Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Λίπανση βερυκοκκιάς"
| (5 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Στη [[Βερυκοκκιά|βερυκοκκιά]] παρατηρούνται συχνά τροφοπενίες [[Ψευδάργυρος|ψευδαργύρου]], [[Σίδηρος|σιδήρου]], [[Μαγγάνιο|μαγγανίου]] και [[Βόριο|βορίου]]. | Στη [[Βερυκοκκιά|βερυκοκκιά]] παρατηρούνται συχνά τροφοπενίες [[Ψευδάργυρος|ψευδαργύρου]], [[Σίδηρος|σιδήρου]], [[Μαγγάνιο|μαγγανίου]] και [[Βόριο|βορίου]]. | ||
| − | + | Η τροφοπενία ψευδάργυρου εκδηλώνεται συνήθως με συμπτώματα μικροφυλλίας και μικρών μεσογονάτιων διαστημάτων στη βλάστηση και διορθώνεται με διαφυλλικούς ψεκασμούς με διάλυμα θειικού ψευδάργυρου κατά τη ληθαργική περίοδο ή μετά την πτώση των πετάλων των ανθέων, σύμφωνα με τις οδηγίες του εμπορικού οίκου του ιδιοσκευάσματος. | |
| − | + | Η τροφοπενία σιδήρου εκδηλώνεται με χλωρωτικά συμπτώματα μεταξύ των νευρώσεων των [[Βοτανικά χαρακτηριστικά βερυκοκκιάς|φύλλων]] και παρατηρείται σε πολύ αλκαλικά εδάφη ή σε εδάφη, που συχνά κατακλύζονται για μεγάλα διαστήματα με [[Άρδευση βερυκοκκιάς|νερό]]. Συχνά δεν είναι το αποτέλεσμα μιας απλής έλλειψης σιδήρου, αλλά φαίνεται να συνδέεται με την μεταξύ των στοιχείων ασβέστιο, κάλιο και σίδηρος σχέση. Η προσθήκη χηλικού σιδήρου στο [[Εδαφικές συνθήκες βερυκοκκιάς|έδαφος]], υπό μορφή διαλύματος δίνει καλύτερα αποτελέσματα απ' εκείνη με διαφυλλικό ψεκασμό. | |
| − | + | Η τροφοπενία μαγγανίου εκδηλώνεται με χλωρωτικές κηλίδες μεταξύ των νευρώσεων των φύλλων. Θεραπεύεται με διαφυλλικούς ψεκασμούς θειϊκού μαγγανίου, σύμφωνα με τις οδηγίες του εμπορικού οίκου του ιδιοσκευάσματος, αμέσως μετά την πτώση των ανθέων. | |
| − | + | Η τροφοπενία βορίου, που είναι και η πιο συχνή, εκδηλώνεται στους [[Βερύκοκκο|καρπούς]] με καφέτιασμα και φελλοποίηση των ιστών γύρω απ' τον πυρήνα, με ραγίσματα του φλοιού των καρπών και με συρρίκνωση, παραμόρφωση και καφέτιασμα του φλοιού των. Τα φύλλα γίνονται στενά, κατσαρά περιφερειακά, εύθραυστα, χλωρωτικά μεταξύ των νευρώσεων και ξηρά στις κορυφές. Οι δε επάκριες βλαστήσεις ξηραίνονται. Η διόρθωση της τροφοπενίας γίνεται με προσθήκη βόρακα στο έδαφος σε ποσότητα 227g. κατά δένδρο ή με διαφυλλικούς ψεκασμούς με βορικό οξύ 0.125%. | |
