Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τροφοπενία μαγγανίου πυρηνόκαρπων"

Τα φύλλα είναι χλωρωτικά, όπως στην τροφοπενία του αζώτου και τη χλώρωση του σιδήρου. Η φυλλική επιφάνεια, μεταξύ των κεντρικών πλάγιων νευρώσεων, εκτεινόμενη από την περιφέρεια προς την κεντρική νεύρωση γίνεται χλωρωτική. Συνήθως παρατηρείται σε εδαφικές συνθήκες παρόμοιες με εκείνες που προκαλούν χλώρωση σιδήρου. Στην τροφοπενία μαγγανίου το μέγεθος των φύλλων και καρπών είναι κανονικά και αν ακόμα το δένδρο είναι πολύ τροφοπενιακό. Η παραγωγή μειώνεται μόνον αν επηρεαστεί το 50% των φύλλων. Η τροφοπενία μαγγανίου μπορεί να διορθωθεί εύκολα μ' ένα διαφυλλικό ψεκασμό θειϊκού μαγγανίου (0.2-0.4%) ή χηλικού μαγγανίου, (ΜnΕDΤΑ) σε δόση 0.1-0.25%. Ο ψεκασμός πρέπει να γίνει νωρίς την άνοιξη, πριν τα φύλλα αποκτήσουν το κανονικό τους μέγεθος. Η συνεχής χρησιμοποίηση θειικής αμμωνίας [(ΝΗ4)2 SΟ4] ως αζωτούχο λιπάσματος ή η παροχή θείου (2.5-5Kg ή περισσότερο ανά δένδρο) στο έδαφος μπορεί να διορθώσει την τροφοπενία μαγγανίου.