Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Μέθοδοι αραιώματος"
| Γραμμή 30: | Γραμμή 30: | ||
{{{top_heading|==}}}Περίοδος αραιώματος{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Περίοδος αραιώματος{{{top_heading|==}}} | ||
| + | Όσο πιο γρήγορα [[Αραίωμα καρπών|αραιώνονται]] οι [[Καρποί|καρποί]] και μεταβάλλεται η σχέση [[Φύλλα|φύλλων]]: καρπού, τόσο μεγαλύτεροι θα είναι οι καρποί κατά τη συγκομιδή. | ||
| + | |||
| + | Στο αραίωμα των [[Άνθη|ανθέων]], ένα μέρος αυτών απομακρύνεται πριν ή κατά την πλήρη [[Ανθοφορία|ανθοφορία]], ενώ κατά το αραίωμα των καρπών, οι νεαροί, σε ηλικία, καρποί κατανέμονται ομοιόμορφα κατά μήκος των βραχιόνων-κλάδων. | ||
| + | |||
| + | Και οι δυο τεχνικές αυξάνουν τη σχέση φύλλων: καρπού, κι έτσι αυξάνουν τη δυναμικότητα των παραμενόντων καρπών να αυξηθούν. | ||
| + | |||
| + | Καλύτερο μέγεθος καρπών λαμβάνεται με το αραίωμα των ανθέων, γιατί ο ανταγωνισμός μεταξύ των αναπτυσσόμενων καρπών και των επιμηκυνόμενων βλαστών και [[Ρίζες|ριζών]] εξαλείφεται ή περιορίζεται νωρίτερα. | ||
| + | |||
| + | Μολαταύτα, η πρακτική αυτή εγκυμονεί κινδύνους, γιατί οι δριμείς καιρικές συνθήκες μπορεί κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας και μετά απ' αυτή να επιφέρουν επιπρόσθετη μείωση στην [[Καρπόδεση|καρπόδεση]].<ref name="Μέθοδοι αραιώματος"/> | ||
{{{top_heading|==}}}Βαθμός αραιώματος{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Βαθμός αραιώματος{{{top_heading|==}}} | ||
Αναθεώρηση της 10:02, 30 Μαρτίου 2017
Περιεχόμενα
Αραίωμα βλαστών με χειμερινό κλάδεμα
Η ροδακινιά και η μηλοροδακινιά φέρουν την κύρια καρποφορία σε βλαστούς του έτους. Επομένως η αποκοπή ποσοστού 75% απ' αυτούς (αδύνατους, προσβεβλημένους, συνωστισμένους) θα εξασφαλίσει επαρκή αριθμό καρποφόρων βλαστών για τη τρέχουσα βλαστική περίοδο.
Σε είδη, που η κύρια καρποφορία φέρεται σε λογχοειδή βλάστηση, όπως είναι η μηλιά, αχλαδιά, δαμασκηνιά και βερικοκκιά, ο κλαδευτής πρέπει να αραιώσει όλους τους βλαστούς επέκτασης (όχι λογχοειδή), χωρίς ουσιαστικά να μειώσει την παραγωγική ικανότητα των δένδρων.
Το χειμερινό κλάδευμα απομακρύνει πολυάριθμα ισχυρά αυξανόμενα μέρη από το υπέργειο μέρος του δένδρου, χωρίς να επηρεάζει καθόλου του ριζικό σύστημα. Δια της εργασίας αυτής μεταβάλλεται η σχέση βλάστησης: ρίζες.
Η μικρή σχέση βλαστών: ριζών προσδίδει στη βλάστηση ισχυρή αύξηση, με αποτέλεσμα οι βλαστοί και τα άνθη των κλαδευμένων δένδρων, κατά το χειμώνα, να εμφανίζουν ζωηρότερη ανάπτυξη απ' εκείνα των ακλάδευτων δένδρων.
Γι' αυτό τα φύλλα, τα άνθη και οι καρποί τείνουν να γίνουν μεγαλύτερα σε μέγεθος.[1]
Αραίωμα ανθέων ή ανώριμων μικρών καρπών
Σκοπός του αραιώματος, ανεξάρτητα, αν γίνεται χειρονακτικά ή χημικά, ή μηχανικά, είναι η μείωση του φορτίου.[1]
Αραίωμα με το χέρι
Το αραίωμα των καρπών με το χέρι είναι μια χρονοβόρα και ακριβή καλλιεργητική εργασία, ιδιαίτερα, αν η καρπόδεση είναι πολύ μεγάλη. Πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα σε μια σύντομη περίοδ, κατά τη διάρκεια της οποίας πρέπει να συγκεντρωθεί και να καθοδηγηθεί ένας μεγάλος αριθμός εργατών.