| − | Η εμπειρική λίπανση κατά στρέμμα είναι της τάξης 10-15Kg για το άζωτο (σαν θειική αμμωνία 50-75Kg λιπάσματος), 5-10Kg για το φώσφορο (σαν υπερφωσφορικό 25-50Kg λιπάσματος) και 15Kg για το κάλι (σαν θειικό κάλι 30Kg λιπάσματος) και κάθε δυο χρόνια για το φώσφορο και κάλι, όταν τα εδαφικά αποθέματα είναι ανεπαρκή. Η προσθήκη του αζώτου συνιστάται να γίνεται περί τα μέσα Φεβρουαρίου και του καλίου και φωσφόρου κατά τα τέλη φθινοπώρου με αρχές χειμώνα. Αν κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου, κυρίως κατά την ανάπτυξη των καρπών, διαπιστωθεί έλλειψη αζώτου, τότε συνιστάται νέα προσθήκη αζώτου υπό μορφή νιτρικής αμμωνίας ή η διενέργεια διαφυλλικών λιπάνσεων. | + | Η εμπειρική λίπανση κατά στρέμμα είναι της τάξης 10-15Kg για το άζωτο (σαν θειική αμμωνία 50-75Kg λιπάσματος), 5-10Kg για το φώσφορο (σαν υπερφωσφορικό 25-50Kg λιπάσματος) και 15Kg για το κάλι (σαν θειικό κάλι 30Kg λιπάσματος) και κάθε δυο χρόνια για το φώσφορο και κάλι, όταν τα εδαφικά αποθέματα είναι ανεπαρκή. Η προσθήκη του αζώτου συνιστάται να γίνεται περί τα μέσα Φεβρουαρίου και του καλίου και φωσφόρου κατά τα τέλη φθινοπώρου με αρχές χειμώνα. Αν κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου, κυρίως κατά την ανάπτυξη των καρπών, διαπιστωθεί έλλειψη αζώτου, τότε συνιστάται νέα προσθήκη αζώτου υπό μορφή νιτρικής αμμωνίας ή η διενέργεια διαφυλλικών λιπάνσεων.<ref name="Ειδική δενδροκομία"/> |
| + | Για το [[Άζωτο|άζωτο]], η βασική λίπανση χορηγείται 30 ημέρες πριν την άνθηση. Δύναται να δοθεί σε συχνές και μικρές 20ήμερες δόσεις, κατά τη διάρκεια της βλαστικής ανάπτυξης (αρχές Απριλίου - μέσα Ιουλίου) μαζί με την άρδευση. Η επιφανειακή λίπανση πραγματοποιείται μετά την συγκομιδή με το πρώτο πότισμα. | ||
| + | |||
| + | Όσο αφορά τον [[Φώσφορος|φώσφορο]], χορηγείται κατά την βασική λίπανση, κατά προτίμηση τέλος φθινοπώρου (ή εν ανάγκη και τέλος χειμώνα) σε ανάμειξή του με κοπριά και ενσωμάτωση στο έδαφος σε βάθος τουλάχιστον 20cm. H εφαρμογή του πραγματοποιείται στην προβολή της κόμης των δένδρων ή κατά λωρίδες σε γραμμικές φυτεύσεις και σε απόσταση περίπου 50cm από τον κορμό και ισχύει μετά από την ασβέστωση που να έχει προηγηθεί τουλάχιστον κατά 6 μήνες. Στα δένδρα μεγάλης ηλικίας εφαρμόζονται δύο ισόποσες δόσεις. Η 1<sup>η</sup> δόση το φθινόπωρο και η 2<sup>η</sup> αρχές της άνοιξης. | ||
| + | |||
| + | Το [[Κάλιο|κάλιο]] χορηγείται κατά την βασική λίπανση, τέλος χειμώνα με καλή ενσωμάτωση στο έδαφος σε βάθος τουλάχιστον 20cm. H εφαρμογή του πραγματοποιείται στην προβολή της κόμης των δένδρων. Η κρυσταλλική μορφή μπορεί να δοθεί και με το σύστημα στάγδην άρδευσης. | ||
| + | |||
