Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Περιγραφή παραδοσιακών και σύγχρονων αναβαθμών"

Τελευταία αναθεώρηση της 13:44, 23 Ιουνίου 2016

Η τεχνική κατασκευής αναβαθμών έχει αλλάξει διαμέσου των αιώνιων. Στις πρώτες κατασκευές, το έδαφος διαμορφωνόταν σε μία σειρά λωρίδων ή μικρών τμημάτων γης σε μορφή κλίμακας που το κατακόρυφο τμήμα προστατευόταν με την τοποθέτηση λίθων διαμορφώνοντας έναν τοίχο. Αυτές οι κατασκευές ήταν στενές και σε μορφή σκαλοπατιών, συνεπώς η μηχανική καλλιέργεια ήταν αδύνατη. Σύγχρονες κατασκευές αναβαθμών συνδυάζονται με ένα αυλάκι χαμηλής κλίσης ή ένα ανάχωμα για την απόμακρυνση της περίσσειας του νερού βροχής από το αγρό με ταχύτητες ροής που δεν προκαλούν διάβρωση. Αυτές οι κατασκευές είναι αρκετά πλατιές για την καλλιέργεια, την σπορά και την συγκομιδή με τα συνήθη γεωργικά μηχανήματα. Με βάση τον τρόπο κατασκευής, οι αναβαθμοί διακρίνονται στις παρακάτω κατηγορίες:

Αναβαθμοί σε λωρίδες ή κλιμακωτοί: Είναι παράλληλοι προς τις ισοϋψείς ή συνήθως ακολουθούν τις καμπύλες της επιφάνειας του εδάφους. Η πρόσβαση είναι είτε από τον κατώτερο αναβαθμό, είτε από ένα μονοπάτι που διασχίζει τους αναβαθμούς.

Ακανόνιστοι αναβαθμοί σε θύλακες: Κατασκευάζονται ζιγκ-ζαγκ επάνω στην πλαγιά, όπου τα άκρα των αναβαθμών διαμορφώνονται έτσι ώστε να διέρχονται ομαλά τα ζώα και τα μέσα καλλιέργειας.

Ατομικοί αναβαθμοί σε μορφή τσέπης: Είναι ημικυκλικές πέτρινες κατασκευές για την διευκόλυνση ανάπτυξης της ρίζας των φυτών, όπως ελαιόδενδρα, καστανιές ή οπωροφόρα δένδρα.

Αναβαθμοί ευρείας βάσης: Ορθογωνισμένοι αγροί διαμορφωμένοι σε αναβαθμούς, έτσι ώστε το κατώτερο άκρο να είναι υψηλότερο από την πλαγιά του λόφου και το άλλο άκρο χαμηλότερο.

Αλλουβιακοί αναβαθμοί: Στο κατώτερο τμήμα κοιλάδας ή στη κοίτη του ποταμού που συνήθως χρησιμοποιούνται ως σημείο αναφοράς για την διάβρωση του εδάφους.^[1]

Βιβλιογραφία

1. ↑ Σημειώσεις μαθήματος "Εφηρμοσμένης εδαφολογίας" του καθηγητή Εδαφολογίας και Γεωργικής Χημείας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κοσμά Κων/νου. Αθήνα 2011