Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Λειτουργία ριζών"
| Γραμμή 9: | Γραμμή 9: | ||
{{{top_heading|===}}}Στήριξη{{{top_heading|===}}} | {{{top_heading|===}}}Στήριξη{{{top_heading|===}}} | ||
| + | Τα υποκείμενα των καρποφόρων [[Δενδρώδεις καλλιέργειες|δένδρων]] διαφέρουν στα χαρακτηριστικά στήριξης, και η καλή στήριξη πιθανόν να σχετίζεται με τη σύσταση και το βάθος του [[Εδαφολογία|εδάφους]]. Το βάθος των [[Ρίζες|ριζών]] αυξάνει καθώς η σύσταση του εδάφους αλλάζει από [[Πηλώδη εδάφη|πηλώδης]] σε [[Αργιλώδη εδάφη|αργιλώδη]]. Κατά κανόνα, περισσότερες ρίζες, επί τη βάσει του συνολικού βάρους τους, σχηματίζονται σε πηλώδη εδάφη. Η καλή στήριξη σχετίζεται με γενετικά χαρακτηριστικά, τα οποία ρυθμίζουν την κατανομή στο έδαφος, την πυκνότητα, την ισχυρότητα και το βάθος των ριζών. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την ολική βλάστηση του δένδρου, επηρεάζουν επίσης και τη στήριξη του. Τα βαθυφυτευμένα δένδρα [[Μηλιά|μηλιάς]] αναπτύσσουν νέο ριζικό σύστημα κοντά στην επιφάνεια του εδάφους, αλλά διατηρούν αρκετό ριζικό σύστημα σε κάποιο βάθος από το αρχικό, για την παροχή καλής στήριξης. Πρόσφατες μελέτες στη μηλιά έδειξαν ότι η ποικιλία (εμβόλιο) μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη των ριζών. Η καλή σύμφυση με το χώμα εξαρτάται από την ανάπτυξη τυχαίων ριζών και τη διακλάδωση των ριζών, όπως συμβαίνει με το θυσσανώδες ριζικό σύστημα. Τα ριζικά τριχίδια παίζουν σημαντικό ρόλο στη σύμφυση αυτή, αλλ' η ανάπτυξη του σκληρεγχύματος στις παλαιότερες ρίζες αποτελεί την αρχή της ριζικής ισχυροποίησης. Τα κλωνικά υποκείμενα της μηλιάς, που προσδίνουν νανισμό στα δένδρα, χαρακτηρίζονται από υψηλή σχέση φλοιού - ξύλου. Καθώς η αναλογία αυτή των ζώντων ιστών φλοιού - ξύλου αυξάνει, οι ρίζες γίνονται πιο εύθραστες (π.χ. στο Μ<sub>9</sub>) ή στήριξη μειώνεται και η υποστύλωση καθίσταται αναγκαία. Είναι πολύ δύσκολο να μελετήσει κανείς το ριζικό σύστημα των δένδρων υπό φυσικές συνθήκες και να πάρει ακριβείς πληροφορίες ως προς την κατανομή του στο έδαφος. Οι περισσότερες μελέτες σχετίζονται με την ποσοτική ανάλυση και όχι με τη στήριξη.<ref name="Λειτουργία ριζών"/> | ||
{{{top_heading|===}}}Απορρόφηση και μεταφορά νερού{{{top_heading|===}}} | {{{top_heading|===}}}Απορρόφηση και μεταφορά νερού{{{top_heading|===}}} | ||
Αναθεώρηση της 13:16, 13 Ιουνίου 2016
Περιεχόμενα
Εισαγωγή στην λειτουργία των ριζών
Η ρίζα είναι βασικό όργανο του φυτού, που εκτελεί τις ακόλουθες εξειδικευμένες λειτουργίες κατά το βιολογικό του κύκλο, ήτοι:
- Στήριξη
- Απορρόφηση και μεταφορά νερού
- Απορρόφηση και μεταφορά των θρεπτικών στοιχείων
- Σύνθεση αυξητικών ρυθμιστικών ουσιών
- Αποθήκευση θρεπτικών συστατικών
Μια έκτη επιβοηθητική λειτουργία αποτελεί η συνεισφορά των ριζών στη ριζόσφαιρα. Οι ρίζες βρίσκονται σε κάποια περίπλοκη αλληλεξάρτηση με τα άλλα όργανα του φυτού.[1]
Στήριξη
Τα υποκείμενα των καρποφόρων δένδρων διαφέρουν στα χαρακτηριστικά στήριξης, και η καλή στήριξη πιθανόν να σχετίζεται με τη σύσταση και το βάθος του εδάφους. Το βάθος των ριζών αυξάνει καθώς η σύσταση του εδάφους αλλάζει από πηλώδης σε αργιλώδη. Κατά κανόνα, περισσότερες ρίζες, επί τη βάσει του συνολικού βάρους τους, σχηματίζονται σε πηλώδη εδάφη. Η καλή στήριξη σχετίζεται με γενετικά χαρακτηριστικά, τα οποία ρυθμίζουν την κατανομή στο έδαφος, την πυκνότητα, την ισχυρότητα και το βάθος των ριζών. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την ολική βλάστηση του δένδρου, επηρεάζουν επίσης και τη στήριξη του. Τα βαθυφυτευμένα δένδρα μηλιάς αναπτύσσουν νέο ριζικό σύστημα κοντά στην επιφάνεια του εδάφους, αλλά διατηρούν αρκετό ριζικό σύστημα σε κάποιο βάθος από το αρχικό, για την παροχή καλής στήριξης. Πρόσφατες μελέτες στη μηλιά έδειξαν ότι η ποικιλία (εμβόλιο) μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη των ριζών. Η καλή σύμφυση με το χώμα εξαρτάται από την ανάπτυξη τυχαίων ριζών και τη διακλάδωση των ριζών, όπως συμβαίνει με το θυσσανώδες ριζικό σύστημα. Τα ριζικά τριχίδια παίζουν σημαντικό ρόλο στη σύμφυση αυτή, αλλ' η ανάπτυξη του σκληρεγχύματος στις παλαιότερες ρίζες αποτελεί την αρχή της ριζικής ισχυροποίησης. Τα κλωνικά υποκείμενα της μηλιάς, που προσδίνουν νανισμό στα δένδρα, χαρακτηρίζονται από υψηλή σχέση φλοιού - ξύλου. Καθώς η αναλογία αυτή των ζώντων ιστών φλοιού - ξύλου αυξάνει, οι ρίζες γίνονται πιο εύθραστες (π.χ. στο Μ9) ή στήριξη μειώνεται και η υποστύλωση καθίσταται αναγκαία. Είναι πολύ δύσκολο να μελετήσει κανείς το ριζικό σύστημα των δένδρων υπό φυσικές συνθήκες και να πάρει ακριβείς πληροφορίες ως προς την κατανομή του στο έδαφος. Οι περισσότερες μελέτες σχετίζονται με την ποσοτική ανάλυση και όχι με τη στήριξη.[1]
Απορρόφηση και μεταφορά νερού
Σχετικές σελίδες
Εισαγωγή στη λειτουργία των ριζών