| + | Για το [[Ασβέστιο|ασβέστιο]], χορηγείται μέσα φθινοπώρου τουλάχιστον 6 μήνες πριν την εγκατάσταση της καλλιέργειας και πριν απο οποιαδήποτε λίπανση, με ομοιόμορφη διασπορά και καλή ενσωμάτωση στο έδαφος σε βάθος 20cm. Στα υφιστάμενα δένδρα (νεαρής και μεγάλης ηλικίας) εφαρμόζονται 3 ψεκασμοί. Ο 1ος ψεκασμός (0,3% CaCl<sub>2</sub>) μία εβδομάδα μετά την καρπόδεση και ανά 7-10 ημέρες οι υπόλοιποι δύο (o 2ος με 0,4CaCl<sub>2</sub> και ο 3ος με 0,5CaCl<sub>2</sub>). Σε περίπτωση υψηλών τιμών pH ή και ανθρακικού ασβεστίου στο έδαφος μπορεί να προκληθούν τροφοπενίες στα δένδρα. Συνιστάται έλεγχος με φυλλοδιαγνωστική ανάλυση κάθε καλοκαίρι (τέλος Ιουλίου) για αντιμετώπιση τυχόν ελλείψεων, με ψεκασμούς ή επιλογή κατάλληλων ποικιλιών/υποκειμένων. | ||
| + | |||
| + | Το [[Μαγνήσιο|μαγνήσιο]] χορηγείται κατά την βασική λίπανση τέλος χειμώνα με ελαφρά ενσωμάτωση στο έδαφος. Η εφαρμογή του πραγματοποιείται στην προβολή της κόμης των δένδρων ή κατά λωρίδες σε γραμμικές φυτεύσεις και σε απόσταση περίπου 50cm από τον κορμό. Μπορεί να δοθεί και με το σύστημα της στάγδην άρδευσης. Στην περίπτωση κατά την οποία πρόκειται να κάνουμε εγκατάσταση της καλλιέργειας, όλη η ποσότητα μαγνησίου χορηγείται κατά προτίμηση τέλος φθινοπώρου (ή εν ανάγκη και τέλος χειμώνα), πριν την εγκατάσταση των δένδρων, με καλή διασπορά και ενσωμάτωση στο έδαφος μαζί με τα άλλα βασικά λιπάσματα. | ||
| + | |||
| + | Η χορήγηση του σιδήρου εφαρμόζεται τέλος χειμώνα (β΄ 15νθήμερο Φεβ/ρίου), με ελαφρά ενσωμάτωση στο έδαφος ή μέσω του συστήματος στάγδην άρδευσης, πριν την έναρξη της βλάστησης, σύμφωνα με τις οδηγίες του παρασκευαστή. Σε περίπτωση που το έδαφος παρουσιάσει ανεπάρκεια σιδήρου κατά την εδαφολογική ανάλυση, πρέπει να επιλεγεί κατάλληλο υποκείμενο και να προστίθεται κοπριά ανά τακτά έτη. Για να αποφευχθεί το φαινόμενο της τροφοπενίας σιδήρου, όταν έχουμε ικανοποιητική ανάπτυξη φυλλώματος και αφού κάνουμε φυλλοδιαγνωστική, προβαίνουμε στη διαφυλλική λίπανση με χηλικό σίδηρο την περίοδο της έντονης βλάστησης την άνοιξη. | ||
| + | |||
| + | Ο ψευδάργυρος εφαρμόζεται τέλος χειμώνα (β΄ 15νθήμερο Φεβ/ρίου) με ελαφρά ενσωμάτωση στο έδαφος ή μέσω του συστήματος στάγδην άρδευσης, σύμφωνα με τις οδηγίες του παρασκευαστή. Σε περίπτωση που ακόμα δεν έχει γίνει εγκατάσταση των δενδρυλλίων στον οπωρώνα, ο ψευδάργυρος χορηγείται κατά τη βασική λίπανση με ελαφρά ενσωμάτωση στο έδαφος, λίγο πριν ή με την εγκατάσταση. Σε περίπτωση που το έδαφος παρουσιάσει ανεπάρκεια ψευδαργύρου κατά την εδαφολογική ανάλυση, πρέπει να επιλεγεί κατάλληλο υποκείμενο και να προστίθεται κοπριά ανά τακτά έτη. Για να αποφευχθεί το φαινόμενο της τροφοπενίας ψευδαργύρου, όταν έχουμε ικανοποιητική ανάπτυξη φυλλώματος και αφού προβούμε στην φυλλοδιαγνωστική, κάνουμε διαφυλλική λίπανση με χηλικό ψευδάργυρο την περίοδο της έντονης βλάστησης την άνοιξη. | ||