Ένας πεπειραμένος εργάτης χρειάζεται 15 έως 20 λεπτά για να αραιώσει μια ροδακινιά που φέρει 10.000 καρπούς. Επομένως, τα εναπομείναντα 1200 ροδάκινα, θα αποκτήσουν εμπορεύσιμο μέγεθος.
Όταν οι ροδακινιές είναι μεγάλες και απαιτούν σκάλες, είναι αναγκαία ή ύπαρξη ενός άλλου ατόμου μ' ένα μεγάλο κοντάρι, που ν' ακολουθεί τους εργάτες, για να αραιώνει τους καρπούς, που δεν έφθασαν αυτοί. Συνήθως χρησιμοποιούνται κοντάρια μήκους 1.3 έως 2.0 μέτρα των οποίων τα άκρα είναι περιτυλιγμένα με καουτσούκ , για το αραίωμα των συμπύρηνων ποικιλιών ροδακινιάς, όταν υπάρχει έλλειψη εργατών.
Η τεχνική αυτή δε συνιστάται για είδη που καρποφορούν σε λογχοειδή βλάστηση ή για επιτραπέζιες ποικιλίες, των οποίων οι καρποί καταναλίσκονται ως επιτραπέζιοι (νωποί), γιατί ενδέχεται τα λογχοειδή να σπάσουν και οι απομείναντες καρποί να τραυματιστούν.[1]
Μηχανικό αραίωμα
Οι δονητές, που χρησιμοποιούνται για τη συλλογή των καρπών, συνήθως, χρησιμοποιούνται και για το αραίωμα των καρπών της ροδακινιάς και δαμασκηνιάς.
Η δόνηση του δονητή μεταδίδεται στο βραχίονα στο σημείο επαφής. Αυτή θέτει τον κλάδο σε κίνηση (ταλάντευση), ενώ οι καρποί παραμένουν ακίνητοι, λόγω της αδράνειάς τους. Η δόνηση εξαναγκάζει τους βαρείς καρπούς και εκείνους που βρίσκονται πλησίον του σημείου της δόνησης να αποχωρίζονται από το λογχοειδές.
Η υπερβολική δόνηση μπορεί να προκαλέσει αποκόλληση φλοιού από το ξύλο και να δημιουργήσει μεγάλους τραυματισμούς, που αποτελούν εισόδους προσβολών από διάφορους μικροοργανισμούς.[1]
Περίοδος αραιώματος
Όσο πιο γρήγορα αραιώνονται οι καρποί και μεταβάλλεται η σχέση φύλλων: καρπού, τόσο μεγαλύτεροι θα είναι οι καρποί κατά τη συγκομιδή.
Στο αραίωμα των ανθέων, ένα μέρος αυτών απομακρύνεται πριν ή κατά την πλήρη ανθοφορία, ενώ κατά το αραίωμα των καρπών, οι νεαροί, σε ηλικία, καρποί κατανέμονται ομοιόμορφα κατά μήκος των βραχιόνων-κλάδων.
Και οι δυο τεχνικές αυξάνουν τη σχέση φύλλων: καρπού, κι έτσι αυξάνουν τη δυναμικότητα των παραμενόντων καρπών να αυξηθούν.
Καλύτερο μέγεθος καρπών λαμβάνεται με το αραίωμα των ανθέων, γιατί ο ανταγωνισμός μεταξύ των αναπτυσσόμενων καρπών και των επιμηκυνόμενων βλαστών και ριζών εξαλείφεται ή περιορίζεται νωρίτερα.
Μολαταύτα, η πρακτική αυτή εγκυμονεί κινδύνους, γιατί οι δριμείς καιρικές συνθήκες μπορεί κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας και μετά απ' αυτή να επιφέρουν επιπρόσθετη μείωση στην καρπόδεση.[1]
Βαθμός αραιώματος
Σχετικές σελίδες
