Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αργίλιο"
(Νέα σελίδα με 'Υπάρχουν ενδείξεις ότι το αργίλιο σε μικρές ποσότητες έχει ευνοϊκή επίδραση στα φυτά, αλλά ...') |
|||
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Υπάρχουν ενδείξεις ότι το αργίλιο σε μικρές ποσότητες έχει ευνοϊκή επίδραση στα φυτά, αλλά ο συγκεκριμένος ρόλος του δεν είναι γνωστός. Τα ανωτέρω φυτά περιέχουν περίπου 200ppm επί ξηράς ουσίας, αλλά στο τσάι, για το οποίο θεωρείται απαραίτητο, φθάνει στα γηραιότερα φύλλα τα 2000-5000ppm , χωρίς μάλιστα να εμφανίζονται συμπτώματα τοξικότητας. Σε όξινα εδάφη (pH<5,5) η διαλυτότητα του αργιλίου αυξάνει δραματικά, σε σημείο που το εδαφικό σύμπλοκο να είναι κορεσμένο με αργίλιο σε ποσοστό >50%. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πιθανή η εμφάνιση συμπτωμάτων τοξικότητας στα περισσότερα φυτά. Από τα πρώτα συμπτώματα είναι η περιορισμένη ανάπτυξη των ριζών, τα άκρα των οποίων και οι πλάγιες διακλαδώσεις γίνονται χονδρές και αποκτούν χρώμα καφέ. Στα κύτταρα αδρανοποιεί τον [[Φώσφορος|φώσφορο]], σχηματίζοντας σταθερά αργιλιο-φωσφορικά σύμπλοκα. Για το λόγο αυτό της αδρανοποίησης του φωσφόρου, η τοξικότητα του αργιλίου χαρακτηρίζεται πολλές φορές και από ταυτόχρονη έλλειψη φωσφόρου στους φυτικούς ιστούς. | Υπάρχουν ενδείξεις ότι το αργίλιο σε μικρές ποσότητες έχει ευνοϊκή επίδραση στα φυτά, αλλά ο συγκεκριμένος ρόλος του δεν είναι γνωστός. Τα ανωτέρω φυτά περιέχουν περίπου 200ppm επί ξηράς ουσίας, αλλά στο τσάι, για το οποίο θεωρείται απαραίτητο, φθάνει στα γηραιότερα φύλλα τα 2000-5000ppm , χωρίς μάλιστα να εμφανίζονται συμπτώματα τοξικότητας. Σε όξινα εδάφη (pH<5,5) η διαλυτότητα του αργιλίου αυξάνει δραματικά, σε σημείο που το εδαφικό σύμπλοκο να είναι κορεσμένο με αργίλιο σε ποσοστό >50%. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πιθανή η εμφάνιση συμπτωμάτων τοξικότητας στα περισσότερα φυτά. Από τα πρώτα συμπτώματα είναι η περιορισμένη ανάπτυξη των ριζών, τα άκρα των οποίων και οι πλάγιες διακλαδώσεις γίνονται χονδρές και αποκτούν χρώμα καφέ. Στα κύτταρα αδρανοποιεί τον [[Φώσφορος|φώσφορο]], σχηματίζοντας σταθερά αργιλιο-φωσφορικά σύμπλοκα. Για το λόγο αυτό της αδρανοποίησης του φωσφόρου, η τοξικότητα του αργιλίου χαρακτηρίζεται πολλές φορές και από ταυτόχρονη έλλειψη φωσφόρου στους φυτικούς ιστούς. | ||
| − | Έχει επιπλέον διαπιστωθεί, ότι το αργίλιο παρεμποδίζει τη διαίρεση των κυττάρων και τη δράση των φωσφοροκινάσων καθώς και των ΑΤΡ-τάσων. Η τοξικότητα του αργιλίου στους φυτικούς ιστούς συνοδεύεται συνήθως και με υψηλά ποσά [[Σίδηρος|σιδήρου]] και [[Μαγγάνιο|μαγγανίου]] και με χαμηλά ποσά [[Ασβέστιο|ασβεστίου]] και [[Μαγνήσιο|μαγνησίου]]. | + | Έχει επιπλέον διαπιστωθεί, ότι το αργίλιο παρεμποδίζει τη διαίρεση των κυττάρων και τη δράση των φωσφοροκινάσων καθώς και των ΑΤΡ-τάσων. Η τοξικότητα του αργιλίου στους φυτικούς ιστούς συνοδεύεται συνήθως και με υψηλά ποσά [[Σίδηρος|σιδήρου]] και [[Μαγγάνιο|μαγγανίου]] και με χαμηλά ποσά [[Ασβέστιο|ασβεστίου]] και [[Μαγνήσιο|μαγνησίου]]. <ref name="Γονιμότητα του εδάφους"/> |
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Γονιμότητα του εδάφους"> Γονιμότητα του εδάφους, των Ασημακόπουλου Ιωάννη-Οιχαλιώτη Κων/νου-Μπόβη Κων/νου, Καθηγητών Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 2009. </ref> | ||
| + | </references> | ||
| − | [[ | + | [[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] |
| − | [[ | + | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] |
| − | [[ | + | [[πόσο αφορά σε εκπαιδευτικό-ακαδημαϊκό-ερευνητικό φορέα::30| ]] |
| − | [[ | + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] |
Τελευταία αναθεώρηση της 12:06, 21 Ιουλίου 2015
Υπάρχουν ενδείξεις ότι το αργίλιο σε μικρές ποσότητες έχει ευνοϊκή επίδραση στα φυτά, αλλά ο συγκεκριμένος ρόλος του δεν είναι γνωστός. Τα ανωτέρω φυτά περιέχουν περίπου 200ppm επί ξηράς ουσίας, αλλά στο τσάι, για το οποίο θεωρείται απαραίτητο, φθάνει στα γηραιότερα φύλλα τα 2000-5000ppm , χωρίς μάλιστα να εμφανίζονται συμπτώματα τοξικότητας. Σε όξινα εδάφη (pH<5,5) η διαλυτότητα του αργιλίου αυξάνει δραματικά, σε σημείο που το εδαφικό σύμπλοκο να είναι κορεσμένο με αργίλιο σε ποσοστό >50%. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πιθανή η εμφάνιση συμπτωμάτων τοξικότητας στα περισσότερα φυτά. Από τα πρώτα συμπτώματα είναι η περιορισμένη ανάπτυξη των ριζών, τα άκρα των οποίων και οι πλάγιες διακλαδώσεις γίνονται χονδρές και αποκτούν χρώμα καφέ. Στα κύτταρα αδρανοποιεί τον φώσφορο, σχηματίζοντας σταθερά αργιλιο-φωσφορικά σύμπλοκα. Για το λόγο αυτό της αδρανοποίησης του φωσφόρου, η τοξικότητα του αργιλίου χαρακτηρίζεται πολλές φορές και από ταυτόχρονη έλλειψη φωσφόρου στους φυτικούς ιστούς.
Έχει επιπλέον διαπιστωθεί, ότι το αργίλιο παρεμποδίζει τη διαίρεση των κυττάρων και τη δράση των φωσφοροκινάσων καθώς και των ΑΤΡ-τάσων. Η τοξικότητα του αργιλίου στους φυτικούς ιστούς συνοδεύεται συνήθως και με υψηλά ποσά σιδήρου και μαγγανίου και με χαμηλά ποσά ασβεστίου και μαγνησίου. [1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Γονιμότητα του εδάφους, των Ασημακόπουλου Ιωάννη-Οιχαλιώτη Κων/νου-Μπόβη Κων/νου, Καθηγητών Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 2009.