| + | |||
| + | Το μαγγάνιο εφαρμόζεται τέλος χειμώνα, με ενσωμάτωση στο έδαφος σε λωρίδες κατά μήκος και πλησίον της γραμμής των δένδρων ή μέσω του συστήματος στάγδην άρδευσης. Σε περίπτωση που παρουσιαστεί μεγάλη έλλειψη, μπορεί να χρειαστούν και διαφυλλικοί ψεκασμοί με χηλικό μαγγάνιο (Μn-EDTA 15%) την περίοδο της έντονης βλάστησης την άνοιξη, σύμφωνα με τις οδηγίες του παρασκευαστή. | ||
| + | |||
| + | Ο [[Χαλκός|χαλκός]] εφαρμόζεται τέλος χειμώνα, με ελαφρά ενσωμάτωση στο έδαφος ή μέσω του συστήματος στάγδην άρδευσης πριν την έναρξη της βλάστησης. Αν δεν έχει πραγματοποιηθεί η εγκατάσταση των δενδρυλλίων, τότε ο χαλκός χορηγείται με ελαφρά ενσωμάτωση στο έδαφος πριν ή με την εγκατάσταση. | ||
| + | |||
| + | Όσο αφορά το βόριο, εφαρμόζεται στο έδαφος νωρίς την άνοιξη, το αργότερο μία εβδομάδα πριν την άνθηση. Θα πρέπει να αποφεύγεται ωστόσο η πρώιμη εφαρμογή γιατί οδηγεί σε απώλειες λόγω έκπλυσης. Αν δεν έχει πραγματοποιηθεί η εγκατάσταση των δενδρυλλίων, το βόριο ενσωματώνεται ελαφρά στο έδαφος, κατά την βασική λίπανση πριν την εγκατάσταση. Σε περίπτωση που απαιτηθούν διαφυλλικοί ψεκασμοί, αυτοί πραγματοποιούνται την άνοιξη (στάδιο ροζ κορυφής, πτώση πετάλων) σύμφωνα με τις οδηγίες του παρασκευαστή (συνήθης συγκέντρωση 0,1%) ή το φθινόπωρο 3-4 εβδομάδες πριν από την έναρξη πτώσης των φύλλων. Στη περίπτωση που η ποσότητα βορίου στο έδαφος είναι υψηλή, θα πρέπει να αποφεύγονται τα βοριούχα λιπάσματα ή ζιζανιοκτόνα και να ελεγχθεί η συγκέντρωση βορίου στο αρδευτικό νερό. Συνιστάται έκπλυση με νερό άρδευσης καλής ποιότητας (Β<0,5mg/L).<ref name="Λίπανση βερυκοκκιάς"/> | ||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Ειδική δενδροκομία"> Ειδική δενδροκομία Τόμος II "Ακρόδρυα-Πυρηνόκαρπα-Λοιπά καρποφόρα", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.</ref> | ||
| + | <ref name="Λίπανση βερυκοκκιάς"> Επιστημονική έρευνα του Ινστιτούτου Εδαφοϋδατικών Πόρων.</ref> | ||
| + | </references> | ||
| + | |||
[[σχετίζεται με::Καλλιέργεια βερυκοκκιάς| ]] | [[σχετίζεται με::Καλλιέργεια βερυκοκκιάς| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 08:19, 25 Ιουνίου 2015
Στη βερυκοκκιά παρατηρούνται συχνά τροφοπενίες ψευδαργύρου, σιδήρου, μαγγανίου και βορίου.
Η τροφοπενία ψευδάργυρου εκδηλώνεται συνήθως με συμπτώματα μικροφυλλίας και μικρών μεσογονάτιων διαστημάτων στη βλάστηση και διορθώνεται με διαφυλλικούς ψεκασμούς με διάλυμα θειικού ψευδάργυρου κατά τη ληθαργική περίοδο ή μετά την πτώση των πετάλων των ανθέων, σύμφωνα με τις οδηγίες του εμπορικού οίκου του ιδιοσκευάσματος.
