | + | [[παράγει::Καρπός Ατρακτυλίδας| ]] | |
| − | + | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | |
| − | + | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | |
| − | + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | |
| − | + | __NOTOC__ | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 08:37, 4 Ιουνίου 2015
Γενικές πληροφορίες για την ατρακτυλίδα
Η ατρακτυλίδα [1] καλλιεργείται στην Ινδία κυρίως, αλλά και στο Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Ιράν, τη Β. Αφρική και την Αυστραλία. Στις Η.Π.Α. καταλαμβάνει κάθε χρόνο έκταση περίπου 1 εκατομμύριο στρέμματα. Στη χώρα μας έχει καλλιεργηθεί δοκιμαστικά. Η ατρακτυλίδα καλλιεργείται για τα ελαιούχα σπέρματα της. Το λάδι χρησιμοποιείται στη βιομηχανία, για την παρασκευή χρωμάτων, βερνικιών και σαπουνιών. Είναι όμως και βρώσιμο από τον άνθρωπο, πλούσιο σε πολυακόρεστα, περισσότερο από άλλα φυτικά λάδια. Οι σπόροι του φυτού είναι πλούσιοι σε πρωτεΐνη (18-24%), με την περιεκτικότητα τους να φτάνει το 25-50%, όταν αποφλοιωθούν. Τα άνθη της ατρακτυλίδας περιέχουν μια κόκκινη χρωστική, την καρδαμίνη, που για πολλά χρόνια τη χρησιμοποιούσαν για τη βαφή υφασμάτων. Η περιεκτικότητα του σπόρου σε λάδι είναι 32-40%.
Βιβλιογραφία
- ↑ Φυτά Μεγάλης Καλλιέργειας Τόμος II "Ειδικότητα: Φυτικής Παραγωγής", Αυγουλάς Χρήστος, Ποδηματάς Κων/νος, Παπαστυλιανού Παναγιώτα, Καθηγητών Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Βοτανικά χαρακτηριστικά ατρακτυλίδας
Η ατρακτυλίδα είναι φυτό ετήσιο, ποώδες με βαθύ και πλούσιο, πασσαλώδες ριζικό σύστημα και στέλεχος όρθιο, ύψους 0,30-1,00 μέτρου. Το στέλεχος [1] διακλαδίζεται προς την κορυφή σε δευτερεύοντες και τριτεύοντες κλάδους. Τα φύλλα και τα εξωτερικά βράκτεια των ταξιανθιών στις περισσότερες ποικιλίες, έχουν κοντά αγκάθια. Γι' αυτό, όπου η ατρακτυλίδα χρησιμοποιείται ως κτηνοτροφικό φυτό και χορηγείται στα ζώα ως χλωρή νομή, αυτό γίνεται, όταν τα φυτά είναι νεαρά και τα αγκάθια δεν έχουν σχηματισθεί ακόμη. Οι ταξιανθίες σχηματίζονται στην κορυφή των κλάδων έχουν σχήμα σφαιρικό και διάμετρο 1,5-4,0 εκατοστά. Τα άνθη ποικίλλουν σε χρωματισμό από το άσπρο, το κίτρινο, το πορτοκαλί ως το κόκκινο. Οι σπόροι έχουν χρώμα άσπρο ή κιτρινωπό. Μοιάζουν με τους σπόρους του ηλιάνθου, είναι όμως μικρότεροι και το περικάρπιό τους είναι πιο σκληρό. Φυτρώνουν με αύξηση του υποκοτυλίου.
Βιβλιογραφία
- ↑ Φυτά Μεγάλης Καλλιέργειας Τόμος II "Ειδικότητα: Φυτικής Παραγωγής", Αυγουλάς Χρήστος, Ποδηματάς Κων/νος, Παπαστυλιανού Παναγιώτα, Καθηγητών Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Εδαφοκλιματικές συνθήκες ατρακτυλίδας
Το φυτό κατάγεται από την Ινδία και τη Β. Αφρική. Η ατρακτυλίδα προτιμά τα θερμά, ξηρά κλίματα, [1] με αρκετή υγρασία στο έδαφος.
Η απαραίτητη θερμοκρασία για το φύτρωμα του σπόρου είναι 50C. Σπέρνεται και το φθινόπωρο και την άνοιξη. Στη χώρα μας προσιδιάζει η φθινοπωρινή σπορά. Στην ανοιξιάτικη σπορά η περίοδος ανάπτυξης διαρκεί 110-150 ημέρες, ενώ στη φθινοπωρινή διαρκεί περίπου 200 ημέρες. Η ατρακτυλίδα αντέχει στην ξηρασία, γιατί έχει βαθύ και πλούσιο ριζικό σύστημα, που τη βοηθά να αποδίδει ικανοποιητικά και σε εδάφη άγονα. Οι ανάγκες της σε νερό, σ' όλη τη διάρκεια του βιολογικού της κύκλου, φτάνουν τα 400 χιλιοστά (400 κυβικά μέτρα ανά στρέμμα).
Η ατρακτυλίδα απαιτεί εδάφη βαθιά, γόνιμα, ουδέτερα σε αντίδραση, με καλή στράγγιση. Σε έδαφος βαθύ, μεγάλης υδατοϊκανότητας και με απόθεμα υγρασίας ή υψηλή υπόγεια στάθμη νερού, μπορέι να αποδώσει και ως ξηρική. Δεν αντέχει στην κατάκλυση και τα όξινα εδάφη.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 Φυτά Μεγάλης Καλλιέργειας Τόμος II "Ειδικότητα: Φυτικής Παραγωγής", Αυγουλάς Χρήστος, Ποδηματάς Κων/νος, Παπαστυλιανού Παναγιώτα, Καθηγητών Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Σχετικές σελίδες
- Γενικές πληροφορίες για την ατρακτυλίδα
- Βοτανικά χαρακτηριστικά ατρακτυλίδας
- Εδαφοκλιματικές συνθήκες ατρακτυλίδας
Βιβλιογραφία
- ↑ Φυτά Μεγάλης Καλλιέργειας Τόμος II "Ειδικότητα: Φυτικής Παραγωγής", Αυγουλάς Χρήστος, Ποδηματάς Κων/νος, Παπαστυλιανού Παναγιώτα, Καθηγητών Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