Η τροφοπενία σιδήρου εκδηλώνεται με χλωρωτικά συμπτώματα μεταξύ των νευρώσεων των φύλλων και παρατηρείται σε πολύ αλκαλικά εδάφη ή σε εδάφη, που συχνά κατακλύζονται για μεγάλα διαστήματα με νερό. Συχνά δεν είναι το αποτέλεσμα μιας απλής έλλειψης σιδήρου, αλλά φαίνεται να συνδέεται με την μεταξύ των στοιχείων ασβέστιο, κάλιο και σίδηρος σχέση. Η προσθήκη χηλικού σιδήρου στο έδαφος, υπό μορφή διαλύματος δίνει καλύτερα αποτελέσματα απ' εκείνη με διαφυλλικό ψεκασμό.
Η τροφοπενία μαγγανίου εκδηλώνεται με χλωρωτικές κηλίδες μεταξύ των νευρώσεων των φύλλων. Θεραπεύεται με διαφυλλικούς ψεκασμούς θειϊκού μαγγανίου, σύμφωνα με τις οδηγίες του εμπορικού οίκου του ιδιοσκευάσματος, αμέσως μετά την πτώση των ανθέων.
Η τροφοπενία βορίου, που είναι και η πιο συχνή, εκδηλώνεται στους καρπούς με καφέτιασμα και φελλοποίηση των ιστών γύρω απ' τον πυρήνα, με ραγίσματα του φλοιού των καρπών και με συρρίκνωση, παραμόρφωση και καφέτιασμα του φλοιού των. Τα φύλλα γίνονται στενά, κατσαρά περιφερειακά, εύθραυστα, χλωρωτικά μεταξύ των νευρώσεων και ξηρά στις κορυφές. Οι δε επάκριες βλαστήσεις ξηραίνονται. Η διόρθωση της τροφοπενίας γίνεται με προσθήκη βόρακα στο έδαφος σε ποσότητα 227g. κατά δένδρο ή με διαφυλλικούς ψεκασμούς με βορικό οξύ 0.125%.
Η εμπειρική λίπανση κατά στρέμμα είναι της τάξης 10-15Kg για το άζωτο (σαν θειική αμμωνία 50-75Kg λιπάσματος), 5-10Kg για το φώσφορο (σαν υπερφωσφορικό 25-50Kg λιπάσματος) και 15Kg για το κάλι (σαν θειικό κάλι 30Kg λιπάσματος) και κάθε δυο χρόνια για το φώσφορο και κάλι, όταν τα εδαφικά αποθέματα είναι ανεπαρκή. Η προσθήκη του αζώτου συνιστάται να γίνεται περί τα μέσα Φεβρουαρίου και του καλίου και φωσφόρου κατά τα τέλη φθινοπώρου με αρχές χειμώνα. Αν κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου, κυρίως κατά την ανάπτυξη των καρπών, διαπιστωθεί έλλειψη αζώτου, τότε συνιστάται νέα προσθήκη αζώτου υπό μορφή νιτρικής αμμωνίας ή η διενέργεια διαφυλλικών λιπάνσεων.[1]
Για το άζωτο, η βασική λίπανση χορηγείται 30 ημέρες πριν την άνθηση. Δύναται να δοθεί σε συχνές και μικρές 20ήμερες δόσεις, κατά τη διάρκεια της βλαστικής ανάπτυξης (αρχές Απριλίου - μέσα Ιουλίου) μαζί με την άρδευση. Η επιφανειακή λίπανση πραγματοποιείται μετά την συγκομιδή με το πρώτο πότισμα.
Όσο αφορά τον φώσφορο, χορηγείται κατά την βασική λίπανση, κατά προτίμηση τέλος φθινοπώρου (ή εν ανάγκη και τέλος χειμώνα) σε ανάμειξή του με κοπριά και ενσωμάτωση στο έδαφος σε βάθος τουλάχιστον 20cm. H εφαρμογή του πραγματοποιείται στην προβολή της κόμης των δένδρων ή κατά λωρίδες σε γραμμικές φυτεύσεις και σε απόσταση περίπου 50cm από τον κορμό και ισχύει μετά από την ασβέστωση που να έχει προηγηθεί τουλάχιστον κατά 6 μήνες. Στα δένδρα μεγάλης ηλικίας εφαρμόζονται δύο ισόποσες δόσεις. Η 1η δόση το φθινόπωρο και η 2η αρχές της άνοιξης.
Το κάλιο χορηγείται κατά την βασική λίπανση, τέλος χειμώνα με καλή ενσωμάτωση στο έδαφος σε βάθος τουλάχιστον 20cm. H εφαρμογή του πραγματοποιείται στην προβολή της κόμης των δένδρων. Η κρυσταλλική μορφή μπορεί να δοθεί και με το σύστημα στάγδην άρδευσης.
Για το ασβέστιο, χορηγείται μέσα φθινοπώρου τουλάχιστον 6 μήνες πριν την εγκατάσταση της καλλιέργειας και πριν απο οποιαδήποτε λίπανση, με ομοιόμορφη διασπορά και καλή ενσωμάτωση στο έδαφος σε βάθος 20cm. Στα υφιστάμενα δένδρα (νεαρής και μεγάλης ηλικίας) εφαρμόζονται 3 ψεκασμοί. Ο 1ος ψεκασμός (0,3% CaCl2) μία εβδομάδα μετά την καρπόδεση και ανά 7-10 ημέρες οι υπόλοιποι δύο (o 2ος με 0,4CaCl2 και ο 3ος με 0,5CaCl2). Σε περίπτωση υψηλών τιμών pH ή και ανθρακικού ασβεστίου στο έδαφος μπορεί να προκληθούν τροφοπενίες στα δένδρα. Συνιστάται έλεγχος με φυλλοδιαγνωστική ανάλυση κάθε καλοκαίρι (τέλος Ιουλίου) για αντιμετώπιση τυχόν ελλείψεων, με ψεκασμούς ή επιλογή κατάλληλων ποικιλιών/υποκειμένων.
Το μαγνήσιο χορηγείται κατά την βασική λίπανση τέλος χειμώνα με ελαφρά ενσωμάτωση στο έδαφος. Η εφαρμογή του πραγματοποιείται στην προβολή της κόμης των δένδρων ή κατά λωρίδες σε γραμμικές φυτεύσεις και σε απόσταση περίπου 50cm από τον κορμό. Μπορεί να δοθεί και με το σύστημα της στάγδην άρδευσης. Στην περίπτωση κατά την οποία πρόκειται να κάνουμε εγκατάσταση της καλλιέργειας, όλη η ποσότητα μαγνησίου χορηγείται κατά προτίμηση τέλος φθινοπώρου (ή εν ανάγκη και τέλος χειμώνα), πριν την εγκατάσταση των δένδρων, με καλή διασπορά και ενσωμάτωση στο έδαφος μαζί με τα άλλα βασικά λιπάσματα.
Η χορήγηση του σιδήρου εφαρμόζεται τέλος χειμώνα (β΄ 15νθήμερο Φεβ/ρίου), με ελαφρά ενσωμάτωση στο έδαφος ή μέσω του συστήματος στάγδην άρδευσης, πριν την έναρξη της βλάστησης, σύμφωνα με τις οδηγίες του παρασκευαστή. Σε περίπτωση που το έδαφος παρουσιάσει ανεπάρκεια σιδήρου κατά την εδαφολογική ανάλυση, πρέπει να επιλεγεί κατάλληλο υποκείμενο και να προστίθεται κοπριά ανά τακτά έτη. Για να αποφευχθεί το φαινόμενο της τροφοπενίας σιδήρου, όταν έχουμε ικανοποιητική ανάπτυξη φυλλώματος και αφού κάνουμε φυλλοδιαγνωστική, προβαίνουμε στη διαφυλλική λίπανση με χηλικό σίδηρο την περίοδο της έντονης βλάστησης την άνοιξη.
Ο ψευδάργυρος εφαρμόζεται τέλος χειμώνα (β΄ 15νθήμερο Φεβ/ρίου) με ελαφρά ενσωμάτωση στο έδαφος ή μέσω του συστήματος στάγδην άρδευσης, σύμφωνα με τις οδηγίες του παρασκευαστή. Σε περίπτωση που ακόμα δεν έχει γίνει εγκατάσταση των δενδρυλλίων στον οπωρώνα, ο ψευδάργυρος χορηγείται κατά τη βασική λίπανση με ελαφρά ενσωμάτωση στο έδαφος, λίγο πριν ή με την εγκατάσταση. Σε περίπτωση που το έδαφος παρουσιάσει ανεπάρκεια ψευδαργύρου κατά την εδαφολογική ανάλυση, πρέπει να επιλεγεί κατάλληλο υποκείμενο και να προστίθεται κοπριά ανά τακτά έτη. Για να αποφευχθεί το φαινόμενο της τροφοπενίας ψευδαργύρου, όταν έχουμε ικανοποιητική ανάπτυξη φυλλώματος και αφού προβούμε στην φυλλοδιαγνωστική, κάνουμε διαφυλλική λίπανση με χηλικό ψευδάργυρο την περίοδο της έντονης βλάστησης την άνοιξη.
Το μαγγάνιο εφαρμόζεται τέλος χειμώνα, με ενσωμάτωση στο έδαφος σε λωρίδες κατά μήκος και πλησίον της γραμμής των δένδρων ή μέσω του συστήματος στάγδην άρδευσης. Σε περίπτωση που παρουσιαστεί μεγάλη έλλειψη, μπορεί να χρειαστούν και διαφυλλικοί ψεκασμοί με χηλικό μαγγάνιο (Μn-EDTA 15%) την περίοδο της έντονης βλάστησης την άνοιξη, σύμφωνα με τις οδηγίες του παρασκευαστή.
Ο χαλκός εφαρμόζεται τέλος χειμώνα, με ελαφρά ενσωμάτωση στο έδαφος ή μέσω του συστήματος στάγδην άρδευσης πριν την έναρξη της βλάστησης. Αν δεν έχει πραγματοποιηθεί η εγκατάσταση των δενδρυλλίων, τότε ο χαλκός χορηγείται με ελαφρά ενσωμάτωση στο έδαφος πριν ή με την εγκατάσταση.
Όσο αφορά το βόριο, εφαρμόζεται στο έδαφος νωρίς την άνοιξη, το αργότερο μία εβδομάδα πριν την άνθηση. Θα πρέπει να αποφεύγεται ωστόσο η πρώιμη εφαρμογή γιατί οδηγεί σε απώλειες λόγω έκπλυσης. Αν δεν έχει πραγματοποιηθεί η εγκατάσταση των δενδρυλλίων, το βόριο ενσωματώνεται ελαφρά στο έδαφος, κατά την βασική λίπανση πριν την εγκατάσταση. Σε περίπτωση που απαιτηθούν διαφυλλικοί ψεκασμοί, αυτοί πραγματοποιούνται την άνοιξη (στάδιο ροζ κορυφής, πτώση πετάλων) σύμφωνα με τις οδηγίες του παρασκευαστή (συνήθης συγκέντρωση 0,1%) ή το φθινόπωρο 3-4 εβδομάδες πριν από την έναρξη πτώσης των φύλλων. Στη περίπτωση που η ποσότητα βορίου στο έδαφος είναι υψηλή, θα πρέπει να αποφεύγονται τα βοριούχα λιπάσματα ή ζιζανιοκτόνα και να ελεγχθεί η συγκέντρωση βορίου στο αρδευτικό νερό. Συνιστάται έκπλυση με νερό άρδευσης καλής ποιότητας (Β<0,5mg/L).[2]
Βιβλιογραφία
- ↑ Ειδική δενδροκομία Τόμος II "Ακρόδρυα-Πυρηνόκαρπα-Λοιπά καρποφόρα", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
- ↑ Επιστημονική έρευνα του Ινστιτούτου Εδαφοϋδατικών Πόρων.
